อ่านแล้วเล่า

เจ้าแม่

151-2 เจ้าแม่

เรื่อง เจ้าแม่
ผู้แต่ง ทมยันตี
สำนักพิมพ์ ณ บ้านวรรณกรรม
ราคา 300 บาท

หยิบเล่มใหม่มาอ่าน เปลี่ยนฉาก เปลี่ยนภูมิประเทศ เปลี่ยนตัวละคร
หากแต่ยังคงเป็นเรื่องราวเดิมๆ เรื่องราวของชนกลุ่มน้อย .. ตองยี ในพะม่า (พม่า)
ถ้ารู้ว่า เจ้าแม่ เป็นเรื่องแนวนี้ คงหยิบมาอ่านตั้งแต่ตอนที่อ่าน สิ้นแสงฉาน,
เกนรี มายรี, โลกประหลาดในประวัติศาสตร์ความเศร้า ฯลฯ
ดูมันเข้ากันดีกับหนังสือกลุ่มนั้น ..

และถึงแม้พล็อตของ เจ้าแม่ จะเล่าถึงเรื่องเดิมๆ
แต่นิยายเล่มนี้กลับมีรสชาติแปลกไปกว่าเล่มอื่นๆ ที่เคยอ่านมา

ตองยี แม้อยู่ในพะม่า (พม่า) หากแต่ก็ใกล้จีน
มีเชื้อสายจีน วัฒนธรรมจีนผสานอยู่กลมกลืน
ทมยันตีเก่ง เขียนเรื่องไทย วัฒนธรรม ภาพฉาก สิ่งแวดล้อม ภาษาก็ไทยไปหมด
เขียนเรื่องเจ้าหญิงเจ้าชายที่เรียกกันว่าลิเกฝรั่ง ก็กลมกลืนไม่ขัดเขิน
เขียนเรื่องอินเดียนแดง บรรยากาศไปจนถึงภาษาที่เล่าก็เป็นอินเดียนแดง
และในตอนนี้ เขียนเรื่องที่มีกลิ่นอายจีน ทุกอย่างก็ดูจีน เจ้าแม่ก็ดูคล้ายๆ เจ้าพ่อในหนังจีน
หากแต่มีเอกลักษณ์ที่ตัวละครมีบุคคลิกสุขุม เงียบ นิ่ง ฉลาด
ตามแบบบุคลิกโปรดในตัวละครหลักของผู้เขียน

151-1 เจ้าแม่

ข่าวระเบิดครั้งใหญ่ที่เชียงใหม่ถูกส่งถึงน้ำฟ้า .. ผ่านข่าวหน้าหนึ่งหนังสือพิมพ์ไทย
ฝ่านหลี และเป็งยี่ สองในสามคนสนิทของนายใหญ่ถูกปองร้ายโดยคนใกล้ชิด
เหลือเพียงเล่าโก๊ะ ผู้ที่เป็นทั้งครูฝึก พี่เลี้ยง และผู้พิทักษ์ .. ที่เป็นดั่งเงาตามตัว
เธอทิ้งความเป็นนักศึกษาทิ้งไว้ที่กรุงเทพฯ เพื่อกลับคืนมาเป็น ‘นายน้อย’ อีกครั้ง
ความตายของพ่อและคนสนิท เกิดขึ้นจากคนใกล้ชิดแน่นอน .. แต่ .. ใคร?
เหตุหนึ่งเกิดระเบิดที่เชียงใหม่ ..
อีกเหตุเกิดอย่างสงบเงียบเชียบด้วยมีดเพียงเล่มเดียว

บั้นปลายชีวิต นายใหญ่วางมือจากอบายมุขทั้งปวง
ธุรกิจเดียวที่สะอาด แต่ยิ่งใหญ่ .. หยก .. คือสินค้าที่หล่อเลี้ยงผู้คนในปกครอง
ผลประโยชน์ถูกแบ่งกันอย่างชัดเจน นายใหญ่ค้าหยก ขณะที่ส่าง-หลินค้าผงและอาวุธ
หากเมื่อสิ้นนายใหญ่ สิ่งใดๆ ก็เริ่มเปลี่ยนแปลง

กลางศึก ผู้ที่ไม่ใช่นาย แต่ยิ่งใหญ่ .. เป็นรองเพียงแค่นาย
ไม่ใช่ลูก แต่ถูกเลี้ยงมาเหมือนลูก
ครอบครองอำนาจ ใน ‘อาณาจักรของนาย’ ที่ตองยี ..
ขณะที่นาย พักผ่อนอย่างสงบแล้วที่เชียงใหม่
หากอำนาจในมือเขา กำลังจะถูกถ่ายเทไปสู่ .. ผู้หญิง!
ผู้หญิง .. ที่ยากจะนับเป็นน้องหรือ .. นาย
นายน้อย .. ลูกแท้ๆ ของนาย
นายน้อย .. ที่ท่าทางจะพูดยาก และจะมามีอำนาจเหนือเขา!

น้ำฟ้า เธอบริสุทธิ์ดั่งน้ำจากฟ้า
เด็กสาวที่ถูกกันให้อยู่ห่างจากอบายมุขทั้งปวง
หาก .. ถ้าเธอจะขึ้นสู่ตำแหน่งเจ้าแม่ เธอจักต้องมีฝีมือ และสำแดงมันออกมา
เธอจักต้องเหนือกว่าเขา .. กลางศึก

เรื่องนี้นางเอกฉลาดจริงค่ะ แต่นางไม่ได้เก่งมาตั้งแต่แรก
ยิงปืนไม่เป็น ขี่ม้าไม่เป็น (ผู้เขียนว่าไว้อย่างนั้น)
หากเวลาที่เธอเติบโตมาจากการดูแลของเล่าโก๊ะ .. ผู้สงบแห่งตองยี
เธอต้องได้รับการถ่ายทอดบางสิ่งบางอย่างติดตัวมาด้วย
อย่างน้อย เธอมีจิตใจที่เข้มแข็ง สุขุม และมีความฉลาดเป็นเลิศ

เรื่องนี้เป็นสายดาร์กในน้อยเรื่องของทมยันตี (หรือไม่น้อย?)
พระเอก ไม่ใช่คนเก่ง คนดีเลิศอย่างเล่มอื่นๆ ในแนวเดียวกัน
ออกแนวเป็นลูกน้องเจ้าพ่อที่พร้อมจะตั้งตนเป็นเจ้าพ่อ
ดูถูกผู้หญิง คลุกคลีอบายมุข ค้าของเถื่อน
พัวพันของผิดกฏหมาย ของหนีภาษี อาวุธ ยาเสพติด
แต่การกระทำของเขามีเหตุผลค่ะ
เหตุผล อันมาจากสายเลือดอันแตกต่าง
แม้จะถูกเลี้ยงมาเหมือนลูก แต่ชีวิตของเขามีที่มา
สิ่งที่เขาทำ .. ทำเพื่อสิ่งนั้น

เราอ่านแล้วไม่รู้สึกว่าพระเอกฉลาดเท่าพระเอกคนอื่นๆ ของผู้เขียนคนเดียวกัน
กลางศึก มั่นใจในตนเองเกินเหตุ องอาจ ทะนงตน เกินความสามารถที่มี
ไม่สมกับสมญา ‘สิงห์หนุ่มแห่งตองยี’ แม้ผู้เขียนจะพยายามอวยแล้ว
(เป็นการอวยแบบ .. ชี้ให้เราเห็นจุดบกพร่องของฮีตลอดเวลาอ่ะนะ)

151-3 เจ้าแม่

และก็ไม่รู้สึกเลยว่าพระเอกนางเอกเรื่องนี้รักกัน
ซึ่งก็คงไม่ได้รักกันจริงๆ น่ะแหละ
เว้นแต่เพียงนึกนิยมในคุณสมบัติบางอย่างของกันและกัน
เพราะฉะนั้น อย่าได้คาดหวังความโรแมนติกจากเล่มนี้
ขอให้เสพแต่เพียงความสนุก น่าค้นหา น่าติดตาม และลุ้นตอนจบอย่างมันส์หยด

เจ้าแม่ เป็นเล่มที่อ่านมันส์มาก เพราะไม่มีใครที่เป็นพวกเดียวกับใครเลย
ทุกคนพร้อมจะร่วมมือกันและหักหลังกันไปมาตลอดเวลา
เพื่อผลประโยชน์อันสูงสุดของตนเอง
ระหว่างอ่าน ก็สนุก น่าติดตามประมาณนึง
แต่พอยิ่งใกล้จบยิ่งเข้มข้น รู้เลยว่าความสนุกรออยู่ท้ายท้ายเล่ม
เพราะปมต่างๆ มากมายยังไม่ถูกไข ผู้เขียนยื้อถึงเกือบบทสุดท้ายจริงๆ ค่ะ

151-4 เจ้าแม่

Comments are closed.