Category Archives: อ่านแล้วเล่า

เรื่อง จักรวรรดิโบราณที่สาบสูญและชนเหี้ยมโหดในประวัติศาสตร์ผู้แต่ง เอกชัย จันทราสำนักพิมพ์ ยิปซีเลขมาตรฐานหนังสือ 9786167071473 จักรวรรดิโบราณที่สาบสูญ และชนเหี้ยมโหดในประวัติศาสตร์เป็นหนังสือประวัติศาสตร์ธรรมดาๆ ที่เล่าถึงอาณาจักรโบราณต่างๆไม่ได้เกี่ยวข้องกับกับความเหี้ยมโหด โหดร้ายตามชื่อเรื่องนัก ผู้เขียนเล่าถึงอารยธรรมโบราณต่างๆ ในชุมชนดั้งเดิมตามประวัติศาสตร์ที่เราอาจเคยได้ยินชื่อมาบ้าง หรือไม่เคยได้ยินบ้างอย่างเช่น ชาวสุเมเรียน จากเมโสโปเตเมีย ลุ่มแม่น้ำไทกริส ยูเฟรติส, อัสซีเรีย,บาบิโลน (อาณาจักรบาบิโลเนียน), ชาวฮิตไทต์, ชาวเคลต์, ฮันนิบาล บาร์กา, ชาวคาร์เธจ, ชาวฟินิเชียน, ชาวฮั่น ที่ไม่ใช่คนจีน, ชาววิซิกอท, อาณาจักรแฟรงค์,แองโกล – แซ็กซอน, ไวกิ้ง, เปอร์เซีย, อนาโตเลีย หรือเอเชียไมเนอร์ (เอเชียน้อย),จักรวรรดิไบแซนไทน์ ฯลฯ ในช่วงแรกๆ แต่ละบทแยกตัวเป็นเอกเทศ ไม่เกี่ยวโยงกันภายในบทนั้น ผู้เขียนจะเล่าเรื่องราวของเผ่าพันธุ์ต่างๆตามหัวข้อของบทนั้น ด้วยข้อมูลที่ค้นคว้ามาได้ให้ครอบคลุมที่สุดแต่ละบทไม่มีรูปแบบตายตัว ขึ้นอยู่กับว่าข้อมูลจะนำพาเราไปหาอะไรบ้างมีเพียงบางบท ที่เนื้อหาเกี่ยวโยง ต่อเนื่องกันพอให้เราได้เห็นเส้นสายการเปลี่ยนแปลงจากอาณาจักรหนึ่งไปสู่อีกอาณาจักรหนึ่ง เนื้อเรื่องในแต่ละบทไม่เนียนลื่นเป็นผืนเดียวกันผู้เขียนเล่าเพียงคร่าวๆ และกระโดดเรามองไม่เห็นภาพรวมของปวศทั้งหมดให้ความรู้สึกคล้ายการอ่าน short note เตรียมสอบ ถ้าไม่มีพื้นฐานอยู่ก่อน คงวาดภาพตามได้ยากสำหรับเราที่ไม่มีพื้นฐานความรู้พวกนี้มาก่อน เราว่าอ่านยากเหมือนกันนะคือชื่อประหลาดเต็มไปหมด โผล่มาพรวดเดียว ต้องค่อยๆ แกะไปไม่ได้อ่านสนุกๆ เพลินๆ อย่างที่ตั้งใจ … Read More →

เรื่อง ต้นธาร วิถีมอญผู้แต่ง องค์ บรรจุนสำนักพิมพ์ แพรวสำนักพิมพ์เลขมาตรฐานหนังสือ 9789744752185 ต้นธาร วิถีมอญ เป็นบทความที่ชวนให้เรานึกถึง เมื่อคุณตาคุณยายยังเด็กผู้เขียนความทรงจำดีมากเล่าเรื่องราวเก่าๆ เก็บรายละเอียดเล็กๆ น้อยๆ เอาไว้น่าสนใจ ชีวิตวัยเด็กของผู้เขียน ซึ่งเป็นคนมอญสมุทรสาครรวมตัวกันอยู่เป็นชุมชน ขนานไปกับคลองปากบ่อลำคลองสายเล็กๆ ที่เชื่อมต่อออกไปได้ถึงแม่น้ำท่าจีนมีวัดปากบ่อหรือวัดสามง่ามเป็นทั้งที่พบปะแลกเปลี่ยนและเป็นศูนย์รวมยึดเหนี่ยวจิตใจคนมอญด้วยกันเรียกชาวมอญแถบนี้ว่าเป็น “มอญน้ำเค็ม”หรือบางทีก็เรียกกันว่า “มอญน้ำกร่อย” คนมอญบ้านปากบ่อนี้อพยพมารวมตัวกันตั้งแต่เมื่อราวร้อยกว่าปีก่อนในรัชสมัยของพระบาทสมเด็จพระนั่งเกล้าเจ้าอยู่หัว (ร.3)อพยพมาจากตำบลบางกระเจ้า และตำบลบ้านบ่อส่วนหนึ่งกับชุมชนมอญริมแม่น้ำท่าจีนอีกส่วนหนึ่ง ซึ่งชาวมอญเหล่านี้ยังคงรักษาขนมธรรมเนียมประเพณีแบบมอญดั้งเดิมเอาไว้ในวิถีชีวิตประจำวันมีบ้างที่เชื่อมต่อผสมผสานไปกับธรรมเนียมชนชาติอื่นๆที่อยู่ร่วมด้วย โดยเฉพาะไทยและจีน เนื้อเรื่องที่เล่าในเล่มนี้ จึงสอดแทรกไปด้วยวิถีชีวิตตามความเชื่อของมอญ (ปนไทยและจีน)นอกจากนี้ ยังแสดงให้เห็นถึงครอบครัวที่คนในครอบครัวมีฝันและหวังไปกันคนละทางซึ่งทั้งหมดทั้งมวล อาจมีเศษเสี้ยวของสาเหตุมาจากชาติพันธุ์ที่ยังไม่สามารถรวมกันขึ้นเป็นประเทศได้ ..ปมยังคงเป็นปมอยู่ในหัวใจมากบ้างน้อยบ้างสุดแท้แต่จิตใจของคน ชีวิตวัยเด็กของผู้เขียนไม่ได้ร่ำรวยอะไรนักเป็นชีวิตที่เกิดมาในบ้านที่กระเบียดกระเสียรหากแต่ก็มานะอดออมและคนไทยสมัยก่อน ต่อให้อดอย่างไร ในน้ำก็ยังมีปลา ในนาก็ยังมีข้าวเสมอผู้เขียนเติบโตขึ้นมาอย่างเด็กบ้านสวนมีบ้านของพ่อและแม่ ที่ร่วมแรงกันก่อร่างขึ้นมามีสวนพุทรา ที่ภายหลังกลายเป็นสวนมะพร้าว ทำน้ำตาลมะพร้าวและยังปลูกพืชผักสวนครัว ผลไม้อื่นๆ เอาไว้อีกมากมีลำคลองน้ำกร่อยไหลผ่าน ปลูกพืชบางชนิดได้งาม แต่ก็ปลูกพืชบางชนิดก็ไม่ได้เลย ..ทั้งหมดนี้คือสังคมที่ผู้เขียนเติบโตมา ต้นธาร วิถีมอญ เป็นหนังสือที่มีภาษาเรียบง่าย เป็นกันเองไม่ได้ใช้ศัพท์แสงซับซ้อนให้ต้องแปล แม้เนื้อเรื่องจะเรื่อยๆ สนุกบ้าง เฉยๆ บ้างมาตลอดเล่มแต่เมื่ออ่านมาถึงสองบทสุดท้าย เรากลับชอบมันมากๆผู้เขียนจบเล่มลงด้วยความน่าประทับใจ และกินใจซึ่งนอกจากจะชวนให้เราคิดถึงชีวิตวัยเยาว์ของตนเองแล้วผู้เขียนยังทำให้เราเข้าใจถึงหัวใจของชนที่มีชาติ แต่ไร้ประเทศที่ตั้งผู้คนร่วมเผ่าพันธุ์อยู่กันอยากกระจัดกระจายวัฒนธรรมประเพณีต่างๆ ถูกผสมผสานกลมกลืนไปกับเผ่าพันธุ์ร่วมถิ่นที่อยู่ เป็นหนังสือที่เล่าวิถีชีวิตตนเองธรรมดาๆแต่ชวนให้เราหวนคิดถึงความหลังเหลือเกินค่ะ  

เรื่อง ลอดลายมังกรผู้แต่ง ประภัสสร เสวิกุลสำนักพิมพ์ ดอกหญ้าเลขมาตรฐานหนังสือ 9746016512 ลอดลายมังกร เป็นเรื่องที่อยู่ในความทรงจำเรามาตลอดแต่อยู่ในรูปของละครมากกว่าหนังสือ (เวอร์ชั่นอาตู่ นพพลนู่นเลย)จำได้ว่าครั้งหนึ่งเคยซื้อหนังสือมาแล้ว (หลังจากดูละคร)เหมือนจะเคยอ่านจบไปรอบหนึ่งด้วย แต่จำอะไรไม่ได้เลยจวบจนกระทั่งหนังสือมันหายไปเล่มนี้เป็นเล่มที่เราซื้อมือสองมาค่ะ เลือกปกเดิมกับที่เคยมีเลย ซึ่งหลังจากอ่านซ้ำรอบนี้แล้วรู้สึกได้ว่าเรื่องในนิยาย แตกต่างไปจากละครที่เราเคยดูพอสมควรไม่ได้ต่างในแง่ของเนื้อหา เพราะจำไม่ได้แต่แตกต่างในแง่ของวิธีเล่าเรื่องสำหรับนิยาย ตัวละครที่เป็นผู้เล่าเรื่องคือหลานสาวคนหนึ่งในตระกูลสือพาณิชย์นภา เป็นลูกของแม่ศิรี กับพ่อนภ ลูกชายคนที่สี่ของปู่ (นายเหลียง)แต่เป็นลูกชายคนที่สองของย่าเนียม ภรรยาคนที่สองของนายเหลียง และอาจเป็นเพราะเรื่องถูกเล่าจากมุมมองของคนรุ่นหลานเนื้อหาจึงไม่เข้มข้นเท่ากับละครที่เขียนให้ตัวละครบทฟาดฟันกันถึงพริกถึงขิงนอกจากนี้เรื่องเล่าก็กระโดดข้ามไปข้ามมาตามจังหวะการเล่าไม่ทอต่อเป็นผืนเดียวกันดังเช่นละครเนื้อหาของเรื่องเน้นหนักไปที่รุ่นลูกรุ่นหลาน มากกว่าตัวของนายเหลียงเองผู้เขียนได้กระจายบทไปให้กับตัวละครลูกหลานในตระกูลครบถ้วนทุกคนทำให้ความเด่นของตัวนายเหลียงลดลงไป แต่ด้วยวิธีการเล่าเรื่องคนในครอบครัวนี้เองทำให้ตัวละครในหนังสือไม่ได้ดีสุดและร้ายสุดเท่ากับในละครแต่ละคนมีความเป็นมนุษย์จริงถึงจะร้าย ก็ร้ายแบบมีที่มาที่ไป มีเหตุผลหรือไม่อีกบางที การที่เราไม่รู้สึกว่าตัวละครในเรื่องร้ายเท่าที่เคยจำได้อาจเป็นเพราะค่านิยมแห่งความดีเลวในยุคสมัยนี้ก็เปลี่ยนไปจากสมัยก่อนเสียแล้ว ลอดลายมังกร เป็นหนังสือที่เล่าถึงชีวประวัติของนายเหลียง สือพาณิชย์นักธุรกิจชาวจีนที่เริ่มต้นเช่นเดียวกับชาวจีนอีกหลายสิบหลายร้อยคนที่เข้ามายังแผ่นดินไทย ในราวปี พ.ศ. 24xx ปลายๆเดินทางข้ามน้ำข้ามทะเลมาจากซัวเถาในแบบที่เราเรียกกันว่าเสื่อผืนหมอนใบ นอกจากหนังสือจะพูดถึงความขยัน อดออมและความมีคุณธรรมของอาเหลียงแล้วลอดลายมังกร ยังเล่าเรื่องความสัมพันธ์ระหว่างคนในครอบครัวความแตกต่างของคนแต่ละรุ่นที่อยู่รวมกันเป็นครอบครัวใหญ่ตั้งต้นด้วยคนรุ่นปู่ย่า ที่มากประสบการณ์ทางธุรกิจคนรุ่นถัดมา ที่เชื่อฟังผู้ใหญ่และในตอนปลายของรุ่นนั้น ก็เริ่มไปสู่ความเปลี่ยนแปลงแห่งยุคสมัยเด็กวัยรุ่นยุคนั้น เป็นวัยที่พลุ่งพล่านไปด้วยความคิดริเริ่ม เชื่อมั่นในตนเองและเร่งร้อนที่จะทำตามความคิดและความรู้ที่ตนเพิ่งจะได้ร่ำเรียนมา นอกจากนี้ ผู้เขียนยังแทรกกลิ่นอายของบรรยากาศในประวัติศาสตร์อย่างเช่นในยุคสงคราม ยุคเผด็จการ ยุคคอมมิวนิสต์หรือยุคที่มีความผันผวนทางเศรษฐกิจต่างๆ ฯลฯ จุดเด่นของ ลอดลายมังกร สำหรับเราอยู่ที่วิธีการผูกเรื่องส่วนสำนวนนั้นเรียบง่ายไม่หวือหวาและแม้ว่าจะเล่าเรื่องเนิบๆ เรื่อยๆ มาโดยตลอดแต่ผู้เขียนก็มาทำเราบาดใจในตอนจบนี่เองเขียนเรื่องแบบนี้ไม่ใช่ง่ายเลยเล่าเรื่องซับซ้อน ตัวละครมากมาย ได้อย่างเรียบง่าย งดงามขณะเดียวกันก็จบลงอย่างกินใจ อย่างที่เราไม่ได้นึกไปถึง แม้จะเริ่มต้นอย่างตะหงิด … Read More →

เรื่อง รุ้งไม่จางผู้แต่ง รัศมีจันทร์สำนักพิมพ์ ณ บ้านวรรณกรรมเลขมาตรฐานหนังสือ 9786162142017 รุ้งไม่จาง เป็นนิยายเรื่องแรกของรัศมีจันทร์ ที่เราได้อ่านค่ะมันเป็นหนังสือที่เรามีโอกาสได้อ่านมันเข้าโดยบังเอิญ .. หรือจะเรียกว่าพรหมลิขิตดีนะ? เราได้รับหนังสือเล่มนี้ได้รับมาจากคู่ Book Blind Dateประจำเดือนแห่งความรักในปี 2020 นี้จากกลุ่มอ่านหนังสือ กองดองเธอนั้น อ่านมันเถอะนะ รุ้งไม่จาง เล่าเรื่องของหญิงสาวกำพร้าครอบครัวคนหนึ่ง นามว่า ธารดาการกำพร้าของธารดานั้น สร้างบาดแผลหลายประการให้เธอทำให้เธอมีบุคลิกภาพที่กร้านแข็งและปิดกั้นตนเองจากความรู้สึกดีๆ ทุกประการ ตัวละครอีกคนหนึ่ง โด่ง หรือดลภาค รุ่งพิพัฒกิจคือเพื่อนสนิทตั้งแต่สมัยเรียนมหาวิทยาลัยเป็นเพื่อนต่างเพศ และต่างฐานะ ที่ร่วมหุ้นเปิดบริษัทด้วยกันแต่ยังค่ะ เขาคนนี้ยังไม่ใช่พระเอกพระเอกของเรื่องนี้ ไฮโซววววกว่านั้นอีกหลายเท่า เรืองรอง เรืองเทพ พระเอกของเรื่องเป็นลูกชายของกรรมการผู้จัดการ เจ้าของธนาคารใหญ่หล่อ รวย โสด นิสัยดี อบอุ่น อ่อนโยน ครบเซ็ต รุ้งไม่จาง สำหรับเรา ถือว่าเป็นนิยายรสชาติแปลก แบบที่เราไม่ค่อยได้อ่านนักเรียกได้ว่า มันเปิดโลกใหม่สำหรับเราซึ่งจริงๆ แล้วก็อดนึกดีใจไม่ได้ว่าเมื่อยุคสมัยที่เรายังเด็ก ไม่มีหนังสือทำนองนี้ให้อ่านมากนักไม่อย่างนั้นมันคงสร้างค่านิยมอีกอย่างหล่อหลอมให้เราเป็นคนอีกแบบ .. ในรูปแบบที่เราไม่ค่อยอยากเป็นนัก ตัวละครธารดาในเรื่องนี้ ถูกวาดภาพให้เป็นผู้หญิงเก่งที่ใช้ชีวิตรักอย่างกล้า บ้าบิ่น และทิ้งขว้างเป็นผู้หญิงเก่ง ที่สูบบุหรี่และพูดคำหยาบ .. … Read More →

เรื่อง นางพญาหลวงผู้แต่ง กฤษณา อโศกสินสำนักพิมพ์ อักษรโสภณเลขมาตรฐานหนังสือ 9749309227 เอาจริงๆ นี่ก็ไม่ใช่การรีวิวหนังสือนะ ..มันคือการเล่าเรื่องย่อเลยแหละ!!(ย่อแล้วจริงๆ นะ!) ตอนที่เราเปิดมาเจอภาษาล้านนาโบราณขนานแท้ 4 – 5 หน้าแรกนั้นแทบช็อกทีเดียวค่ะนึกว่าจะต้องเจอแบบนั้นไปทั้งเล่มเสียแล้ว(ถ้าเป็นอย่างนั้นจริงๆ คงต้องเลิกอ่านไปก่อน >,<)โชคยังดีที่พอพ้นช่วงนั้นมา สำนวนก็กลับคืนสู่สภาพที่พออ่านได้บ้างคือเป็นล้านนาฉบับเบาบาง แต่ก็ยังอ่านยากอยู่ดีเพราะว่าเราจับเนื้อเรื่องไม่ติด ไม่เข้าใจชั่งใจตัวเองอยู่พอสมควร ว่าจะเลิกอ่านดีมั๊ยแต่ก็รู้ใจตัวเองอีกเช่นกันว่า ถ้าวางไปโอกาสจะกลับมาอ่านใหม่นั้นน้อยนิดจนเป็นศูนย์แน่ๆคิดได้ดังนั้น .. ก็บอกตัวเองให้ก้มหน้าก้มตาอ่านมันต่อไปเสียเถอะ! เมื่อตั้งใจว่าจะอ่านมันแน่ๆ ก็ต้องหาวิธีที่จะอ่านมันให้รอดซึ่งเราใช้วิธีเสิร์ชประวัติศาสตร์ช่วงนั้นจากกูเกิ้ลก่อนค่ะอ่านคร่าวๆ พอจับใจความได้แล้วค่อยมาอ่านประเด็นที่ผู้เขียนต้องการจะเล่าจากในหนังสือไปอย่างช้าๆ และก็เริ่มทำความเข้าใจเนื้อเรื่องไปด้วยเมื่อมีหลักให้จับ เราก็เริ่มชินกับภาษาไปเอง แล้วพบอีกด้วยว่า จริงๆ แล้วมันก็ไม่ยากเท่าที่คิดกลัวแต่แรก นางพญาหลวง เล่าประวัติศาสตร์ล้านนา (เชียงใหม่) เล่าถึงกษัตริย์องค์ท้ายๆ แห่งราชวงศ์มังรายในช่วงปี พ.ศ. 2000 นิดๆก่อนที่พระนางจิรประภามหาเทวีจะทรงครองนครเชียงใหม่ (พ.ศ. 2088 – 2089) ผู้เขียนเริ่มต้นเรื่องด้วยการยกบทบันทึกประวัติศาสตร์ภาษาโบราณซึ่งเท้าความถึงพระญาติโลก (พระญาลก) (พระเจ้าติโลกราช)(กษัตริย์ล้านนาลำดับที่ 10 (บางแหล่งว่า 9) แห่งราชวงศ์มังราย)ทรงมีโอรสคือท้าวสรีบุญเรือง (ท้าวบุญเรือง) ได้ครองเมืองเชียงรายก่อนจะถูกส่งไปไว้ที่ เมืองน้อย ในภายหลังท้าวบุญเรือง มีลูกชายคนหนึ่ง คือท้าวยอดเชียงราย (พญายอดเชียงราย)พระญายอด … Read More →