Category Archives: อ่านแล้วเล่า

เรื่อง นางพญาหลวงผู้แต่ง กฤษณา อโศกสินสำนักพิมพ์ อักษรโสภณเลขมาตรฐานหนังสือ 9749309227 เอาจริงๆ นี่ก็ไม่ใช่การรีวิวหนังสือนะ ..มันคือการเล่าเรื่องย่อเลยแหละ!!(ย่อแล้วจริงๆ นะ!) ตอนที่เราเปิดมาเจอภาษาล้านนาโบราณขนานแท้ 4 – 5 หน้าแรกนั้นแทบช็อกทีเดียวค่ะนึกว่าจะต้องเจอแบบนั้นไปทั้งเล่มเสียแล้ว(ถ้าเป็นอย่างนั้นจริงๆ คงต้องเลิกอ่านไปก่อน >,<)โชคยังดีที่พอพ้นช่วงนั้นมา สำนวนก็กลับคืนสู่สภาพที่พออ่านได้บ้างคือเป็นล้านนาฉบับเบาบาง แต่ก็ยังอ่านยากอยู่ดีเพราะว่าเราจับเนื้อเรื่องไม่ติด ไม่เข้าใจชั่งใจตัวเองอยู่พอสมควร ว่าจะเลิกอ่านดีมั๊ยแต่ก็รู้ใจตัวเองอีกเช่นกันว่า ถ้าวางไปโอกาสจะกลับมาอ่านใหม่นั้นน้อยนิดจนเป็นศูนย์แน่ๆคิดได้ดังนั้น .. ก็บอกตัวเองให้ก้มหน้าก้มตาอ่านมันต่อไปเสียเถอะ! เมื่อตั้งใจว่าจะอ่านมันแน่ๆ ก็ต้องหาวิธีที่จะอ่านมันให้รอดซึ่งเราใช้วิธีเสิร์ชประวัติศาสตร์ช่วงนั้นจากกูเกิ้ลก่อนค่ะอ่านคร่าวๆ พอจับใจความได้แล้วค่อยมาอ่านประเด็นที่ผู้เขียนต้องการจะเล่าจากในหนังสือไปอย่างช้าๆ และก็เริ่มทำความเข้าใจเนื้อเรื่องไปด้วยเมื่อมีหลักให้จับ เราก็เริ่มชินกับภาษาไปเอง แล้วพบอีกด้วยว่า จริงๆ แล้วมันก็ไม่ยากเท่าที่คิดกลัวแต่แรก นางพญาหลวง เล่าประวัติศาสตร์ล้านนา (เชียงใหม่) เล่าถึงกษัตริย์องค์ท้ายๆ แห่งราชวงศ์มังรายในช่วงปี พ.ศ. 2000 นิดๆก่อนที่พระนางจิรประภามหาเทวีจะทรงครองนครเชียงใหม่ (พ.ศ. 2088 – 2089) ผู้เขียนเริ่มต้นเรื่องด้วยการยกบทบันทึกประวัติศาสตร์ภาษาโบราณซึ่งเท้าความถึงพระญาติโลก (พระญาลก) (พระเจ้าติโลกราช)(กษัตริย์ล้านนาลำดับที่ 10 (บางแหล่งว่า 9) แห่งราชวงศ์มังราย)ทรงมีโอรสคือท้าวสรีบุญเรือง (ท้าวบุญเรือง) ได้ครองเมืองเชียงรายก่อนจะถูกส่งไปไว้ที่ เมืองน้อย ในภายหลังท้าวบุญเรือง มีลูกชายคนหนึ่ง คือท้าวยอดเชียงราย (พญายอดเชียงราย)พระญายอด … Read More →

เรื่อง จันทรา อุษาคเนย์ผู้แต่ง วรรณวรรธน์สำนักพิมพ์ ณ บ้านวรรณกรรมเลขมาตรฐานหนังสือ 9789744468666เลขมาตรฐานหนังสือ9789744468659 จันทรา อุษาคเนย์ เป็นนวนิยายย้อนยุคเรื่องแรกๆ ที่เราได้อ่านที่ผู้เขียนพาตัวละครย้อนยุคกลับไปในอดีตในยุคที่เก่าแก่กว่ารัตนโกสินทร์ และอยุธยา ที่เริ่มซ้ำ และเราเริ่มเบื่อกัน ถ้าจะอ่านโยงเรื่องกันให้สนุกเหตุการณ์ต่างๆ ที่เกิดขึ้นในหนังสือเล่มนี้ เกิดขึ้นไล่เลี่ยกันกับใน หุบเขากินคนโดยที่เรื่องราวใน จันทรา อุษาคเนย์ เล่มนี้ เกิดขึ้นหลังจากนั้นนิดหน่อย เมื่อ หุบเขากินคน เล่าเรื่องราวในยุคที่อาณาจักรฟูนันใกล้จะจบลงเป็นช่วงเปลี่ยนถ่ายจากอาณาจักรฟูนัน มาเป็นอาณาจักรเจนละซึ่งตามประวัติศาสตร์ ในยุคที่อาณาจักรฟูนันกำลังรุ่งเรืองอยู่ในเมือง วยาธปุระ นั้นพื้นที่โดยรอบซึ่งห่างออกมาไม่ไกลนักก็มีประชาชนอยู่รวมกันเป็นชุมชนน้อยใหญ่เช่นกัน โดยชุมชนที่รวมตัวกันเป็นกลุ่มใหญ่น่าจับตาชุมชนหนึ่งนั้นตั้งอยู่ที่เมือง เศรษฐปุระ(บริเวณเดียวกันกับเมืองจำปาศักดิ์ ประเทศลาวในปัจจุบัน)และที่เมืองนี้เอง ที่เป็นฉากของเรื่อง จันทรา อุษาคเนย์ เล่มนี้ เหตุการณ์ในเมืองวยาธปุระนั้น ถูกเล่าเอาไว้ใน หุบเขากินคน ว่าเมื่อพระเจ้าโกณฑิญญะชัยวรมัน แห่งอาณาจักรฟูนันสิ้นพระชนม์อาณาจักรฟูนันเริ่มอ่อนแอ เกิดการแก่งแย่งชิงบัลลังก์กันระหว่างเจ้าชายคุณวรมัน โอรสในมเหสีกุลประภาวดีกับพระเชษฐาต่างพระมารดา คือ เจ้าชายรุทรวรมัน (โอรสในนางชุลา)ซึ่งสุดท้าย เจ้าชายรุทรวรมัน ก็ปลงพระชนม์เจ้าชายคุณวรมันและขึ้นเป็น พระเจ้ารุทวรมัน กษัตริย์องค์สุดท้ายแห่งอาณาจักรฟูนันได้ในที่สุดนั่นคือยุคที่ฟูนันกำลังเสื่อม และใกล้จะสิ้นสุด ขณะเดียวกัน ที่เมืองเศรษฐปุระ (อันเป็นฉากของหนังสือเรื่องนี้)เมื่อ พระเจ้าศรีสารวเคามะ ผู้ปกครองเมืองเศรษฐปุระ สิ้นพระชนม์ลงพระเจ้าปฤถิวีน ราชโอรสองค์โตในพระเจ้าศรีสารวเคามะ จึงได้ครองบัลลังก์ในขณะที่ … Read More →

เรื่อง แก้วรัดเกล้าผู้แต่ง ดวงตะวันสำนักพิมพ์ พิมพ์คำ(ปัจจุบัน นิยายเรื่องนี้ถูกตีพิมพ์ในนาม สนพ. ดวงตะวัน)เลขมาตรฐานหนังสือ 9749025059 แก้วรัดเกล้า เป็นผลงานเล่มที่ 2 ของดวงตะวันถูกตีพิมพ์เป็นตอนๆ ลงในนิตยสารขวัญเรือนซึ่งแม้จะนับเป็นมือใหม่ในเวลานั้น แต่พล็อตและสำนวนก็ไม่ได้เป็นมือใหม่เลย แก้วรัดเกล้า เป็นนวนิยายที่ใช้ฉากของเรื่องที่กรุงเทพฯ ภาคอีสานตอนเหนือของไทย และชายแดนกัมพูชา (ในเรื่องไม่ได้เอ่ยชื่อประเทศ)โดยผูกเรื่องซ้อนไปกับเหตุการณ์ชายแดนไทยเขมรที่เคยเกิดขึ้นจริงในช่วงเวลาภายหลังจากที่พลพต ผู้นำเขมรแดงและผู้นำการฆ่าล้างเผ่าพันธุ์ชาวกัมพูชา ตายลงแต่ถึงอย่างนั้น แก้วรัดเกล้า ก็เป็นนิยายทั่วไป ไม่ได้หนักการเมืองจนน่ากลัว และเพราะเป็นนิยายอิงเหตุการณ์จริงหลายตัวละครในเรื่อง จึงน่าจะมีตัวตนอยู่จริงด้วยแต่ผู้เขียนแปลงไปใช้ชื่อสมมติแทนอย่างเช่น พรพล ก็ไม่ใช่ใครที่ไหน อดีตผู้นำเขมรแดง พลพต นั่นเองเจ้าณรงค์ฤทธิ์ อาของแก้วรัดเกล้า ก็คงเป็นเจ้านโรดม สีหนุส่วนสาริน ขอเดาว่าเป็นเฮง สัมริน? หรือเปล่าไม่รู้หรือแม้แต่ท่านอาจารย์ที่ทรงสอนโมกษธรรมมาตั้งแต่ครั้งเรียนโบราณคดีที่มหาวิทยาลับเก่าแก่แห่งหนึ่ง (ศิลปากร?)ก็น่าจะเป็นหม่อมเจ้าสุภัทรดิศ ดิศกุล? นอกจากนี้ ผู้เขียนยังได้สร้างเมืองสมมติขึ้นมาด้วยเมืองหนึ่ง คือเวียงอมราเป็นเมืองที่ไม่ได้เป็นประเทศตามกฏหมาย(ในเรื่องบอกว่าเป็นเมืองเล็กๆ ในหุบเขาลึกลับกลางป่า ทางตอนเหนือของลาว)แต่เป็นเชื้อสายของขอมโบราณ สืบทอดต่อกันมา เรียกกันว่าแผ่นดินสูงส่วนประเทศเขมรในปัจจุบัน เรียกว่าแผ่นดินต่ำตัวละครส่วนหนึ่งของเรื่องนี้ จึงเป็นประชากรจากเวียงอมรานี้เองแต่อยู่กับอย่างปิดบัง ลึกลับ ไม่ยอมเปิดเผยเชื้อสายตนเอง .. อะไรจะขนาดนั้น แก้วรัดเกล้า เปิดเรื่องด้วยการที่โมกษธรรมบินกลับมาทำวิทยานิพนธ์ปริญญาเอกในเรื่องเกี่ยวกับปราสาทหินต่างๆ ในแถบภาคอีสานของประเทศไทยและคาบเกี่ยวรวมไปถึงบางกลุ่มปราสาทในกัมพูชาด้วยซึ่งเขาต้องการเด็กช่วยในการสำรวจและจดบันทึกติดตามไปด้วยสักคนหนึ่งโมกจึงวานให้สิงห์ หรือสิงหาสน์ เพื่อนรุ่นพี่ที่เป็นอาจารย์ในสายวิชานี้ หาเด็กให้สักคนพอดีกันกับที่เจ้าแก้วรัดเกล้า เจ้าหญิงจากเวียงอมรา … Read More →

เรื่อง หนีไฟนรกผู้เขียน โนริโอะ ชิมามูระจากคำบอกเล่าของ เจีย กิมลั้งผู้แปล ผุสดี นาวาวิจิตสำนักพิมพ์ ผีเสื้อเลขมาตรฐานหนังสือ 9741401876 จากเรื่อง 4 ปี นรกในเขมรได้มีตอนหนึ่งที่ยาสึโกะ นะอิโต ผู้เขียนหนังสือเล่มนั้นได้ขอเด็กสาวชาวกัมพูชาคนหนึ่งมาเป็นบุตรบุญธรรมเด็กสาวคนนั้นชื่อว่ากิมลั้ง หรือเจีย กิมลั้งเธอได้บอกเล่าเรื่องราวต่างๆ ที่เกิดขึ้นในประเทศกัมพูชาขณะนั้นผ่านสายตาและมุมมองของตัวเธอเองให้กับ โนริโอะ ชิมามูระ เป็นผู้เรียบเรียง ถ่ายทอดออกมาเป็นตัวหนังสือและมันก็คือหนังสือเล่มนี้ .. หนีไฟนรก เจีย กิมลั้ง อายุ 18 – 19 ปี (เมื่อปี พ.ศ. 2518 ในวันที่สงครามกลางเมืองเริ่มต้นขึ้น) เธอเป็นลูกสาวคนโตของครูเรียง (ชื่อครูเรียง เป็นพ่อค้า ไม่ได้เป็นครู) กับพินพอมครูเรียงอายุ 45 ปี พินพอมอายุ 41 ปีทั้งคู่มีลูกชายหญิงรวมทั้งสิ้น 10 คน เป็นชาย 2 คน หญิง 8 คนคือกิมลั้ง จุเรน กิมกง วรรณา วรรณี … Read More →

เรื่อง เขมรสามยกพระราชนิพนธ์ใน สมเด็จพระเทพรัตนราชสุดาฯ สยามบรมราชกุมารีพิมพ์ที่ บริษัทอมรินทร์พริ้นติ้งแอนด์พับลิชชิ่ง จำกัด (มหาชน)เลขมาตรฐานหนังสือ 9748396454 เขมรสามยก ในที่นี้ เป็นพระราชนิพนธ์ทรงบันทึกการเสด็จพระราชดำเนินไปยังประเทศกัมพูชาสามครั้งในช่วงเดือนสิงหาคม พ.ศ. 2535 ครั้งหนึ่ง นับเป็นยกที่หนึ่งเมื่อวันที่ 8 มกราคม พ.ศ. 2536 อีกครั้งหนึ่ง นับเป็นยกที่สองและอีกครั้งในช่วงเวลาต่อกัน คือวันที่ 12 – 18 มกราคม พ.ศ. 2536 นับเป็นยกที่สามรวมได้เป็นเขมรสามยกตามชื่อเรื่อง ซึ่งในครั้งแรกนั้น แม้จะเสด็จฯ ไปเป็นการส่วนพระองค์แต่สุดท้ายแล้วก็ยังกลายเป็นพระราชกรณียกิจจนได้การอ่านพระราชนิพนธ์บันทึกนี้จึงคล้ายๆ กับการดูข่าวในพระราชสำนักแต่ดีกว่าตรงที่เป็นข่าวที่ท่านทรงเล่าเอง 🙂 ภายในเล่ม นอกจากพระราชนิพนธ์แล้วยังประกอบไปด้วยภาพถ่ายฝีพระหัตถ์ และพระฉายาลักษณ์ส่วนพระองค์หลายองค์ และสุดท้ายแล้ว เราชอบบทสรุปตอนท้ายมากเราได้เห็นภาพรวม และได้เชื่อมโยงประวัติศาสตร์ทั้งหมดเป็นไทม์ไลน์เขมรสามยก เป็นหนังสือที่คล้ายกับการดูข่าวในพระราชสำนักอย่างที่บอกแต่เป็นข่าวในพระราชสำนักที่น่ารักมากค่ะ 🙂