เรื่อง ถึงอย่างไรก็อยู่กันมาได้ผู้แต่ง นิพัทธ์พร เพ็งแก้วสำนักพิมพ์ ศยามเลขมาตรฐานหนังสือ 9747235242 ถึงอย่างไรก็อยู่กันมาได้ เล่าถึงวิถีชีวิตไทยสมัยก่อนโดยที่ผู้เขียนสืบเสาะค้นคว้าหาข้อมูลไทยโบราณที่ใกล้จะดับสูญผ่านตัวบุคคลผู้รู้จริง เพราะมันเป็นอาชีพ เป็นความรัก เป็นชีวิตเป็นสิ่งที่ผูกพันกับพวกเขามาตั้งแต่เด็กเล็กจนเติบใหญ่กลายเป็นครูบามีลูกศิษย์สืบต่อบ้าง และกำลังจะดับสูญไปกับตัวเขาเองบ้างอาชีพที่ว่านี้มีทั้งหมอตำแย, ช่างปลูกเรือนไทยโบราณ,ครูฝึกลิง, ช่างปูนปั้น, ความรู้เรื่องลมของชาวประมง,พิธีกรรมของนายหนังผู้เชิดหนังตะลุง ฯลฯ ทั้งที่เป็นหนังสือที่น่าจะอ่านได้สนุก เพราะเป็นแนวที่เราชอบแต่กลับมีหลายส่วนที่เราอ่านแล้วตะหงิดๆ ในใจยกตัวอย่างในกรณีที่ผู้เขียนอธิบายถึงภาพจิตกรรมฝาผนังไทยโบราณว่ามักเป็นภาพสองมิติ แบนราบ และมีขนาดสัดส่วนไม่สมจริงนั้นเป็นเพราะคนไทยมองภาพเหล่านั้นด้วยใจ หรือการที่คนไทยแบ่งแยกประเภทสัตว์ต่างๆ ไม่ละเอียดเหมือนคนฝั่งยุโรปเป็นเพราะมันไม่เกี่ยวข้องกับวิถีชีวิตของไทย และแม้แต่ตรรกะที่ว่าด้วยความเป็นเพศชายเพศหญิง และเพศที่สาม ในสมัยโบราณ เปรียบเทียบกับสมัยนี้ในหลายข้อ ทั้งหมดสามเรื่องที่ยกตัวอย่างมานี้ ..เราว่ามันเป็นการให้ตรรกะที่เอาแต่ใจไปหน่อยอ่านแล้วรู้สึกไม่สุดอยู่หลายจุดเพราะกลุ่มตัวอย่างมีน้อยจนเราคิดว่าไม่ควรด่วนสรุปไปก่อน และในระหว่างที่ตรรกะยังไม่ชัดเจนนี้เองผู้เขียนได้ยกย่องภูมิปัญญาความรู้แต่โบราณพร้อมทั้งดูถูกความรู้อันตื้นเขิน หยาบกระด้างของสังคมสมัยใหม่ซึ่งเรามองว่ามันเป็นการตัดสินความผิดถูกเกินไปโดยที่คนอ่านยังไม่ถ่องแท้ทั้งสองด้าน แต่ถูกชักจูงให้ตัดสินไปแล้ว ถ้ามองในแง่ดี ก็ยังนับได้ว่า ถึงอย่างไรก็อยู่กันมาได้ เล่มนี้ เปิดโอกาสให้เราได้เปิดใจมองโลกในอีกแง่เป็นแง่เราเคยมองมาก่อน ผ่านมันมาก่อน แต่หลงลืมมันไปแล้วทำให้เราได้ฉุกคิด ได้ทบทวน ว่าเราควรเลือกอยู่ในโลกไหนกันแน่ส่วนคำตอบ ควรเป็นไปตามวิจารณญาณของผู้อ่านของใครของมัน .. และย้ำอีกครั้งว่าเราไม่ควรตัดสินกัน มีอีกตอนหนึ่ง ซึ่งเป็นตอนที่อ่านแล้วหายใจไม่ทั่วท้องเอาเสียเลยมันคือตอนที่ว่าด้วยเรื่องตาลโตนดซึ่งเราอ่านแล้วรู้สึกโหวงๆ .. เสียดายอะไรก็บอกไม่ถูกผู้เขียนเล่าโยงใยไปถึงประวัติศาสตร์การคอร์รัปชั่นซึ่งอ่านแล้วมันช่างจี๊ดใจดีเหลือเกินคนไทยเราคอรัปชั่นกันมานานเกินกว่าที่เราจะนึกคือมีมาตั้งแต่สมัยกรุงรัตนโกสินทร์ ตอนต้น(และจริงๆ แล้วอาจมีมาก่อนหน้านั้น)มันฝังรากลึกมากับสังคมไทยมานานมากจนเรานึกหาทางแก้ไม่ออกมันไม่ได้เพิ่งมี เพียงแต่เราเพิ่งรู้ต่างหาก พูดโดยรวม หนังสือเล่มนี้มีทั้งส่วนที่เราชอบ และไม่ชอบผสมปนเปกันไป ชอบมากบ้าง ไม่ชอบมากบ้างเป็นหนังสือที่เอาไว้อ่าน[…]

เรื่อง ไทบ้านดูดาวผู้แต่ง นิพัทธ์พร เพ็งแก้วสำนักพิมพ์ ศยามเลขมาตรฐานหนังสือ 9747236613 อ่านเล่นได้สนุกๆเป็นความรู้ไทยแท้แต่โบราณ แบบที่คนไทยอย่างเราไม่ค่อยเคยได้ยินแต่ส่วนตัวเรารู้สึกว่าไกลตัวไปหน่อยเป็นความเชื่อโบราณเป็นส่วนมากประกอบกับก่อนอ่าน เราคาดหวังว่าจะได้อ่านนิทานปรัมปราที่เกี่ยวกับดวงดาว อะไรประมาณนี้ มันเลยออกจะปิดหวังหน่อยๆคิดว่า ถ้าได้อ่านหนังสือที่เกี่ยวข้องเชื่อมโยงเพิ่มเติมอีกสักสองสามเล่มอาจจะอินมากกว่านี้ ภายในเล่มนี้ ผู้เขียนเล่าถึงการดูดาวในฤดูร้อน ฤดูหนาวการดูดาวในรูปแบบของแต่ละภูมิภาคประกอบพร้อมมากับคำทำนายทำนองโหราศาสตร์ไทยทั้งแบบที่ค้นคว้ามาจากตำราโบราณและแบบที่ไปสืบเสาะหาความรู้มากจากคนเฒ่าคนแก่ในแต่ละท้องถิ่น มีดวงดาวของไทยหลายดวงที่ปรากฏชื่ออยู่ในวรรณคดีต่างๆแต่ไม่รู้ว่าคือดาวอะไรผู้เขียนเสาะแสวงหาคำตอบ ทั้งจากลักษณะที่บรรยายในวรรณคดีเทียบกับคำอธิบายที่นักดาราศาสตร์ไทยท่านอื่นคาดเดารวมทั้งเพิ่มเติมข้อคิดเห็นของตนเองสันนิษฐานเทียบกับชื่อดาวสากลที่รู้จักกันในปัจจุบันซึ่งบางข้อสันนิษฐานก็ยังไม่สิ้นสุด ต้องสอบถามหาผู้รู้กันต่อไปซึ่งการวิเคราห์กลุ่มดาวเหล่านี้เราว่าถ้าเป็นคนชอบดูดาว หรือมีความรู้พื้นฐานอยู่บ้างน่าจะจินตนาการตามได้สนุกดี เสียดายอย่างหนึ่งว่า บทความในแต่ละตอน –เป็นการคัดมาจากบทความที่เคยได้รับการตีพิมพ์ลงในนิตยสารฉบับต่างๆจึงมีข้อมูลซ้ำกันบ้างข้อดีสำหรับคนดูไม่เป็นอย่างเรา คือจะได้ทบทวนย้ำๆ ซ้ำๆ ให้จำกลุ่มดาวต่างๆ ได้แต่ที่น่าเสียดาบคือ ข้อมูลขาดการเชื่อมโยงระหว่างบทเมื่อพูดถึงดาวหนึ่ง ซึ่งเมื่อบทก่อนเคยเล่าถึงไปแล้ว โดยส่วนตัว เราชอบบทหลังๆ ที่เป็นการถ่ายทอดเรื่องเล่าจากผู้คนมันมีชีวิต มีความหลัง มีอารมณ์ มีความอ่อนไหวมากกว่า โดยสรุป ในฐานะที่เป็นคนดูดาวไม่เป็นเมื่อได้อ่านเล่มนี้ตั้งแต่ต้นจนจบแล้ว .. ก็ยังดูไม่เป็นอยู่นั่นเองไม่เข้าใจอะไรหลายๆ อย่าง จนเกือบจะพูดได้เลยว่าไม่เข้าใจอะไรเลยที่ผู้เขียนอธิบายเรื่องการหัดดูดาวด้วยตนเองแต่นับได้ว่าพออ่านสนุกๆ ได้และก็จะเก็บมันไว้จนกว่าจะมีแรงบันดาลใจมากกว่านี้จะงัดมันขึ้นมาอ่านและหัดดูดาวเองอีกสักครั้ง ..แค่ .. ขออีกสักพักก่อนเถอะนะ!!