เรื่อง ไทบ้านดูดาว
ผู้แต่ง นิพัทธ์พร เพ็งแก้ว
สำนักพิมพ์ ศยาม
เลขมาตรฐานหนังสือ 9747236613

อ่านเล่นได้สนุกๆ
เป็นความรู้ไทยแท้แต่โบราณ แบบที่คนไทยอย่างเราไม่ค่อยเคยได้ยิน
แต่ส่วนตัวเรารู้สึกว่าไกลตัวไปหน่อย
เป็นความเชื่อโบราณเป็นส่วนมาก
ประกอบกับก่อนอ่าน เราคาดหวังว่าจะได้อ่านนิทานปรัมปรา
ที่เกี่ยวกับดวงดาว อะไรประมาณนี้ มันเลยออกจะปิดหวังหน่อยๆ
คิดว่า ถ้าได้อ่านหนังสือที่เกี่ยวข้องเชื่อมโยงเพิ่มเติมอีกสักสองสามเล่ม
อาจจะอินมากกว่านี้

ภายในเล่มนี้ ผู้เขียนเล่าถึงการดูดาวในฤดูร้อน ฤดูหนาว
การดูดาวในรูปแบบของแต่ละภูมิภาค
ประกอบพร้อมมากับคำทำนายทำนองโหราศาสตร์ไทย
ทั้งแบบที่ค้นคว้ามาจากตำราโบราณ
และแบบที่ไปสืบเสาะหาความรู้มากจากคนเฒ่าคนแก่ในแต่ละท้องถิ่น

มีดวงดาวของไทยหลายดวงที่ปรากฏชื่ออยู่ในวรรณคดีต่างๆ
แต่ไม่รู้ว่าคือดาวอะไร
ผู้เขียนเสาะแสวงหาคำตอบ ทั้งจากลักษณะที่บรรยายในวรรณคดี
เทียบกับคำอธิบายที่นักดาราศาสตร์ไทยท่านอื่นคาดเดา
รวมทั้งเพิ่มเติมข้อคิดเห็นของตนเอง
สันนิษฐานเทียบกับชื่อดาวสากลที่รู้จักกันในปัจจุบัน
ซึ่งบางข้อสันนิษฐานก็ยังไม่สิ้นสุด ต้องสอบถามหาผู้รู้กันต่อไป
ซึ่งการวิเคราห์กลุ่มดาวเหล่านี้
เราว่าถ้าเป็นคนชอบดูดาว หรือมีความรู้พื้นฐานอยู่บ้าง
น่าจะจินตนาการตามได้สนุกดี

เสียดายอย่างหนึ่งว่า บทความในแต่ละตอน –
เป็นการคัดมาจากบทความที่เคยได้รับการตีพิมพ์ลงในนิตยสารฉบับต่างๆ
จึงมีข้อมูลซ้ำกันบ้าง
ข้อดีสำหรับคนดูไม่เป็นอย่างเรา 
คือจะได้ทบทวนย้ำๆ ซ้ำๆ ให้จำกลุ่มดาวต่างๆ ได้
แต่ที่น่าเสียดาบคือ ข้อมูลขาดการเชื่อมโยงระหว่างบท
เมื่อพูดถึงดาวหนึ่ง ซึ่งเมื่อบทก่อนเคยเล่าถึงไปแล้ว

โดยส่วนตัว เราชอบบทหลังๆ ที่เป็นการถ่ายทอดเรื่องเล่าจากผู้คน
มันมีชีวิต มีความหลัง มีอารมณ์ มีความอ่อนไหวมากกว่า

โดยสรุป ในฐานะที่เป็นคนดูดาวไม่เป็น
เมื่อได้อ่านเล่มนี้ตั้งแต่ต้นจนจบแล้ว .. ก็ยังดูไม่เป็นอยู่นั่นเอง
ไม่เข้าใจอะไรหลายๆ อย่าง จนเกือบจะพูดได้เลยว่า
ไม่เข้าใจอะไรเลยที่ผู้เขียนอธิบายเรื่องการหัดดูดาวด้วยตนเอง
แต่นับได้ว่าพออ่านสนุกๆ ได้
และก็จะเก็บมันไว้จนกว่าจะมีแรงบันดาลใจมากกว่านี้
จะงัดมันขึ้นมาอ่านและหัดดูดาวเองอีกสักครั้ง ..
แค่ .. ขออีกสักพักก่อนเถอะนะ!!