เรื่อง ใยเสน่หา
ผู้แต่ง ทมยันตี
สำนักพิมพ์ ณ บ้านวรรณกรรม
ราคา (เล่มละ) 220 บาท (2 เล่มจบ)

ใยเสน่หา เป็นนิยายที่เกิดขึ้นหลังยุคฟองสบู่แตกหมาดๆ
ผู้เขียนหยิบฉากเหตุการณ์นั้นมาสวมเข้ากันกับพล็อตเดิมอันคุ้นเคย
ในตอนเริ่มต้น มีสำนวนการเขียนไปในแนวเดียวกันกับ พี่เลี้ยง และ คำมั่นสัญญาค่ะ
ภาพเหตุการณ์ในวัยเยาว์ มีความยาวเกินครึ่งหนึ่งของพื้นที่ในเล่มแรก
การะบุหนิง หรือ คุณคนเล็ก เด็กหญิงผู้ขาดแม่
อาศัยอยู่กับบิดาที่เป็นนาวาเอก ทหารเรือนอกราชการ
มีพี่เลี้ยงที่รักและภักดีต่อครอบครัวสองคน คือแม่ละม่อมและแม่ละม้าย
เด็กหญิงวางตัวเป็นท่านหัวหน้า มีบริวารเด็กผู้ชายพากันซนอีกเป็นโขยง
ซอนซุกไปในสวนและตามลำคลองลำประโดง มอมแมมอยู่ทุกเมื่อเชื่อวัน
ด้วยความแสบและไม่เคยยอมใคร ..
ในวันหนึ่ง เมื่อมีสองแม่ลูกก้าวเข้ามาในบ้าน .. คุณเปรมา และปารินทร์
คุณคนเล็กของบ้านจึงแผลงฤทธิ์ ..

นางเอกของทมยันตี ทิฐิสูงเกือบทุกคน
ยิ่งคุณคนเล็ก คนนี้ ยิ่งถือทิฐิแบบไม่มีเหตุผล
โกรธก็โกรธพ่วงแถมมาตั้งแต่เด็ก
โตแล้วก็ยังฤทธิ์มาก
ฝ่ายปารินทร์ หรือปากิมของคุณคนเล็ก ก็ขี้น้อยใจไม่แพ้กัน
เพราะความขาด และเพราะปมในใจ เมื่อสิ้นคุณเปรมา .. สายใยเส้นสุดท้าย
ปารินทร์ก็ตัดสินใจเดินออกจากบ้านไปต่อสู้กับความยากลำบากด้วยตัวเอง
เมื่อห่วงเดียวในชีวิตของปารินทร์ .. แม่ .. ขาดหายไป
เขาจึงตัดสินใจเขียนจดหมายหาพ่อ ที่ห่างเหินมาตลอดชีวิต
เพียงเพื่อเรียนต่อให้จบ และได้กรีนการ์ด

ปารินทร์กลับมาอีกครั้ง ในฐานะคนจากบริษัทที่เป็นหุ้นส่วน
เขาเข้ามาดูแลบริษัทของคุณกวัน พ่อของการะบุหนิง
ทั้งปัญหาเศรษฐกิจแห่งยุคฟองสบู่แตก และทั้งปัญหาภายในของบริษัท
ปัญหาของมาตรฐานสินค้า และปัญหาของหนอนบ่อนไส้ ..

ช่วงที่เราชอบคือช่วงท้ายๆ ตอนที่การะบุหนิงละทิฐิ เปิดใจมองแล้วว่า
แท้ที่จริงปารินทร์เข้ามาเพื่อช่วย
ไม่ใช่เพื่อฮุบบริษัท หรืออกตัญญู ทำเพื่อประโยชน์ส่วนตน

ตัวละครอีกตัวที่น่ารักดีคือเจเนเวียฟ วอง หรือจินนี่
ลูกสาวเจ้าพ่อผู้ขาดความอบอุ่น ซนแสบยิ่งกว่าการะบุหนิงเสียอีก
อ่านๆ ไปแล้ว เราว่าจินนี่น่ารักกว่าการะบุหนิงในวัยเด็กเสียอีก

เล่มนี้มีทั้งส่วนที่ชอบและไม่ชอบปะปนกันอยู่เต็มไปหมดค่ะ
ส่วนที่ชอบ เราชอบความสละสลวยของชีวิตบ้านสวนแบบเก่าๆ
ที่ผู้เขียนบรรยายได้เห็นภาพ
ทั้งต้นไม้โบราณ อาหารโบราณ และวิถีชีวิตแบบเก่าๆ
ย้อนหลังไปไม่ไกล แค่รุ่นแม่รุ่นป้า แต่ยากจะหาได้ในยุคนี้
เป็นความหลังที่ร่มเย็น สงบสุข

ส่วนที่ไม่ชอบคือทิฐิของการะบุหนิง .. นางเอกของเรื่อง
ความเกเรที่มีมาตั้งแต่เด็กๆ นี่เข้าใจได้
แต่พอโตแล้ว ยังพกพ่วงเอาความโกรธแบบเด็กๆ เอาไว้อยู่อีก
และสาเหตุมันก็ไม่ได้มีเรื่องอะไรใหญ่เกินจะให้ต้องโกรธด้วย
อ่านแล้วเลยไม่ค่อยจะรักนางเอกเรื่องนี้สักเท่าไรค่ะ

ใยเสน่หา เป็นนิยายที่ไม่ได้มีอะไรมาก
พล็อตดูซ้ำซ้อนกับหลายๆ เรื่องของผู้เขียน
วิธีเล่า มีการกระโดดข้ามเป็นห้วงๆ ย้อนกลับไปกลับมา
หากแต่ก็เป็นเอกลักษณ์ของผู้เขียน
เป็นนิยายที่อ่านได้เพลินๆ สนุก แต่ไม่ประทับใจเท่าเรื่องเก่าๆ ค่ะ