เรื่อง วิธีไหนอีก ที่ผมยังไม่ได้ทดลองฆ่า?
ผู้แต่ง Chris Carter
ผู้แปล อาสยา ฐกัดกุล
สำนักพิมพ์ น้ำพุ
เลขมาตรฐานหนังสือ 9786162876998

ยังอยู่กับเรื่องราวของโรเบิร์ต ฮันเตอร์
เป็นเล่มที่ 10 ในชุด
เล่มนี้เป็นเล่มต่อจาก
อยากให้ศพคุณอยู่หน้าไหนในตำราฆาตกรรมของผม
(อันนี้เป็นเล่ม 6 ในชุด)
ระหว่างนั้นมีเรื่องอื่นมาคั่น
และเว้นระยะเวลาห่างจากเล่มนั้นราวสามปีครึ่ง
ทั้งสองเล่มมีฆาตกรเดียวกัน
และฆาตกรคนนั้นคือ ลูเชียน ฟอลเตอร์ คนดีคนเดิม
ที่เคยปรากฏตัวมาแล้วในเรื่อง
อยากให้ศพคุณอยู่หน้าไหนในตำราฆาตกรรมของผม
ที่เราเพิ่งอ่านจบไป

เปิดเรื่องด้วยการแหกคุก และฆาตกรรมผู้คุมทั้งหมด
ด้วยฝีมือของ  ลูเชียน ฟอลเตอร์
อดีตเพื่อนสนิทของ โรเบิร์ต ฮันเตอร์

ตัวละครที่เคยปรากฎตัวมาแล้วในเล่มก่อนก็มีหลายคน
เช่น เอเดรียน เคนเนดี ผอ.ศูนย์วิเคราะห์อาชญากรรมอุกฉกรรจ์ฯ (NCAVC)
ผู้กองบาร์บาร่า เบลก หัวหน้าของฮันเตอร์
คาร์ลอส การ์เซีย เพื่อนสนิทของฮันเตอร์
แล้วก็มีตัวละครใหม่ๆ เข้ามาอีกนิดหน่อย แต่ตัวละครไม่เยอะเท่าเล่มแรก

เล่มนี้เล่าเรื่องสนุกกว่าเล่มก่อนหน้า
เรื่องถูกเล่าตัดไปตัดมา ระหว่างนักโทษที่กำลังหลบหนี
และฝ่ายตำรวจที่กำลังไล่ล่า
อันที่จริง นักโทษที่กำลังหลบหนี เขาก็ไม่ได้ตั้งใจหนีสักเท่าไรนักหรอก
ยังคงวนเวียนอยู่ใกล้ๆ โรเบิร์ต ฮันเตอร์ นี่แหละ
เพื่อวางแผนฆาตกรรมครั้งใหม่
และชวนโรเบิร์ต ฮันเตอร์ เล่นเกมไขปริศนากับเขา

ด้วยวิธีเล่าแบบตัดไปตัดมาจากสองฝั่งนี้เอง
ทำให้เราได้มองเห็นความคิดของฆาตกรด้วย
ซึ่ง .. แม้จะบอกไม่หมด ..
มีการปิดบังความคิดบางอย่างในหัวเอาไว้
แต่ถึงอย่างนั้น เราก็ยังมีเบาะแส (ที่ทางตำรวจหาไม่เจอ บอกเราไม่ได้) อยู่บ้าง
มันทำให้การอ่านน่าลุ้นกว่าเยอะ

การทำงานแข่งกับเวลา ที่กติกาและโจทย์ มีฆาตกรเป็นผู้กำหนด
สร้างความสนุกน่าติดตามเพิ่มขึ้นจากเล่มก่อน
แต่เราก็ยังคงติดใจในข้อเดิม
ผู้เขียนเฉลี่ยความเก่งกาจให้ตัวละครได้ไม่เท่ากัน
เราไม่รู้สึกถึงความสูสี ไม่มีการแลกกันหมัดต่อหมัด
ฝ่ายตำรวจยังคงไล่ตามฆาตกรไปจนเกือบจบเรื่อง

ปริศนาพื้นๆ ที่ตำรวจไขไม่ออก แต่ฮันเตอร์ไขได้
ไม่ได้ทำให้เขาดูเก่งเท่าที่วาดภาพไว้
ในขณะเดียวกัน ฆาตกรผู้คิดปริศนา
รวมทั้งวางแผนทุกอย่าง ทำทุกอย่าง ให้ตำรวจจับไม่ได้ไล่ไม่ทัน
เขาเหนือชั้นกว่าแบบเทียบไม่ติด
เป็นการเขียนที่ทำให้คนอ่านอ่านแบบไม่มีอะไรให้ลุ้น
เรารู้กลายๆ ว่า ตอนแรกๆ ตำรวจคงตามไม่ค่อยทัน
หรือทันแบบฉิวเฉียดไปเป็นระยะ
แล้วตอนท้ายคงจะเป็นบทสรุป ที่ตำรวจ (อาจจะชนะ)
แต่ก็ต้องสูญเสียอะไรบางอย่าง ทำนองนั้น
(นี่คือเราเดาเอาไว้ตั้งแต่ช่วงแรกนะ ไม่ว่าตอนจบจะเป็นยังไง ถือว่ายังไม่สปอยล์)

ความรู้สึกตอนที่อ่านเล่มนี้ เรารู้สึกเหมือนเด็กเกาะเบาะ
ที่คนที่นั่งเล่นเกมอยู่บนเก้าอี้เล่นไม่ได้ดั่งใจ
เราซื้อเล่มนี้เพราะคนขายบิ้วท์ว่า
ถ้าอ่าน เล่มแรก แล้วไม่อ่านเล่มนี้ต่อ มันจะคาใจ
ซึ่งในความรู้สึกของเรานั้น เล่มแรกก็ถือว่าจบสมบูรณ์ในตัวมันเองแล้ว
ซื้อลองทีละเล่มดีกว่า ค่อยตัดสินใจซื้ออีกเล่ม
มันไม่จำเป็นต้องอ่านทั้งสองเล่ม
แต่ถ้าคิดจะอ่านทั้งสองเล่ม หรืออยากจะอ่านเล่มนี้
ก็ควรอ่านเล่มแรกมาก่อนดีกว่า