เรื่อง เที่ยวบินกลางคืน
ผู้แต่ง อังตวน เดอ แซงแต็กซูเปรี
ผู้แปล นารีรัตน์
สำนักพิมพ์ นาคร
ราคา 100 บาท

มองตัวเองว่าเป็นนักอ่านผู้โฉดเขลาทุกครั้งที่อ่านวรรณกรรมคลาสสิค
ไม่เคยเข้าใจลึกซึ้งถึงสิ่งที่ผู้วิจารณ์ทั้งหลาย
ต่างวิเคราะห์หนังสือเล่มนั้นกันเป็นตุเป็นตะ
เพราะเรามองไม่เห็นอะไรเลย นอกจากการเล่าเรื่องธรรมดา

ถ้าใช้หลักการเดียวกันมาวิเคราะห์แล้ว
นิยายประโลมโลกหลายเล่ม ก็เข้าเค้านิยายคลาสสิคกับเขาเหมือนกัน?
หรือไม่ใช่?

สำหรับ เที่ยวบินกลางคืน เล่มนี้ ..
หนังสือบางลง (จากไปรษณียใต้) แต่ยังคงพบสำนวนแปลกๆ มึนๆ อย่างเช่น
“เนื่องจากคุณธรรมแบบมนุษย์ไม่อาจจะค้นพบช่วงเวลาที่มั่นคงได้
ในสงครามของพรุ่งนี้”

อันนี้แค่แปลบทวิเคราห์ .. มาดูย่อหน้าแรกกัลล์

“ด้วยดินแดนแห่งนี้เองที่ผืนดินจะยอมพ่ายแพ้ต่อแสงอาทิตย์อัสดงได้เชื่องช้ายิ่งนัก”
ประโยคนี้แปลว่าอะไร?
บางทีสำนวนผู้แปล ก็ก่อให้เกิดความมึนที่ทำให้อยากวางทู้กที ^^”

แต่ถึงอย่างนั้น เที่ยวบินกลางคืนก็ปรากฏลักษณะของภาษาสวยๆ ให้เห็น
และเมื่ออ่านไประยะนึงก็เริ่มชิน
และเลิกใส่ใจกับประโยคประหลาดๆ ที่แปลไม่ออกบางประโยค
เสน่ห์ของหนังสือของแซงแต็กซูเปรีที่เราสังเกตเห็น
คือมุมมองต่อสรรพสิ่งต่างๆ
โดยเฉพาะมุมมองจากเบื้องบนของคนขับเครื่องบินไปรษณีย์
เป็นมุมมองที่น่ารัก เยาว์วัย เต็มไปด้วยจินตนาการ
แต่เนื้อเรื่องของเขากลับเป็นอีกอย่าง ..

รีวิแอร์ และฟาเบียง คือตัวละครหลักของเรื่องนี้
รีวิแอร์เป็นผู้อำนวยการผู้รับผิดชอบเครืองข่ายการบินทั้งหมด
ในบริษัทการบินขนส่งไปรษณีย์
เขาเป็นคนทำงานที่มีความเข้มงวดมาก
จนอาจจะมองได้ว่าเป็นมนุษย์ที่ขึงตึงมากเกินไป
เขาตัดสินชีวิตของคนงานในโรงเครื่องบินรวมทั้งนักบินอย่างเด็ดขาด
มองละเอียดถึงทุกความบกพร่อง
เพียงเพื่อประโยชน์สูงสุดของแต่ละเที่ยวบิน
แต่แล้วในวันหนึ่ง ในวัยห้าสิบปี เขาก็เริ่มมีคำถามกับตนเอง
คำถามถึงความถูกต้องในสิ่งที่เขาทำ
ความเมตตาปรานี? ความสงสาร?
และความภาคภูมิใจที่จะต้องมลายหายไป
ของนักบินที่กำลังจะถูกปลดประจำการ? ฯลฯ
ทั้งหมดที่เกิดขึ้นจากความเข้มงวดของเขา

แล้วในคืนวันหนึ่ง บางสิ่งบางอย่างก็เกิดขึ้นต่อหน้าที่การงานของเขา
ฟาเบียง นักบินคนหนึ่งของบริษัทฯ
ได้ติดอยู่กลางพายุ และขาดการติดต่อจากศูนย์ควบคุมการบิน
เขาหายเงียบไปราวค่อนคืน หลงทาง แม้รู้ทิศ
แต่ก็ไม่สามารถควบคุมเครื่องบินที่ถูกลมกรรโชกพัดแรงได้
เป็นเที่ยวบินกลางคืนที่รอบด้านมืดสนิท .. เขาต้องต่อสู้เพียงลำพัง
รีวิแอร์ คือผู้ที่ต้องรับผิดชอบต่อสถานการณ์ทั้งหมด
เขาเฝ้ารอการติดต่อด้วยความหวังอันน้อยนิด

และเมื่อได้รับการติดต่ออีกครั้ง ..
ฟาเบียงหลงเหลือเชื้อเพลิงให้ลอยลำต่อไปได้อีกเพียง 30 นาที
การติดต่อยังคงขาดช่วง การสื่อสารเกิดขึ้นได้เพียงระยะสั้นๆ
แต่ความหวัง และการช่วยเหลือเป็นศูนย์
ทุกคนเฝ้ารอปาฏิหารย์โดยที่ไม่อาจตัดสินใจทำอะไรได้เลย
การบรรยายเรื่องราวในช่วงนี้ เป็นตอนที่บีบคั้นความรู้สึกดีจังค่ะ

และสุดท้าย .. การสูญหายของมนุษย์สองคนก็ไม่ได้ทำให้สิ่งใดๆ เปลี่ยนแปลงไปเลย?

เราใช้เวลาอ่าน เที่ยวบินกลางคืน อย่างยาวนานมาก
เมื่อเทียบกับจำนวนหน้าของหนังสือ เพียง 128 หน้า
ไม่ได้อ่านหนังสือแล้วง่วงมานานมากแล้ว
แต่เล่มนี้นี่ใช่เลยค่ะ แตะเมื่อไรเป็นง่วง .. ยานอนหลับชัดๆ

หากในความรู้สึกส่วนตัว เราว่าพล็อตของเที่ยวบินกลางคืน มีความกลมกล่อม
ต่อเนื่องเชื่อมโยงมากกว่าไปรษณียใต้
เราชอบพล็อตและวิธีดำเนินเรื่อง รวมถึงตอนจบในเล่มนี้มากกว่าค่ะ
(แม้จะใช้เวลาอ่านมันนานกว่ามากก็ตาม ;P)