เรื่อง ทะเลสาบ
ผู้แต่ง โยชิโมโตะ บานานา
ผู้แปล ฮิโรโกะ ลิมวิภูวัฒน์
สำนักพิมพ์ เอิร์นเนส พับลิชชิ่ง
ราคา 180 บาท

เล่มนี้เป็นเล่มที่สามแล้วค่ะ ที่เราขอยืมผ่านเพจ หนังสือปันกันอ่าน : Immortalbook
the lake เป็นหนังสือที่ยากจะตัดสินใจว่าควรซื้ออ่านดีหรือเปล่า
ส่วนหนึ่ง เรารู้สึกว่ามันเป็นกระแส
คล้ายๆ แนวมูราคามิ ซึ่งเราไม่สามารถข้ามผ่านไปได้
เราเคยอ่านหนังสือของผู้เขียนคนนี้มาครั้งหนึ่งแล้ว และค่อนข้างเฉยๆ กับเธอ
มาหนนี้เลยค่อนข้างลังเล กึ่งอยากอ่าน กึ่งเสียงดายตังค์ (ตั้งแต่ยังไม่ได้อ่าน)
พอมีโอกาสได้ขอยืม .. เลยไม่ลังเลยเลยค่ะ ^^”

the lake หรือ ทะเลสาบ เล่มนี้ เล่าเรื่องความผูกพันที่แปลกประหลาด
ไม่รู้จะเรียกว่าความรักได้หรือเปล่า .. แต่มันคือความผูกพันแน่ๆ
เป็นความอบอุ่น ความคุ้นเคย ความเคยชิน และความสุขที่ได้มีกันและกัน
เรียกอีกอย่างหนึ่งว่าความซับซ้อนของมนุษย์ก็แล้วกัน
ของหญิงชายคู่หนึ่งในเมืองใหญ่

เนื้อเรื่องถูกเล่าต่อเนื่องกันไปเรื่อยๆ โดยไม่มีการแบ่งเป็นบทตอน
ไม่แน่ใจว่าเรื่องอื่นของผู้เขียนคนนี้เป็นเช่นนี้หรือเปล่า ..
เท่าที่เคยอ่านมาก็ดันจำไม่ได้ ^^”
แต่มันก็ทำให้เรารู้สึกแปลกๆ ดี เหมือนถูกบังคับให้ต้องอ่านต่อเนื่องกันไป
ไม่รู้ว่าควรจะหยุดพักที่ตรงไหน เผลอๆ ก็ลืมหยุดกันไป (;P)

การเล่าเรื่อง ใช้วิธีการบรรยายความรู้สึกนึกคิดภายในของตัวละครเป็นหลัก
บอกเล่าเหตุการณ์ต่างๆ ที่เกิดขึ้นผ่านสายตาของชิฮิโระ
หญิงสาวผู้ที่เพิ่งจะสูญเสียแม่ไป
มีบทสนทนาคั่นเล็กน้อย และมีความลึกลับนิดๆ หน่อยๆ

เริ่มต้นคล้ายๆ จะเป็นหนังสือรักโรแมนติก
ชิฮิโระเริ่มคบกับหนุ่มหน้าต่างตรงข้ามแบบช้าๆ ค่อยเป็นค่อยไป
แต่ก็ไร้การควบคุม
นาคาจิมะเป็นคนที่มีปมชีวิตภายในบางอย่าง
และเขาก็สูญเสียแม่ไปเช่นกับเธอ

การคบกันแบบนี้ ชิฮิโระไม่อาจให้นิยามกับตนเองได้ว่ามันเป็นความรักหรือไม่?
แต่เธอก็มีความสุขสงบดี

ชิฮิโระ เป็นสัดส่วนที่ผสมกันระหว่างสังคมชั้นสูงและสังคมชั้นต่ำ
มันผสมปนเปกันอยู่ในตัวของหญิงสาว
ครอบครัวที่มีทั้งความอบอุ่น และความขาด
การถูกยอมรับ และไม่ได้รับการยอมรับจากสังคม
การยอมรับ และการต่อต้าน ตัวตนของตนเอง ฯลฯ
ทำให้ตัวเอกของเรื่องวางแผนชีวิตของตนเองเอาไว้ชัดเจนตั้งแต่ยังเป็นวัยรุ่น
คร่าวๆ ก็คือ จะไม่ยอมมีลูกออกมาเป็นส่วนผสมขาดๆ เกินๆ เช่นเธออีก
นั่นเป็นสาเหตุให้ กว่าจะมีแฟนคนแรก มันก็ล่วงเลยเวลา puppy love มาไกลโข
และความสัมพันธ์ในแบบของเธอกับนาคาจิมะ ก็ดูแปลกๆ ยากจะนิยามในยามเริ่มต้น

ผู้คนที่จากไป .. จากตาย
ยังคงหลงเหลืออยู่ในร่างกายของเรา ในจิตใจของเรา
อย่างรู้ตัวบ้าง .. ไม่รู้ตัวบ้าง .. ถ้าเพียงแต่จะสังเกต
บางพฤติกรรม บางอุปนิสัย บางความเคยชิน

หลายคนบอกว่าหนังสือเล่มนี้เหงา
เป็นเรื่องราวของสองคนเหงาที่โคจรมาอยู่ด้วยกัน ..
แต่เรากลับไม่รู้สึกอย่างนั้น
ทั้งชิฮิโระและนาคาจิมะไม่ได้เหงา
ทั้งสองคนต่างดำรงชีวิตอยู่อย่างโดดเดี่ยว ในเมืองใหญ่ .. ไม่ได้เหงา
พวกเขาต่างดำเนินชีวิตของตนเองไป .. ก็เท่านั้น
หรือบางที อาจเป็นเราเองที่ไม่รู้จักความเหงา?

แม้หลายคนจะรู้สึกกลางๆ กับหนังสือเล่มนี้ แต่เรากลับชอบแฮะ
ชอบความสัมพันธ์ที่ไม่ผูกมัด ไม่เจาะจง
เป็นแรงดึงดูดของสองวัตถุที่ไม่ใกล้กันเกินไป แต่ก็ไม่ห่างกันเกินไป
ต่างฝ่ายต่างมีระยะของตัวเอง .. อิสระและอบอุ่น

the lake ทั้งระทึกและสงบนิ่งในคราเดียวกัน