อ่านแล้วเล่า

โทรศัพท์สลับมิติ

44 โทรศัพท์สลับมิติ

เรื่อง โทรศัพท์สลับมิติ
ผู้แต่ง โอตสึ อิจิ
ผู้แปล สุดารัตน์ นิยมพานิชพัฒนา
สำนักพิมพ์ JBOOK
(สำนักพิมพ์ในเครือ bliss)
ราคา 130 บาท

โทรศัพท์สลับมิติเล่มนี้ ยังคงเป็นรวมเรื่องสั้นของโอตสิ อิจิเช่นเคย
แต่ถ้าเทียบกับหนังสือเล่มแรกของเขา เล่มนี้ซอล์ฟลงมากว่าเล่มแรกเยอะ
มีความอ่อนโยน ละมุน ปะปนอยู่ในเนื้อเรื่องทั้งสามเรื่องในเล่ม

โทรศัพท์สลับมิติ เรื่องสั้นเรื่องแรกที่มีชื่อเดียวกับชื่อหนังสือ
สะท้อนสภาพสังคมญี่ปุ่น เรื่องราวของกลุ่มคนที่เงียบเหงา แปลกแยกจากสังคมส่วนใหญ่

ในยุคสมัยที่โทรศัพท์เคลื่อนที่กำลังเป็นแฟชั่นสุดฮิตในโรงเรียนมัธยมนั้น
เด็กผู้หญิงซึ่งไม่มีเพื่อนคนหนึ่งก็อยากจะมีมือถือเป็นของตัวเอง
หรือพูดให้ถูกก็คือ เธออยากจะมีใครสักคนให้โทรศัพท์ไปหาบ้างสักคน
แต่ในเมื่อไม่มีคนคนนั้น เธอจึงไม่รู้จะมีโทรศัพท์มือถือเอาไว้คุยกับใคร

และแล้ว ในช่วงพักกลางวันที่น่าเบื่อเหมือนทุกๆ วัน
เด็กหญิงก็เริ่มจินตนาการถึงโทรศัพท์มือถือของตัวเอง
เธอคิดถึงมันอย่างละเอียด ทั้งสี รูปร่าง และการตั้งค่าใช้งานต่างๆ
ยิ่งคิดเจ้ามือถือเครื่องนี้ก็ยิ่งสมจริงและมีตัวตนมากขึ้นทุกที
และแล้ววันหนึ่ง โทรศัพท์ในจินตนาการของเธอเครื่องนั้นก็มีเสียงดังขึ้น
ใครบางคนกำลังโทรเข้ามายังจินตนการของเธอ!

หลังจากได้คุยโทรศัพท์ในจินตนาการกับใครสักคนในครั้งนั้น
เธอก็ได้เรียนรู้ว่า ไม่ใช่เธอคนเดียวที่เป็นเช่นนี้
จากคนแรก เธอเริ่มต่อโทรศัพท์หาคนอื่น .. และเธอก็ได้พบ
คนแบบเดียวที่หากันพบผ่านทางโทรศัพท์มือถือที่มองไม่เห็น
เป็นการพบกันในแบบที่เป็นพรหมลิขิตโดยแท้
เมื่อยิ่งคุยกันหลายหนเข้า เธอและเขาก็เริ่มสนิทสนมกับมากขึ้น
มิตรภาพค่อยๆ ก่อกำเนิดขึ้นระหว่างคนที่ไม่เคยเห็นหน้ากัน
ทั้งสองคุยกันได้สนิทใจมากกว่าคนที่อยู่รอบๆ กายของตัวเองเสียอีก

โอตสึ อิจิ เริ่มต้นเรื่องราวด้วยความน่าทึ่งของไอเดียบรรเจิดของเขา
แล้วจบมันลงด้วยความเศร้า ซึ้ง ตรึงใจ
เราเรื่องนี้ชอบมากๆ ค่ะ ^^

บาดแผล เรื่องสั้นเรื่องต่อมาในเล่มนี้
เรื่องนี้เนื้อหาก็ซึ้งค่ะ เป็นเรื่องแรกซึ้ง เศร้า แต่รู้สึกด้านบวก
ในขณะที่เรื่องที่สองมันซึ่งแบบหม่นๆ ลบๆ ไปหน่อย
แต่ก็น่าจะเป็นความจงใจของผู้เขียนที่จะสื่อถึงเด็กๆ ในมุมมืดของญี่ปุ่น
ความรู้สึกของเด็กๆ ที่ถูกทอดทิ้ง เด็กที่ไม่เป็นที่ต้องการในบ้านเขา
อย่างที่บอกค่ะ มันหม่นจริงๆ
(แต่ไม่ dark เท่าเล่มแรก ฤดูร้อน ดอกไม้ไฟ และร่างไร้วิญญาณของฉัน นะ)

44-2 โทรศัพท์สลับมิติ

ในความคิดของเด็กดีสองคนที่ถูกกระทำจากครอบครัวของพวกเขาเอง
บางที โลกก็ไม่ยุติธรรม ..
หรือบางที ความยุติธรรมก็ไม่ใช่สิ่งที่เราจะดูกัน ณ จุดเวลาใดเวลาหนึ่ง เราต้องดูกันไปนานๆ

บทเพลงดอกไม้
เรื่องราวของหญิงสาวที่มาอยู่รวมกันในโรงพยาบาลห้องรวม
ในบรรยากาศของความเจ็บป่วย เศร้าหมอง หดหู่ ชวนให้เกิดความท้อแท้ที่จะดำรงชีวิต
ในเวลานั้นเอง  “ฉัน” ก็ได้พบกับสิ่งมหัศจรรย์
สิ่งนั้นคือ .. ดอกไม้ที่ร้องเพลงได้!
ดอกไม้ที่เปลี่ยนบรรยากาศภายในห้องที่แสนเศร้านั้น และเปลี่ยนความตั้งใจของใครบางคน

เรื่องนี้อบอุ่น น่ารัก และแสนเศร้าค่ะ

Comments are closed.