เรื่อง แฮร์รี่ พอตเตอร์ กับเด็กต้องคำสาป
ภาคหนึ่งและสอง
บทละครเวที ฉบับซ้อมใหญ่
ผู้แต่ง เจ.เค. โรว์ลิ่ง จอห์น ทิฟฟานี และ แจ็ก ทอร์น
ผู้แปล สุมาลี
สำนักพิมพ์ นานมีบุ๊คส์
เลขมาตรฐานหนังสือ 9786160433742

เรื่องเริ่มต้นขึ้นในตอนจบของแฮร์รี่ พอตเตอร์ เล่ม 7
คือแฮร์รี่กับจินนี่ มาส่งลูกชาย 2 คน ขึ้นรถไฟที่สถานนีคิงส์ครอส

เจมส์ พอตเตอร์ ลูกชายคนโต ตอนนี้เขากำลังเรียนอยู่ปีที่ 2 ของฮอกวอตส์
ในขณะที่ลูกชายคนที่สอง อัลบัส เซเวอรัส พอตเตอร์ เพิ่งจะไปฮอกวอตส์ปีนี้เป็นปีแรก
เขามีความกังวลมากมายหลายอย่าง
เพราะพี่ชาย ซึ่งแสบซ่าไม่แพ้ปู่ที่มีชื่อเดียวกันกับตัวเอง ได้ขู่เอาไว้หลายอย่าง
หนึ่งในนั้นคือขู่ว่าเขาอาจจะได้อยู่บ้านสลิธีริน

ซึ่งแฮร์รี่ก็ได้ปลอบลูกของเขาว่า ไม่เป็นไรหรอกนะ ถ้าลูกจะได้อยู่บ้านสลิธีริน
เพราะชื่อของเขา ถูกตั้งตามชื่อของอาจารย์ใหญ่ของฮอกวอตส์ถึง 2 คน
ซึ่งหนึ่งคนในนั้นเคยอยู่บ้านสลิธีรินมาก่อน และเขาเป็นคนที่กล้าหาญมาก

นอกจากครอบครัวแฮร์รี่ ครอบครัวของรอนกับเฮอร์ไมโอนี่ ก็มาส่งลูกเช่นกัน
ลูกของพวกเขาเป็นลูกสาว ชื่อว่าโรส
โรสเพิ่งเข้าฮอกวอตส์ปีแรกเช่นเดียวกันกับอัลบัส

บนรถไฟ โรสได้แนะนำให้อัลบัสเลือกเพื่อนคนแรกดีๆ
แต่เพื่อนคนแรกที่เขาถูกชะตา กลับกลายเป็น สกอร์เปียส มัลฟอย
ลูกชายคนเดียวของเดรโก มัลฟอย
นอกจากนี้ ยังมีข่าวลือว่า แท้ที่จริงแล้ว สกอร์เปียสเป็นลูกของโวลเดอมอร์ด้วยซ้ำ

หลังจากนั้น เมื่อผ่านช่วงเวลาแห่งการคัดสรร
ทั้งอัลบัสและสกอร์เปียสก็ได้อยู่บ้านสลิธีริน
ซึ่งเป็นสิ่งที่พลิกความคาดหมายของผู้คน
อัลบัสกลายเป็นรอยด่างของครอบครัวพอตเตอร์ ในสายตาของคนภายนอกทุกคน
เขาสูญเสียความมั่นใจ ไม่มีความสุขกับชีวิตในฮอกวอตส์
และต้องการพิสูจน์ตัวเอง
ด้วยการทำสิ่งที่ยิ่งใหญ่เช่นเดียวกับที่พ่อเคยทำไว้
และนั่น เป็นจุดเริ่มต้นของความวุ่นวายทั้งหมดที่เกิดขึ้นในเรื่อง

แม้ แฮร์รี่ พอตเตอร์ กับเด็กต้องคำสาป จะมีชื่อของแฮร์รี่ในชื่อเรื่อง
แม้ว่าจะมีชื่อ เจ.เค. ขึ้นหราอยู่บนปกหนังสือเล่มนี้
แต่แท้ที่จริงแล้ว เจ.เค.ไม่ได้มีส่วนในการเขียนบทละครเวทีเรื่องนี้เลย
เนื้อเรื่องทั้งหมด ถูกเขียนขึ้นโดย แจ็ก ทอร์น
ถูกนำไปแสดงละครเวที และกำกับโดย จอห์น ทิฟฟานี
เจ.เค. เป็นแค่เพียงเจ้าของต้นฉบับแฮร์รี่ต้นเรื่องทั้ง 7 ภาค ที่เรารู้กันอยู่

ในส่วนของพล็อตของเล่มนี้ ที่แม้ว่ามันจะไม่ได้มาจาก เจ.เค.
เราว่ามันก็ไม่ได้แย่นะ เป็นหนังสือที่อ่านได้สนุก
(แต่ต้องละไว้ในฐานที่เข้าใจตรงกันว่า มันถูกเล่าแบบบทละครนะ)
มีจุดที่น่าสนใจ และจุดที่เราชอบอยู่หลายจุด
แต่ถึงอย่างนั้น ก็ไม่ใช่ทั้งหมด
มันมีส่วนที่ไม่สมเหตุสมผล ส่วนที่ขัดใจ และส่วนที่น่ารำคาญ

เราไม่ชอบแฮร์รี่ในบทบาทของพ่อ
และเราคิดว่า แฮร์รี่น่าจะเป็นพ่อได้ดีกว่านี้
จริงอยู่ที่เขาเคยงี่เง่า (ในบางครั้ง) เมื่อตอนเป็นเด็ก
แต่เวลามันผ่านมานานแล้ว (19 ปี)
เขาผ่านประสบการณ์ชีวิตที่เราไม่รู้เห็นมาอีกตั้ง 19 ปี
คนเราจะไม่เรียนรู้ ไม่เติบโตขึ้นบ้างเลยหรือ
จะนิสัยเป็นเด็กสิบกว่าขวบอยู่จนเป็นพ่อคนหรือ?
อันนี้คือส่วนที่เราไม่ชอบที่สุดในเรื่อง
ส่วนความไม่สมเหตุสมผลอื่นๆ นั้นพอรับได้
เพราะแม้แต่แฮร์รี่ทั้ง 7 เล่มเอง ก็ยังมีความไม่สมเหตุสมผลบางอย่างอยู่เลย

ส่วนที่ชอบ เราชอบฉากที่มีสเนป
เราว่าผู้เขียนรักษาความเป็นสเนปเอาไว้ได้เป็นอย่างดี ไม่หลุดคาแรคเตอร์
ชอบเดรโก มัลฟอย ในบทบาทของความเป็นพ่อ
มัลฟอยเป็นพ่อที่ดีกว่าแฮร์รี่เสียอีก
ชอบสกอร์เปียส เขาเป็นเด็กชายที่ฉลาด รักเพื่อน และมีหัวใจที่ดี
ส่วนอัลบัส ลูกชายคนกลางของแฮร์รี่ ก็น่ารำคาญพอๆ กันกับแฮร์รี่นั่นแหละ!

โดยรวมแล้ว แม้ว่าเล่มนี้จะไม่ใช่แฮร์รี่ เล่ม 8 อย่างเต็มภาคภูมิ
แต่ก็เป็นไปในเชิงแฟนฟิค มันเติมเต็มความรู้สึกบางอย่าง
และช่วยให้เราหายคิดถึงแฮร์รี่ได้
มีความสมจริงพอประมาณ มีความไม่ตรงใจนิดหน่อย
แต่ทั้งหมดนั้น เราให้ผ่านค่ะ 🙂