เรื่อง แสงดาวฝั่งทะเล
ผู้แต่ง กิ่งฉัตร
สำนักพิมพ์ อรุณ
(สนพ. ในเครือ สนพ.อมรินทร์)
ราคา 235 บาท
(พิมพ์ครั้งที่ 2 เมื่อปีพ.ศ. 2542)

วริษา เด็กสาวในซานฟรานซิสโกที่ต้องทำงานในร้านอาหารไทยที่คนไทยด้วยกันเป็นเจ้าของ
เปิดเรื่องด้วยใจปุดๆ แทนนางเอกที่ต้องทนให้เจ้าของร้านเอาเปรียบทุกทาง
แต่ก็ยังต้องทนทำ เพราะต้องใช้เงินมากเป็นพิเศษสำหรับการเรียนกราฟฟิกดีไซน์ที่เธอเลือก
มาเรียนเมืองนอกด้วยเงินที่จำกัด มาเรียนแค่เพื่อหนีมาให้ไกลจากประเทศบ้านเกิด
หนีความผิดที่ตัวเองไม่ได้ทำ!!

เรื่องราวรันทดเริ่มต้นนับตั้งแต่วาริษาขึ้นรถไฟแอมแทรค สาย ‘แสงดาวฝั่งทะเล’
ไปเที่ยวซีแอตเทิลในช่วงวันหยุดคริสต์มาส ตามคำชวนของอิชยาเพื่อนรัก
นับตั้งแต่นั้นไปจนครบ 16 วันแห่งการท่องเที่ยว
วาริษาได้ตกเป็นเป้าหมายของภวัตเพื่อนของสามีอิชยา
เขาใช้ความแค้นเมื่อสองปีก่อน ฉีกทึ้งหัวใจของเธอไปตลอดการเดินทาง

เพิ่งอ่าน “อย่าลืมฉัน” จบไปหมาดๆ
เจอพฤติกรรมของภวัตเข้าไป อดนึกถึงเขมชาติไม่ได้จริงๆ
แตกต่างกันนิดหน่อยเพียงแค่ เขมชาติโกรธผู้หญิงดะไปทั่ว แต่ภวัตจิกกัดวาริษาคนเดียวเต็มๆ
แถมวาริษายังไร้เขี้ยวเล็บ ต่างจากสุริยง ทำให้แผลเธอค่อนข้างจะสาหัสกว่านางเอกเรื่องโน้นเยอะ!

แสงดาวฝั่งทะเล เป็นไพรัชนิยายกึ่งๆ ดราม่า
เรียกว่าเที่ยวเคล้าน้ำตากันไป
(ยิ่งอ่านรอบแรกๆ เชื่อได้เลยว่าถ้าใจแข็งน้ำตาไม่ไหลพราก ก็ต้องมีน้ำตาคลอกันบ้างล่ะ)
นิยายเรื่องนี้มีตัวละครหลักไม่มากนัก
ตัวละครประมาณ 4 – 5 คน พาคนอ่านท่องเที่ยวซีแอตเทิลและแคนาดา
โดยมีธีมหลักเป็นความสัมพันธ์แบบกึ่งรักกึ่งแค้นของคู่พระนาง
มีสถานที่ท่องเที่ยวและสถานการณ์ช่วยแปรความสัมพันธ์ทั้งสองอย่างให้กระชับเข้มข้นมากขึ้นไปอีก
นอกจากจะเที่ยวไปปาดน้ำตากันไปแล้ว นอกเหนือจากนั้นยังมีความรักลึกๆ ค่อยๆ ก่อกำเนิดด้วย
ต่างฝ่ายต่างค่อยๆ หลงรักกันทีละนิด
(ภวัตมาสารภาพทีหลังด้วยซ้ำว่านางเอกเป็นรักแรกพบ แต่โดนความแค้นฝังกลบนานไปหน่อย)

ต่างฝ่ายต่างก็พยายามหักห้ามใจตัวเอง แต่ก็ห้ามไม่ได้ กลายเป็นคนคุ้มดีคุ้มร้าย ผีเข้าผีออก 555
ภวัต พระเอกเรื่องนี้ ทำตัวเหมือนสุภาพบุรุษที่พยายามจะเล่นบทผู้ร้าย (แต่ดันเล่นไม่เนียน 555)
อ่านไปก็จับได้ทู้กทีว่าใจอ่อน แพ้ใจตัวเอง
การเล่าของกิ่งฉัตรมีรายละเอียดเล็กๆ น้อยๆ พวกนี้ใส่อยู่เป็นระยะๆ
อย่างเช่นความขัดแย้งกันในตัวของพระเอก บางอย่างก็ไม่ได้เล่าออกมาโต้งๆ
แต่อ่านแล้วหัวใจก็วิบๆ ไหวๆ ตามความรู้สึกของตัวละคร

เราชอบฉากที่ภวัตซื้อไอติมให้นางเอก แล้ววนัทแอบบอกความลับของภวัตให้อิชยารู้ทีหลัง >,<
อ่านแล้วได้แต่อมยิ้มอยู่คนเดียว … ส่วนรายละเอียดเป็นยังไง แฮ่ .. อุบไว้ให้ไปอ่านเองค่ะ ^^”

แสงดาวฝั่งทะเล เป็นนิยายที่ถ้าจะบอกว่าสั้นก็สั้น เพราะเรื่องราวทั้งมหดเกิดขึ้นในเวลาเพียง 15 วัน
แต่ก็เป็น 15 วันแห่งความทรงจำของทั้งภวัตและวริษา (และคนอ่านด้วย ;P)
เรื่องราวมากมายเกิดขึ้นทั้งร้ายและดี ทั้งเรื่องเศร้า ขมขื่น พาให้คนอ่านน้ำตาซึม
และเรื่องราวแห่งความสุขหลังเมฆหมอกของความหลัง
จำได้ว่า ตอนเราอ่านครั้งแรก (และหลายสิบครั้งที่หยิบมาอ่านซ้ำ)
จะต้องเสียน้ำตามากมายให้กับนิยายเรื่องนี้
แต่การหยิบ “แสงดาวฝั่งทะเล” มาอ่านในรอบนี้
กลับทำได้เพียงน้ำตาคลอๆ เท่านั้น
ไม่รู้ว่าเป็นเพราะอ่านหลายรอบเกินไป ไม่ก็แก่เกินจะเศร้ากับดราม่าในนิยายแล้วก็ไม่รู้
เฮ้อ! แก่แล้วก็ไม่ดีแบบนี้สินะ .. เศร้า!