เรื่อง เด็กสาวฆาตกร
ผู้แต่ง ริคาโกะ อากิโยชิ
ผู้แปล ธนพล ศักดิ์สมุทรานันท์
สำนักพิมพ์ แพรวสำนักพิมพ์
เลขมาตรฐานหนังสือ 9786161836535

เด็กสาวฆาตกร เปิดเล่มด้วยบทสนทนาของเด็กสาวมัธยมคนหนึ่ง
เธอมีชื่อว่าซายูริ สุมิกาวะ เป็นประธานชมรมวรรณกรรม
ของโรงเรียนเซนต์มารีย์ ซึ่งเป็นโรงเรียนหญิงล้วนแห่งหนึ่ง
บทสนทนา ซึ่งจริงๆ ควรเรียกว่าบทสาธยาย
เพราะเธอพูดเรื่อยมาอยู่คนเดียวตลอดทั้งบท
ท่ามกลางผู้ฟังราว 5 คน ..
ซึ่งเป็นกลุ่มนักเรียนหญิงที่อยู่ในชมรมเดียวกัน

การเปิดเรื่องแบบนี้ ชวนให้เรานึกถึงครั้งแรกที่อ่าน
คำสารภาพ ของ มินะโตะ คะนะเอะ
ให้อารมณ์ความรู้สึกเดียวกันเลย ..
แต่เมื่อเจอเป็นครั้งที่สอง จึงลดความแปลกใจลง
การดำเนินเรื่องแบบนี้จบลงเพียงแค่บทแรก
บทต่อมา ผู้เขียนเปลี่ยนมาเป็นการเล่าเรื่องด้วยเรื่องสั้น
หนึ่งบท คือหนึ่งเรื่อง ซึ่งยังคงวิธีเล่าโดยใช้สรรพนามบุรุษที่ 1
หากแต่เปลี่ยนมุมมองผู้เขียนกันไป บทละคน

สถานที่ที่ซายูริกำลังพูดอยู่นี้ คือห้องชุมนุมอันหรูหรา
ซึ่งกำลังจัดกิจกรรมที่มีชื่อว่า หม้อไฟในความมืด
อันที่จริง กิจกรรมนี้ก็ฟังดูน่าสนุกดี
เพราะมีกติกาให้ทุกคนนำของที่ชอบ มาใส่ลงในหม้อไฟซึ่งตั้งตรงกลางโต๊ะ
ห้องซึ่งถูกหรี่ไฟให้มืดไว้นี้ ทำให้ทุกคนมองไม่เห็นของที่คนอื่นนำมา
ดังนั้น เมื่อคีบอะไรขึ้นมาได้ ก็จะต้องกินสิ่งนั้นให้หมด
ก่อนจะคีบชิ้นต่อไป
และทุกคนในชมรม จะต้องช่วยกันกินของที่ทุกคนนำมาให้หมด

แต่จริงๆ แล้ว กิจกรรมที่ว่านี้ ถูกจัดขึ้นหลังจากที่
อิทสึมิ ชิราอิชิ ประธานชมรมคนก่อนเพิ่งเสียชีวิตอย่างปริศนาไปเพียงหนึ่งสัปดาห์
นอกจากนี้ ยังมีข่าวลือว่า สมาชิกชมรมคนหนึ่งเป็นคนฆ่าเธอด้วย

อีกหนึ่งกิจกรรมที่ถูกกำหนดให้ทำควบคู่ไปกับกิจกรรมหม้อไฟในความมืดนี้
คือการอ่านเรื่องสั้น ที่สมาชิกชมรมแต่ละคนเขียนขึ้นมาเอง
โดยกำหนดเป็นพิเศษสำหรับครั้งนี้ ให้มีหัวข้อของเรื่องสั้นเอาไว้ด้วย
หัวข้อที่ว่านั้นก็คือ “ความตายของอิทสึมิ” ประธานชมรมคนก่อน!!

เมื่ออ่านจบบทแรกลง รู้สึกได้ถึงความพิลึกพิลั่น จิตๆ ของเรื่องนี้แน่ๆ
และรู้สึกได้ว่ามีความสนุกรอเราอยู่
ความสงสัยเต็มปรี่ รอการคลี่คลาย

ด้วยวิธีเล่าแบบนี้ มันชวนให้ติดตามจริงๆ ว่า
ผู้เขียนจะคลี่คลายปมความตายของอิทสึมิ
ที่ยังไม่รู้ว่าเป็นอุบัติเหตุ การฆ่าตัวตาย หรือฆาตกรรม
รวมไปถึงการเปิดเผยตัวฆาตกร (ถ้ามี) ออกมาได้อย่างไร

แต่แล้วผู้เขียนก็ทำได้จริงๆ
ปมความลับของเรื่อง ค่อยๆ คลี่ขยายทีละน้อย
ในทุกเรื่องสั้น จะมีเบาะแสบางอย่างถูกเปิดเผยออกมา
บางเรื่องเอ่ยอ้างตัวตนฆาตกรเลยด้วยซ้ำ

ความเท่อยู่ตรงที่ ในทุกเรื่องสั้นถัดมา ผู้เขียนไม่ได้คัดง้าง
หรือแก้ความสงสัยของเรื่องสั้นเรื่องก่อน
หลายข้อมูลขัดแย้งกันเอง
ชวนให้เราสงสัยว่า ตกลงแล้ว ใครเป็นฆาตกรกันแน่

ในทุกเรื่องสั้น ไม่ได้นำพาเข้าสู่การไขปมปริศนา
ยิ่งอ่าน เรายิ่งสับสนในตัวตนของตัวละครแต่ละตัว
ผู้เขียนก่อร่างสร้างความสงสัยปมแล้วปมเล่า
แล้วท้ายที่สุด ก็ขมวดจบด้วยคำตอบที่ชวนทึ่ง

เด็กสาวฆาตกร เป็นนิยายที่เทพมากกกก
ทั้งพล็อต ทั้งวิธีเล่า รวมไปถึงไคลแมกซ์
ประทับใจเกินคาดค่ะ