เรื่อง หนุ่มน้อยของโจ
ผู้แต่ง ลุยซา เมย์ อัลคอตต์
ผู้แปล แก้วคำทิพย์ ไชย
สำนักพิมพ์ คลาสสิก
เลขมาตรฐานหนังสือ 974913625x

หนุ่มน้อยของโจ เป็นภาคต่อ (เล่มที่ 3) ของ Little Women
เปิดเรื่องมาด้วยตัวละครเยอะแยะใครเป็นใครบ้างก็ไม่รู้ โผล่พรวดออกมาจากฉากที่เรารู้จัก
การอ่านเล่มแรก กระโดดข้ามเล่มที่ 2 แล้วมาอ่านเล่มที่ 3 เลย มันช่างเป็นภัยมหันต์
เรื่องราวเล่มแรกจบลงตรงที่โจตั้งใจทำโรงเรียนกึ่งๆ บ้านอุปถัมภ์?
และเล่มต่อมาคงเล่าถึงเด็กๆ อันแสนยุ่งเหยิงกลุ่มนี้
ดำเนินมาถึงเล่มนี้ .. เด็กๆ พวกนั้นโตแล้ว!
นั่นล่ะคือจุดเริ่มต้นของเรา
คือการทำความรู้จักหนุ่มๆ (และสาวๆ) ของโจ

ที่ของคุณลอเรนซ์ กลายเป็นวิทยาลัย
ครอบครัวเบอห์ร คุณเบอห์รเป็นประธาน คุณมาร์ชเป็นศาสนาจารย์
เม็กเป็นแม่ที่ใจดี โจเป็นคู่คิดและผู้คุ้มครอง
เอมีเป็นผู้โอบอ้อมอารี ช่วยเหลือบรรเทาทุกข์ให้เด็กขัดสน
พวกเด็กๆ เรียกสถานที่แห่งนี้ว่าภูเขาปาร์นัสซุส

หนุ่มน้อยของโจ ที่ว่ามี 12 คน ไม่แน่ใจว่ามีใครบ้าง
เรานับไปนับมามึนๆ บางทีก็เกิน บางทีก็ไม่ถึง
ฟรันซ์ เอมิล แดน แนต ทอม แจ๊ก ดอลลี สตัฟฟี เนด เทดดี้ ร็อบ
เดมี (ซึ่งบางทีก็เรียกว่าจอห์น) แล้วยังมี ดิก กับบิลลี ที่ตายไปแล้ว
แล้วก็มีจอร์จกับดอลลี ฯลฯ
(เข้าใจว่า 12 คนแรก คือเด็กรุ่นแรก แต่ยังมีเด็กรุ่นต่อๆ มาอีกเรื่อยๆ)
ยังไม่นับเหล่าสาวๆ อีกประมาณนึง เดซี โจซี เบสส์ แนน ..
ตัวละครทั้งหมดโผล่พรวดเข้ามาในฉากเดียว ก่อนจะเดินจากไปในบทถัดไป
แล้วเราค่อยไปไล่ทำความรู้จักแต่ละคนกันอีกที
เป็นการเปิดเรื่องที่ชวนมึน และไม่น่าประทับใจแบบสุดๆ

ในเรื่อง ถูกแบ่งออกเป็นตอนๆ ซึ่งแต่ละตอนไม่ค่อยเกี่ยวข้องกัน
มันแยกกันไปเล่าเรื่องเด็กหนุ่มแต่ละคนของโจ
มีบ้างบางจังหวะที่พวกเขาโคจรมาพบกัน และทำให้เรื่องเล่ามีสีสัน
มีบางเรื่องที่สนุก ตื่นเต้น น่าเอาใจช่วย
แต่อีกหลายเรื่องหลายตอนก็น่าเบื่อ

เป็นวรรณกรรมมองโลกในแง่ดี สนุกสนาน ร่าเริง
ขณะเดียวกันก็มีช่วงที่น่าเบื่อซ่อนอยู่เรื่อยๆ
แต่ละวันผ่านไปเรื่อยๆ อย่างน่าเบื่อ
เหมือนผู้เขียนเปิดไดอารี่ตัวเองมาขยาย
ถ้าจะเป็นการปูเรื่อง แนะนำตัวละคร ฯลฯ ก็ถือว่ามันทำหน้าที่ได้ไม่ดีนัก
เพราะจับต้นชนปลายได้ยากมากว่าใครเป็นใคร
โดยเฉพาะเราที่กระโดดมาอ่านเล่มนี้เลย
นอกจากโจ เม็ก เอมี่ ลอเรนซ์ ประมาณนี้แล้ว เราไม่รู้จักเด็กรุ่นใหม่ๆ เลย
และเราว่า สำนวนแปลก็มีส่วนทำให้เรื่องนี้อ่านไม่สนุกด้วย

แต่เมื่อตัดความ (ไม่) สนุกสนานออกไป
ตัวละครเหล่านี้ได้กลายเป็นแบบอย่างแห่งการลองผิดลองถูกในชีวิตมนุษย์นานาประเภท
ฮอร์โมนพลุ่งพล่านแห่งวัยหนุ่มที่พร้อมจะนำพาชีวิตผิดพลาด
พวกเขาโชคดีที่มีผู้ใหญ่อย่างโจคอยสนับสนุน เอื้ออารี
พร้อมให้อภัยและให้คำแนะนำอันดีงามที่จะแก้ไขความผิดพลาดเหล่านั้น

ตอนที่ดีที่สุดคือตอนของแดน
โจเป็นแม่ที่ดีมาก เธอมีวิธีดูแล จัดการ และปลอบประโลมกับลูกทุกประเภท
เธอดูแลร่างกาย ดูแลหัวใจ ไม่ว่าพวกเขาจะเป็นอย่างไร
ทุกอย่างที่ผ่านเข้ามาในชีวิตของพวกเขาจะกลายเป็นบทเรียนอันมีค่า