เรื่อง สุริยวรรมัน
ผู้แต่ง ทมยันตี
สำนักพิมพ์ ณ บ้านวรรณกรรม
เลขมาตรฐานหนังสือ 9744461373

สุริยวรรมัน เล่าเรื่องของกษัตริย์เขมรนาม สุริยวรมัน ที่ 2
ตั้งแต่ในรัชสมัยของ พระเจ้าธรณินทรวรมันที่ 1
และมีการเท้าความเกี่ยวโยงไปถึงรัชกาลก่อนๆ คือ
พระเจ้าสุริยวรมันที่ 1, พระเจ้าอุทัยทิตยวรมันที่ 2, พระเจ้าหรรษวรมันที่ 3
และพระเจ้าชัยวรมันที่ 6 (เรียงตามลำดับการครองราชย์)

กล่าวคือ เมื่อ พระเจ้าสุริยวรรมันที่ 1 (พระเจ้าสุริยวรมันที่ 1) สิ้นพระชนม์
(ในเล่มนี้ ทุกพระนามที่ลงท้ายว่า ..วรมัน ผู้เขียนได้ใช้ตัวสะกดเป็น ..วรรมัน ทั้งสิ้น
อาจจะต่างจากในประวัติศาสตร์ที่บันทึกไว้ แต่เราขอใช้ตามในหนังสือนะ)

พระเจ้าอุทัยทิตยวรรมัน (พระเจ้าอุทัยทิตยวรมันที่ 2) ขึ้นครองราชย์
เชื้อสายแห่งสุริยวรรมัน (ในที่นี้หมายถึง พิษณุหริเกศวร )
ต้องนิราศมายั้งอยู่ ณ มหิธรปุระ (คงมีการชิงบัลลังก์กันมั๊ง)
การนิราศร้างมาครั้งนั้น ทิวากร สทาศิวะ พราหมณาจารย์ ..
หัวหน้าฝ่ายศาสนจักรคนสำคัญ ผู้ครองศักติแห่งโอษฐ์มหาเทวะ
และศักติแห่งโอษฐ์กษัตริย์ (รัชสมัยพระเจ้าสุริยวรมัน ที่ 1)
ได้ร่วมเดินทางมาด้วย

ตัวละครสำคัญอีกคนหนึ่ง คือแม่ทัพทั้งในขณะนั้นจวบจนปัจจุบัน
นาม สัญชัก สังกรมะ
เป็นคู่ปรับคนสำคัญแห่งพราหมณาจารย์ .. 

เขมรในขณะนั้น ประกอบไปด้วยเผ่าต่างๆ แยกกันอยู่
หนึ่งคือฝ่าย กรุงพนมแห่ง เมืองพระนคร
(ตัวละครสำคัญคือ นฤปตีนทรวรรมัน โอรสแห่งหรรษวรรมัน)
อันสืบทอดราชวงศ์ต่อกันมาจากพระเจ้าอุทัยทิตยวรรมัน
มายังพระเจ้าหรรษวรรมัน จวบจนพระเจ้าชัยวรรมันที่ 6
อีกฝ่ายหนึ่งคือ กรุงพนมแห่ง มหิธรปุระ (ตัวละครสำคัญคือ พิษณุหริเกศวร)
นอกจากนี้ ยังมีเผ่าเล็กๆ อย่างตระกูล ภวาลัย อันเป็นตระกูลสำคัญ
เพราะสตรีจากตระกูลนี้ถูกวางตัวไว้เพื่อดำรงตำแหน่ง กัมพูชาลักษมี (ราชินี)
(ตัวละครสำคัญคือ ชลันธรี และ ปาวิตรา)

ตระกูลพายาปริมา (ชุมชน วีรวรรมัน) (ตัวละครสำคัญคือ กฤตวรรมัน)
และเผ่าปาสคะเมา อันเปรียบได้กับเผ่าคนป่าที่ยังไม่เจริญ

เมื่อพระเจ้าชัยวรรมันที่ 6 แห่งพระนคร สวรรคตกระทันหัน
พระเจ้าธรณินทรวรรมันที่ 1 เชษฐาธิราชแห่งชัยวรรมันที่ 6 จึงขึ้นเป็นกษัตริย์
(ในเล่มนี้คล้ายๆ จะบอกว่าพระเจ้าธรณินทรวรรมันที่ 1 เป็นพ่อของพิษณุหริเกศวรนะ
แต่ในวิกิบอกว่าถูกสุริยวรมัน ที่ 2 (ซึ่งก็คือพิษณุหริเกศวร) ฆ่า .. ก็จะงงๆ หน่อย)

เรื่องเริ่มต้นเมื่อพิษณุหริเกศวรเป็นหนุ่มน้อย อยู่ ณ เมืองมหิธรปุระ
มีชลันธรี สตรีจากตระกูลภวาลัย ถูกส่งตัวมายังมหิธรปุระ
เพื่อวางตัวเป็นกัมพูชาลักษมีแห่งพิษณุเกศวร
พร้อมด้วยปาวิตรา ลูกพี่ลูกน้องผู้เป็นดั่งเพื่อนและพี่เลี้ยง
ซึ่งพระเอกนางเอกก็มักจะแยกกัน ต่างคนต่างอยู่
เพราะเมื่อใกล้กันก็จะเป็นไม้เบื่อไม้เมา ทะเลาะกัน ลองภูมิกันอยู่บ่อยๆ
(ไม่ค่อยได้เจอกัน ไม่สนิทกัน ไม่ได้ชอบกัน แต่แก้ผ้าอาบน้ำด้วยกันเรื่อยเลย!)
มีปาวิตราเป็นตัวร้ายของเรื่อง

พระนางเรื่องนี้ เก่ง ฉลาด เลิศไปหมด
ตัวร้ายทั้งและและหญิงถูกชักเชิดชูตามอำเภอใจ

เนื้อเรื่อง ปูมาเรื่องชั้นเชิงการวางหมากก่อนทำสงครามชิงเมืองพระนครคืน
ซึ่งก็สไตล์ทมยันตี นานๆ อ่านทีก็สนุกเสมอ 
(แต่ถ้าอ่านติดกันหลายเรื่องก็จะเบื่อหน่อย เพราะวิธีเล่าค่อนข้างซ้ำ)

อ่านยากนิดหน่อย ด้วยภาษาโบราณสไตล์ผู้เขียน
แต่พออ่านจนชินแล้วก็จะรู้สึกว่าไพเราะดี
มีครุลหุสั้นยาวคล้องจองคล้ายการอ่านกาพย์กลอน
แนะนำให้อ่านเอาเรื่อง อย่ามัวไปตกใจกับภาษาแปลกๆ
แล้วจะรู้สึกสนุกไปกับมัน
ผู้เขียนเล่าเรื่องราบลื่นสละสลวย เป็นนิยายทั้งเรื่อง
ไม่ได้เป็นสารคดีปนนิยายอย่างบางเรื่อย (เช่น เวียงกุมกาม กษัตริยา ฯลฯ)

ฉากของเรื่อง ดำเนินอยู่ในเขมร (กัมพูชา)
และคาบเกี่ยวไทยทางภาคตะวันออกเฉียงเหนือด้วย
อันอ้างถึงพนมพระวิหาร, ปราสาทพระวิหาร (ศรีศิขเรศวร),
พนมรุ้ง, พนมดงเร็ก ฯลฯ

นอกจากนี้ ผู้เขียนยังเล่าถึงการนับถือศาสนาของอาณาจักรเขมรในยุคนี้
อันมีการ (ค่อยๆ) เปลี่ยนแปลงจากไศวนิกาย มาเป็นไวษณนิกาย
(ตามความเชื่อที่ว่า พิษณุหริเกศวร
(อันขึ้นครองราชย์เป็นพระเจ้าสุริยวรรมัน ที่ 2 ในภายหลัง)
คืออณูแห่งพระวิษณุ ..
และบางครั้งก็ดำรงศักติพระหริหร (หริหระ)
อันเป็นภาครวมกันของพระศิวะ และพระวิษณุ)

เราอ่าน สุริยวรรมัน เล่มนี้ เป็นครั้งที่สองแล้ว
ซึ่งก่อนจะมาถึงครั้งที่สอง เมื่อก่อนจบรอบแรกนั้น
เราอ่านวาง อ่านวางมาหลายรอบพอดู
นับเวลารวมก็อ่านไม่จบมาหลายปีอยู่
แต่เมื่อจบรอบแรกลงไปได้ เราว่าหนังสือเล่มนี้ก็สนุกดีนะ
ถ้าไม่ตกใจกับภาษายากๆ ไปเสียก่อน .. มันก็ไม่ได้ยากเท่าที่เราเคยคิด
ดังนั้น ถ้าใครยังอ่านมันไม่รอด .. ลองหยิบมาอ่านดูอีกรอบกันค่ะ
ละวางบางภาษาไปก่อน อ่านเอาเรื่อง แล้วความสนุกของเรื่อง
สุริยวรรมัน ก็ไม่เลวเหมือนกันนะ 🙂