เรื่อง รวมเรื่องสั้นชุด “สุธี”
ผู้แต่ง ประภาส ชลศรานนท์
สำนักพิมพ์ เวิร์คพอยท์ พับลิชชิ่ง จำกัด
ราคา 100 บาท

ตอนเด็กๆ เคยหลงซื้อหนังสือชื่อแปลกมาเล่มหนึ่ง
หนังสือเล่มนั้นมีชื่อว่า “ขอชื่อสุธีสามสี่ชาติ”
ซื้อมาตั้งแต่ยังไม่รู้จักผู้ชายที่ชื่อประภาส ชลศรานนท์เลย
แต่ซื้อมา .. แล้วก็ได้แต่วางเฉยๆ สุธีไม่ถูกจริตกับเด็กผู้หญิงวัยประถมและมัธยมต้นสักที
วันเวลาผ่านเลย แล้วสุธีก็หายไป

วันเวลาผ่านเลยอีกครั้ง ชีวิตมีโอกาสได้รู้จักกับวงดนตรีที่มีชื่อว่าเฉลียง
เริ่มรู้จักจากเพลงก่อน เพลงที่มีลักษณะเฉพาะ แบบที่มีลูกเล่นทางความคิด
จากนั้น จึงค่อยๆ รู้จักสมาชิกในวงทีละคน เริ่มจากพี่จุ้ยก่อนเลย
เพราะพี่จุ้ย นอกจากจะร้องเพลงแล้ว เรายังสนิทกับงานเขียนของพี่จุ้ยอีกหลายเรื่อง
จากนั้น จึงขยับขยายมารู้จักผู้ที่เขียนเพลงให้กับเหล่าเฉลียง
และนั่นเอง คือหนทางที่ทำให้เรารู้จักกับผู้ชายที่ชื่อประภาส ชลศรานนท์

โดยส่วนตัว ไม่เคยอ่านหนังสือของคุณประภาสได้จบเล่มเลย
ชุดตอบจดหมาย อาทิแมงกะพรุนถนัดซ้าย มะเฟืองรอฝาน ฯลฯ ก็ไม่เคยอ่านจริงจัง
เปิดผ่านๆ แบบไม่รู้สึกอยากอ่าน .. ประสบการณ์จากสุธียังฝังใจอยู่
จวบจนกระทั่งเริ่มแก่ สถานการณ์ที่ต้องนั่งรอลูกสาวเรียนวาดรูปทำให้เราได้อ่าน ‘แม่เภา’ คั่นเวลา
ตอนนั้นเอง ที่เริ่มสนใจงานเขียนของคุณประภาสจริงๆ จังๆ (ยังไม่อ่านพวกตอบจดหมายอยู่ดี)
และนี่ จะเป็นครั้งแรกที่เราได้อ่าน ‘สุธี’

รวมเรื่องสั้นชุด “สุธี” เล่มนี้ เป็นการรวมหนังสือถึง 2 เล่มที่เกี่ยวกับสุธี
คือ “ขอชื่อสุธีสามสี่ชาติ” กับ “สุธีเสมอ”

รวมเรื่องสั้นชุดนี้ ไม่ใช่รวมเรื่องสั้นของสุธีเดียว แต่เป็นรวมแต่ละสุธีในทุกสากลโลกมาเรื่องละคน
แต่ละเรื่อง สุธีจะเปลี่ยนสถานะไปตามสถานการณ์
แม้พระเอกจะชื่อสุธี แต่ก็เป็นสุธีคนใหม่เสมอ
(คนละอย่างกับ “ผม” ในมูราคามิ .. แต่ออกแนวไม่ต้องคิดชื่อเยอะเหมือนกัลล -*-)

หนังสือบางๆ อ่านเพลินๆ พกพาสะดวก เหมาะเมื่อว่างหรือต้องรออะไรสักอย่างก็หยิบมาอ่าน
เรื่องสั้นที่มีวิธีเล่าแปลกๆ คล้ายเพลงกล้วยไข่ หรือนายไข่เจียว
เนื้อเรื่องเรียบง่าย และเหมือนจะไร้เหตุผล แต่ก็ซ่อนสาระบางอย่างเอาไว้ให้ขบคิด
(มิน่าตอนเด็กๆ ถึงอ่านไม่สนุก เพราะมันไม่รู้เรื่องนี่เอง!!)

และเรื่องไม่น่าเชื่ออย่างหนึ่งก็คือ .. เรื่องสั้นที่ถูกตีพิมพ์ตั้งแต่เมื่อปี พ.ศ. 2530 นั้น
มีเรื่องราวของสงคราม มณฑลเชียงใหม่ถูกตีแตก
โดยกลุ่มแม้วที่แย่งชิงแร่อุเบกขาไปเป็นอาวุธ .. หึมม์? .. มีภาคต่อของสุธีคนนี้มั๊ยคะ?

เรื่องสั้นชุดสุธีนี้ แม้จะเล่มบางๆ แต่ก็ใช้เวลาอ่านนานพอสมควร (ประมาณ 2 วัน)
แม้เนื้อหาจะแปลก และกระตุกต่อมคิดอยู่สักหน่อย แต่ก็มีความก้าวร้าวกระจายอยู่จางๆ
และโดยรวมๆ แล้ว ความน่ารักสู้เพลงของเฉลียงไม่ได้
เรารักเด็กหญิงสารภี และนายไข่เจียวมากกว่า “สุธี” ค่ะ พูดเลย (จะพูดก็พูด ทำไมต้องพูดเลย -*-)

ปล. แถมนิดนึงค่ะ “ด่าแบบสุธี” ^^