อ่านแล้วเล่า

สดับลมขับขาน

22-1 สดับลมขับขาน

เรื่อง สดับลมขับขาน
ผู้แต่ง ฮารูกิ มูราคามิ
ผู้แปล นพดล เวชสวัสดิ์
สำนักพิมพ์ กำมะหยี่
ราคา 160 บาท

การอ่านหนังสือของมูราคามิจบลงไปหนึ่งเล่ม เป็นแรงบันดาลใจให้เราหยิบอีกเล่มมาลองอ่าน
และเล่มใดจะดีไปกว่าเล่มแรกในชีวิตของเขาอย่าง “สดับลมขับขาน” เล่มนี้เล่า
แต่ การอ่านหนังสือของมูราคามิจบลงไปหนึ่งเล่ม โดยเฉพาะเล่มที่ไม่ใช่นิยายแล้วนั้น
ไม่ได้การันตีว่า เราจะอ่านเล่มอื่นๆ ของเขาได้อย่างราบรื่น

สดับลมขับขานยังคงเปิดเรื่องด้วยสำนวนประหลาด
(ประหลาดกว่าเกร็ดความคิดบนก้าววิ่งด้วยซ้ำ)
แถมยังเล่าเรื่อยเปื่อย จับใจความสำคัญอะไรไม่ได้สักอย่าง
แต่ก็ทนอ่านต่อไปด้วยทฤษฎีเดิม มีสมาธิอยู่กับตัวหนังสือ
อ่านไปเรื่อยๆ เหมือนตอนอ่านเล่มแรก หวังสุดใจว่าจะอ่านจบและสนุกกับมัน

22-2 สดับลมขับขาน

สดับลมขับขาน เป็นเรื่องราวของความสัมพันธ์ระหว่าง “ผม” กับเพื่อนที่ชื่อมุสิก
“ผม” กับหญิงสาวที่มี 19 นิ้ว และ “ผม” กับเพื่อนเก่าที่ลืมไปแล้ว ที่โทรไปขอเพลงทางรายการวิทยุให้
เรื่องราววนเวียนอยู่ระหว่างบ้าน บาร์ และอื่นๆ อีกนิดหน่อย
หนังสือ เพลงแจ๊ซ เพลงคลาสสิค เพลงร็อค เบียร์ เซ็กซ์ ฯลฯ
ทั้งหมดนี้คือตัวตนของมูราคามิ (เดาเอาเองจากข้อมูลคร่าวๆ ในเกร็ดความคิดบนก้าววิ่ง)
มีรายการวิทยุ ที่เป็นเหมือนเรื่องสั้นคั่นเวลา
เรื่องราวดำเนินไปเรื่อยๆ มีการเล่าเรื่องความหลัง ขัดจังหวะเป็นห้วงๆ
ดูไม่ค่อยเชื่อมต่อกับตอนปัจจุบัน (หรืออาจจะเชื่อม แต่เราไม่ get)

การอ่านสดับลมขับขานในจริตของเรา ..
เลยเป็นเหมือนการลากสายตาผ่านตัวหนังสือไร้ความรู้สึกไปเรื่อยๆ
จนกว่าจะสะดุดอะไรขึ้นมาสักอย่างหนึ่ง แล้วก็อืม .. เท่ .. แล้วก็ลากสายตาต่อไป
นานๆ ทีจะเจอะประโยคเจ๋งๆ แต่นอกจากนั้นแล้ว ไม่เหลืออะไรในความทรงจำเลย

เขาว่ากันว่า หนังสือของมูราคามิมีกลิ่นอายความเหงา เป็นหนังสือของคนเหงาๆ
คนที่ไม่เคยเหงาตลอดชีวิตอย่างเรา จึงยากแท้หยั่งถึง

การที่คนเราจะถูกจริตกับหนังสือเล่มหนึ่งนั้น ขึ้นอยู่กับประสบการณ์ของผู้อ่าน
อารมณ์ร่วม หรือประสบการณ์ร่วมบางอย่าง ทำให้เราคล้อยตาม เห็นด้วย อินไปกับเนื้อหานั้นๆ
ในขณะที่ประสบการณ์อ่อนด้อยของเรา ยังไม่สามารถรับสาส์นจากสดับลมขับขานเล่มนี้เท่าไรนัก
อ่านจบแล้ว ยังไม่เห็นความสนุก ไม่ทึ่ง ไม่อิน ไม่เข้าใจว่าทำไมมูราคามิถึงถูกโจษจันขนาดนั้น
ทางเลือกมี 2 ทาง คือหนึ่ง เลิกอ่านไปตลอดกาล
หรือสอง อ่านไปเรื่อยๆ จนกว่าจะสนุก
อำนาจในการตัดสินใจเลือกเป็นของเรา .. แค่เลือกเท่านั้น

Comments are closed.