อ่านแล้วเล่า

ฤดูร้อน ดอกไม้ไฟ และร่างไร้วิญญาณของฉัน

43 ฤดูร้อน ดอกไม้ไฟ และร่างไร้วิญญาณของฉัน

เรื่อง ฤดูร้อน ดอกไม้ไฟ และร่างไร้วิญญาณของฉัน
ผู้แต่ง โอตสึ อิจิ
ผู้แปล พรพิรุณ กิจสมเจตน์
สำนักพิมพ์ JBOOK
(สำนักพิมพ์ในเครือ bliss)
ราคา 125 บาท

โอตสึ อิจิ เป็นหนึ่งในนักเขียนเรื่องสั้นชาวญี่ปุ่นที่โด่งดังในบ้านเรา
มีผลงานรวมเรื่องสั้นที่ถูกตีพิมพ์ออกมาหลายต่อหลายเล่ม
สำหรับเราเอง จำไม่ได้แล้วว่าเล่มแรกของโอตสึที่เราอ่านนั้นคือเรื่องอะไร
แต่เท่าที่จำได้ ทุกวันนี้ถ้าเห็นผลงานเล่มใหม่ของโอตสึวางแผงเมื่อไร
ก็จะหยิบติดมือมาแบบไม่ต้องคิดทีเดียว

เมื่อหยิบผลงานของเขามาอ่านอีกรอบ เลยขอเริ่มต้นจากผลงานเล่มแรกที่เขาเขียนแล้วกัน
ฤดูร้อน ดอกไม้ไฟ และร่างไร้วิญญาณของฉัน

หนังสือเล่มนี้ เป็นหนังสือรวมเรื่องสั้น ซึ่งประกอบไปด้วยเรื่องสั้นทั้งหมดเพียงสองเรื่อง
คือ “ฤดูร้อน ดอกไม้ไฟ และร่างไร้วิญญาณของฉัน” อันมีชื่อเดียวกับชื่อหนังสือ
กับเรื่องที่มีชื่อสั้นๆ ว่า “ยูโกะ”

ฤดูร้อน ดอกไม้ไฟ และร่างไร้วิญญาณของฉัน
เปิดเรื่องด้วยมิตรภาพของเด็กหญิงวัย 9 ขวบ สองคน
ชื่อซัทสึกิกับยาโยย กับพี่ชายของยาโยย มีชื่อว่าเคน
เรื่องราวของเด็กๆ ถูกเล่าด้วยภาษาง่ายๆ ถึงกิจกรรมที่เด็กๆ นิยมชวนกันไปเล่นในฤดูร้อน
เรื่องที่เด็กๆ เล่นกัน เรื่องที่เด็กๆ คุยกัน ฯลฯ มิตรภาพแบบเด็กๆ ได้ดำเนินไปเรื่อยๆ
ไม่นาน “ฉัน” ก็ถูกฆ่าตายด้วยความไม่ตั้งใจแบบเด็กๆ
โอตสึ ใส่ความ dark ให้เรื่องนี้ด้วยการให้ “ฉัน” ซึ่งกลายเป็นศพไปแล้ว เล่าเรื่องต่อจากนั้น

เมื่อเผลอฆ่าเพื่อนตาย ความคิดของเด็กๆ ที่กลัวความผิด
จึงก่อให้เกิดการช่วยกันซ่อนศพเพื่อนแบบเด็กๆ

ความสุขุม เลือดเย็น เป็นผู้นำ แม้ในขณะหน้าสิ่งหน้าขวาน
ของเด็กชายที่ท่าทางเป็นมิตร อบอุ่น น่าเชื่อถือเกินเด็กอย่างเคน
มันน่ากลัวเกินที่จะจินตนาการถึงตอนที่เขาโตเป็นผู้ใหญ่
ในระหว่างที่ยิ้มละไม ก็อาจจะคิดฆ่าเราอยู่ก็ได้
เด็กธรรมดาในครอบครัวปกติ เติบโตขึ้นมาเป็นคนแบบนี้ได้เพราะอะไรกัน

สำนวนที่มีการเสียดสี ตลกร้ายปะปน อ่านแล้วก็อดสงสัยในเจตนาผู้แต่งจริงๆ
นึกไม่ออกว่าเรื่องราวเหล่านี้ต้องการจะสื่ออะไร
หรือแค่ระบายจินตนาการด้านมืดเพื่อปลดปล่อยตัวเองเท่านั้น

จากการปกป้องตัวเองและน้องสาวให้พ้นผิดหนแรก นำพาไปสู่การกระทำที่เลยเถิด
เด็กๆ ต้องทำเรื่องที่เลวร้ายลงไปเรื่อยๆ เพื่อปกปิดความผิดครั้งก่อนหน้า
เหตุการณ์ถูกบอกเล่าด้วยมุมมองของเด็ก (ที่เป็นศพ) วัยเดียวกัน
เป็นการย่อโลกของความเห็นแก่ตัวของผู้ใหญ่
จำลองเอาไว้ในหัวสมองและหัวใจดวงน้อยๆ เหล่านี้
สำนวนเล่าสบายๆ ของโอตสึลดทอนความ dark ลงอย่างจงใจ
ขัดแย้งตัดกับเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นอย่างสุดขั้ว
ความเยียบเย็นเข้าเกาะกุมหัวใจคนอ่านทันใด ..
มันอึ้ง อัดอั้น และอึนๆ ในความรู้สึกสุดๆ

จะให้ dark กว่านี้อีก ถ้าจะกระซิบเบาๆ ว่า ..
เรื่องสั้นเรื่องนี้ถูกเขียนขึ้นในขณะที่ผู้เขียนอายุ 17 ปีถ้วนเท่านั้น!!

เรื่องต่อมา .. ยูโกะ

ในช่วงหลังสงคราม คิโยเนะได้เข้ามาทำงานเป็นหญิงรับใช้ในบ้านหลังหนึ่ง
บ้านหลังนี้เป็นบ้านของคุณมาซาโยชิ และภรรยาที่กำลังป่วยชื่อยูโกะ
ตั้งแต่มาทำงาน คิโยเนะไม่เคยพบกับยูโกะเลย
ยูโกะเป็นความลับ และความลึกลับของบ้าน
ความลึกลับและไม่ชอบมาพากลของบ้านหลังนี้เริ่มเข้มข้นขึ้นเรื่อยๆ
และในที่สุด เธอก็ได้รู้ความจริง .. แต่มันเป็นความจริงจริงหรือ?

โอตสึ เล่าเรื่องได้น่าติดตาม เมื่อคิโยเนะสงสัย เราก็สงสัย และระทึกไปด้วย
เนื้อหาสั้นๆ เลยจบลงด้วยเวลาไม่นาน
เรื่องนี้ไม่หม่นมืดเท่าเรื่องแรก มีกลิ่นอายของนิยายสยองขวัญ และอ่านสนุกแบบไม่เกร็งค่ะ

Comments are closed.