เรื่อง ยอดมนุษย์วายป่วง
ผู้แต่ง เฟรียดริค บัคมัน
ผู้แปล โสภณา เชาว์วิวัฒน์กุล
สำนักพิมพ์ แมร์รี่โกราวด์ พับลิชชิ่ง
เลขมาตรฐานหนังสือ 9786169376354

เพราะตอนที่เราอ่าน
เราชอบที่เราค่อยๆ รู้จักตัวละครแต่ละตัว .. ทีละนิด
ตามที่ผู้เขียนค่อยๆ เปิดเผยออกมา
มันเป็นความรู้สึกที่ดี
และเราก็อยากให้ทุกคนที่อ่านเล่มนี้
ได้รับรู้ความรู้สึกเช่นเดียวกัน

ดังนั้น รีวิวนี้อาจจะไม่ได้เล่าอะไรเท่าไรนัก
มันอาจจะเต็มไปด้วยความรู้สึกขณะอ่าน
มากกว่าเนื้อหาสำคัญของเรื่อง ..

ยอดมนุษย์วายป่วง เล่าถึงหมู่มวลผู้ไม่ปกติ
หรือไม่บางที บนโลกนี้ก็ไม่มีใครปกติ?

ผู้เขียนเริ่มต้นเล่มแสนจะดีงาม
ทั้งสำนวน ทั้งวิธีเล่าเรื่อง
เขาจูงเราเดินตามต้อยๆ พยักหน้าหงึกๆ
ใช่ เราเป็นแบบนั้นแหละ
เสแสร้งว่าเก่งกาจ บนโลกที่โคตรยาก
ไม่ว่าจะบทบาทลูก บทบาทสามีภรรยา
ไปจนกระทั่งบทบาทของพ่อแม่
(นอกจากผู้เขียน ผู้แปลก็แปลดีมากเช่นกัน)

ผู้เขียนเขียนเก่งจัง เขาฮุคเราตั้งแต่หน้าแรก
ทำให้เราขำมาเรื่อยๆ
แล้วก็ทำให้เราร้องไห้ครั้งที่หนึ่ง ..
อย่างไม่ทันรู้เนื้อรู้ตัว ..
หลังจากจบบรรทัดสุดท้ายของหน้าสี่สิบกว่าๆ

ตัวละครหลักในเล่ม ผุดเพิ่มขึ้นจากเล่มก่อนๆ เป็นเท่าตัว
จากที่เราจะต้องรับมือกับความป่วนของ
มนุษย์ลุง มนุษย์ป้า หรือมนุษย์ยาย เพียงคนใดคนหนึ่งนั้น
ในเรื่องนี้ เราต้องรับมือกับคนแบบนี้อีก
ถึง 9 เอิ่ม ..10 11 หรือน่าจะ 12 คนนี่แหละ
เราชอบที่เขาค่อยๆ หมุนมุมต่างๆ
ของตัวละครสุดป่วนให้เราดูทีละนิด
ค่อยๆ รู้จักพวกเขาเพิ่มทีละหน่อย

เราเป็นมนุษย์
เราทำพลาด เราโง่เง่า เราวายป่วง
แต่ทั้งหมดนั้น มันตั้งต้นขึ้นจากความตั้งใจ ..
ที่จะทำเพื่อใครสักคน

เล่มนี้ วิธีเล่าเรื่องแตกต่างออกไปจากเดิม
มันซับซ้อนขึ้นนิดหน่อย ดูมีชั้นเชิงมากขึ้น
ขั้นตอนการลอกเปลือก เผยปม
ผู้เขียนทำได้ดีมากขึ้นเรื่อยๆ
มันเป็นการถักทอปมขึ้นไปจนสุด แล้วค่อยๆ คลี่คลาย
มันเหมือนกับการค่อยๆ ลอกเปลือกหัวหอม ค่อยๆ เฉลย
และเมื่อเดินมาถึงปมสุดท้าย เราก็ร้องไห้เสียอาการ

ตอนจบสุดท้ายของเล่มนี้ ..
ผู้เขียนจบทุกอย่างที่สร้างเอาไว้
หมดจด งดงาม

แล้วเราก็รักเล่มนี้อีกแล้ว
เกลียดจัง!! คนบ้าอะไร เขียนอะไรก็ดี >,<