เรื่อง บริทท์มารีอยู่ตรงนี้
ผู้แต่ง เฟรียดริค บัคมัน
ผู้แปล โสภณา เชาว์วิวัฒน์กุล
สำนักพิมพ์ แมร์รี่โกราวด์ พับลิชชิ่ง
เลขมาตรฐานหนังสือ 9786169285571

ผู้เขียนเปิดเรื่องได้กวนอารมณ์พอๆ กับ อูเว เลยทีเดียว
ถ้าอูเวคือมนุษย์ลุง บริทท์มารีก็คือมนุษย์ป้าตัวแสบ
พูดเองเออเองเก่ง โมเมเก่ง
แล้วก็ตื๊อสะบัดโลก ดื้อหัวชนฝา

จากความทรงจำที่ผุดขึ้นมาระหว่างเล่าเรื่อง
เธอคือภรรยาของเคนต์ เป็นภรรยาที่ดี
เป็นแม่บ้านที่กริบทุกกระเบียดนิ้ว
และในวันนี้ เธอกำลังออกอาการตื๊อน้องเจ้าหน้าที่ที่สำนักจัดหางาน

เรื่องบอกกับเราว่า ..
สิ่งที่เป็นความทรงจำของบริทท์มารีตลอดมา
ไม่ได้เป็นดังเช่นเดิมแล้ว
และเธอต้องการงาน .. เพื่ออะไรบางอย่าง ..

ข่าวการเสียชีวิตในบ้านของหญิงชรา
ที่อาศัยอยู่ในบ้านเพียงลำพัง
สร้างความหวาดวิตกให้เกิดขึ้นแก่บริทท์มารี
สามีผู้นอกใจเธอเพิ่งจะหัวใจวาย
เขาไม่ตาย แต่เธอไม่อาจยอมรับความจริง –
ที่ถูกบังคับให้รู้ว่าเขานอกใจได้
นั้นเป็นสาเหตุที่เธอตัดสินใจเลือกที่จะอยู่ลำพัง
จวบจนกระทั่งได้อ่านข่าวนั้นในหนังสือพิมพ์
เธอต้องหางานทำ
ต้องมีชีวิตภายนอกบ้านบ้าง
เพราะหากวันหนึ่งเธอหายไป
พวกเขาจะต้องรับรู้ เธอจะต้องไม่ตายเพียงลำพัง

ตลอดเวลาที่ผ่านมา
เธอฝันความฝันของสามี ทอดทิ้งความฝันของตัวเอง
เธอมีชีวิตเพื่อสามี เพื่อลูกๆ ของเขา และเพื่อคนอื่นมาตลอดชีวิต
เพื่อที่จะถูกเรียกว่าเป็น “จอมจุ้นจ้าน” ..

และในวันนี้ วันที่ทุกสิ่งสูญสลายไป
เธอต้องการเพียงให้ใครสักคนที่เห็นว่า บริทท์มารีอยู่ตรงนี้

โดยที่ไม่มีใครตั้งใจนัก
จู่ๆ บริทท์มารีก็กลายเป็นส่วนหนึ่งของชุมชนบอร์ก
ชุมชนที่แม้แต่คนในพื้นที่เองก็ไม่อยากจะอยู่
บอร์กเป็นชุมชนร้างที่ทุกอย่างในชุมชนถูกสั่งปิด
เหลือเพียงเด็ก คนชรา และคนพิการ
รวมตัวกันอยู่ในชุมชนที่อยู่ห่างจากเมืองไปเพียง 20 กิโลเมตร
แต่ไม่ค่อยมีใครรู้นักว่ามันอยู่ตรงนั้น

บริทท์มารีได้งานที่ศูนย์สันทนาการของชุมชน
เป็นงานระยะสั้นๆ ก่อนที่ศูนย์สันทนาการจะต้องถูกสั่งปิด
และเธอก็จับพลัดจับผลูให้กลายเป็นพี่เลี้ยงเด็กๆ
หรือพูดอีกอย่างให้ถูกก็คือ
เธอกลายเป็นโค้ชฟุตบอลชุมชน
ทั้งที่ไม่รู้อะไรเลยเกี่ยวกับฟุตบอลเลย
เราลืมบอกไปใช่ไหม .. ว่าบริทท์มารีอายุ 63 ปี

บริทท์มารีเป็นคนรักสะอาด เนี้ยบทุกกระเบียดนิ้ว
เธออยู่ในกรอบที่เคร่งครัด เป็นกรอบที่ฟังดูไม่ค่อยปกติเท่าไร
แต่เธอก็อยู่กับมันมาจนถึงตอนนี้
แท้จริงแล้ว ก่อนที่เธอจะเป็นบริทท์มารีที่มีอายุ 63 ขวบ
เธอเคยเป็นเด็กหญิงบริทท์มารีมาก่อน
และชีวิตตอนที่เธอเป็นเด็กผู้หญิง
ก็สร้างปมอย่างบางที่ทำให้เธอเป็นเธออย่างทุกวันนี้

ผลงานของบัคมัน บอกเราเสมอว่า มนุษย์มีหลายแง่มุม
และเราไม่ควรตัดสินใครเพียงแค่การมองเขาจากมุมเดียว

นี่เป็นหนังสืออีกเล่ม (ของปีนี้) ที่เราวางไม่ลง
อดหลับอดนอนอ่านจบจนในรวดเดียว
และสรุปได้ว่า เรารักเล่มนี้มากกว่าอูเวเสียอีก
มันขำกว่า ซึ้งกว่า เข้าถึงจิตใจเราได้มากกว่า
ทำไมผู้เขียนช่างมีพรสวรรค์ –
ในการเขียนเรื่องร้ายๆ ให้ซาบซึ้งได้ขนาดนี้นะ!