เรื่อง นางบาป
ผู้แต่ง กิ่งฉัตร
สำนักพิมพ์ อรุณ
(สนพ. ในเครือ สนพ.อมรินทร์)
ราคา 245 บาท
(พิมพ์ครั้งที่ 3 เมื่อปีพ.ศ. 2548)

นางบาป เป็นเรื่องราวสมมติ ที่สมมติว่าเป็นเหตุการณ์จริง
เป็นตำนานเรื่องเล่าที่เกิดขึ้นเมื่อร้อยกว่าปีก่อน
เรื่องราวของนางทาสใจบาปที่ถูกเล่าขานต่อๆ กันมาปากต่อปาก รุ่นต่อรุ่น จวบจนกระทั่งรุ่นปัจจุบัน
ในวันนี้เองตำนานของนางบาปคนนี้ก็ได้ถูกคณะละครเปิดใหม่แห่งหนึ่งหยิบมาทำละคร
แถมยังถ่ายทำในสถานที่จริง
และในสถานที่แห่งนี้เรื่องราวอันเป็นตำนานของนางทาสคนนี้ก็จะถูกเปิดเผยความจริงให้ทุกคนได้รู้!!

นางบาป เป็นนิยายเล่มที่เราอ่านนับครั้งได้
นับจากครั้งแรก มาครั้งนี้ ถ้าไม่มีครั้งอื่นคั่น ก็น่าจะอ่านได้ประมาณ 2 รอบ
แต่ถ้ามีคั่น ก็แค่ 3 รอบไม่มีเกิน
อ่านรอบแรก รู้สึกไม่พีคกับเล่มนี้ยังไง หนนี้ก็ยังรู้สึกอย่างนั้น
เป็นนิยายจำพวกที่ชอบน้อยๆ เกือบจะน้อยที่สุดในนิยายทั้งหมดของกิ่งฉัตรอยู่แล้ว
ชอบน้อยแบบยังนึกหาเหตุผลมาสนับสนุนไม่ได้เลยค่ะ
มันเป็นการเล่าเรื่องที่ดูเนือยๆ ไม่ค่อยดึงดูดให้อ่านรวดเดียวจบ
ทั้งๆ ที่เนื้อเรื่องก็ออกจะน่าติดตามนะ
เหมาเอาว่าเป็นความคิดเห็นส่วนตัวของเราละกันค่ะ ^^”

นางบาป เป็นละครที่ประกอบไปด้วยตัวละครมากมาย
ทั้งตัวละครยุคเก่า ตัวละครยุคใหม่ที่เป็นกองถ่ายละคร
มีทั้งฝ่ายหลังฉาก ผู้กำกับ ตากล้อง ผู้ช่วยตากล้อง ฝ่ายเสื้อผ้า ผู้จัดการนักแสดง
ฝ่ายหน้าฉาก บรรดานักแสดงหลัก นักแสดงรอง ตัวประกอบ ฯลฯ
แถมเหล่านักแสดง ยังมีชื่อทั้งชื่อจริง และชื่อในละครเรื่องนางบาปนี่อีก
เวลาอ่าน เลยต้องใช้เซลล์สมองเยอะหน่อยในการจำชื่อตัวละครของนิยายเรื่องนี้
นอกจากตัวละครจะเยอะแล้ว บทบาทร้ายดีก็ผสมปนเปกันไปหมดด้วย
บางคนเหมือนจะร้าย แต่ก็ดี บางคนเหมือนจะดี แต่ก็ร้าย
นางเอกของเรื่องน่ะรู้แน่ๆ อยู่แล้ว แต่พระเอกนี่สิ มีพระเอก พระร้าย พระรอง พระหลอก
กิ่งฉัตรหลอกคนอ่านเสียเนียนเชียวค่ะ
กว่าจะหาตัวพระเอกตัวจริงเจอ ก็ปาเข้าไปครึ่งเล่ม แถมฉากหวานๆ หดหายไปจนหมด
นิยายเรื่องนี้ กิ่งฉัตรขายพล็อตอันซับซ้อนอีรุงตุงนังอย่างเดียวเลย

เรื่องราวการถ่ายละครเรื่องนางบาปในนิยาย
(ละครในนิยายชื่อเดียวกันกับชื่อนิยายค่ะ) ที่ดูเหมือนจะราบรื่นในตอนแรก
ราบรื่นพอให้กิ่งฉัตรแนะนำตัวละครครบทุกตัวแล้ว ก็เริ่มมีดาวพระศุกร์เข้าพระเสาร์แทรก
มีเหตุการณ์อลเวงวุ่นวายสับเท้าก้าวเข้ามาหากองละครเรื่องนี้กันแทบเคลียร์ไม่ถูก
แรกๆ ก็เป็นเหตุวุ่นวายของเหล่าคณะละครเอง
แต่อย่างที่ควรจะเป็นค่ะ เมื่อเป็นละครผี และถ่ายจากสถานที่จริง พอกลางเรื่องจึงเริ่มมีผีจริงมาปรากฎบ้าง
และผีตัวจริงนี่เองที่เป็นสาเหตุให้เหตุการณ์ที่เกิดขึ้นจริงได้กระจ่างขึ้นมา

แล้วไปๆ มาๆ การกลับชาติมาเกิดในละคร กลายมาเป็นการกลับชาติมาเกิดจริงๆ ในกองละคร
สลับสับตัวกันไปนิดหน่อย แต่พล็อตไม่ธรรมดาสมกับเป็นพล็อตกิ่งฉัตรล่ะค่ะ
ในนิยายของพี่ปุ้ย อะไรก็เกิดขึ้นได้จริงๆ

และถึงแม้ตลอดการอ่านนางบาปของเรา จะบ่นกับตัวเองเป็นระยะๆ ว่า “ไม่สนุก”
แต่จนแล้วจนรอดเมื่ออ่านจบ ก็อดจะแย้งตัวเองเบาๆ ไม่ได้ว่า “มันสนุกเหมือนกันแฮะ”
เสียแต่เพียงว่า เราโดนกิ่งฉัตรสปอยล์ไปแล้วด้วยเรื่องอื่นๆ ที่สนุกกว่านี้ซะจนเคยตัวแล้ว
เรื่องนี้ก็เลยได้แค่ “สนุกเหมือนกันแฮะ” เท่านั้น