เรื่อง จนศพสุดท้าย
And Then There Were None
ผู้แต่ง อกาธา คริสตี้
ผู้แปล ขีดขิน จินดาอนันต์
สำนักพิมพ์ เวิร์ดส์
(สำนักพิมพ์ในเครืออมรินทร์)
เลขมาตรฐานหนังสือ 9786161860462

จนศพสุดท้าย เล่มนี้ไม่มีปัวโรต์
และเริ่มต้นด้วยตัวละครชุดใหญ่เช่นเคย
ในราว 40 – 50 หน้าแรก เป็นช่วงเวลาของการทำความรู้จักตัวละคร
ตัวละคร 10 คน บ้างถูกเชิญ บ้างถูกว่าจ้าง ให้มาที่เกาะปริศนาแห่งหนึ่ง
มันเป็นเกาะที่ไม่มีทางออก เว้นแต่จะมีเรือจากนอกเกาะมารับ
ตัวละครทั้ง 10 คนนี้ แต่ละคน ต่างเพศ ต่างวัย ต่างอาชีพ และต่างชนชั้น
เอาจริงๆ เรารู้สึกว่าเราถูกสปอยล์ตั้งแต่ชื่อเรื่องแล้วนะ
จนศพสุดท้าย .. คือมันบอกใบ้ว่าจะมีการตายกันจนถึงศพสุดท้ายใช่ไหม?
แล้วแถมเปิดมาบทแรก ก็มีเพลงกล่อมเด็ก
ที่ร้องถึงทหาร 10 คน ที่ตายด้วยวิธีต่างๆ กัน ทีละคน ทีละคน

ถ้าเป็นอย่างนั้นจริง แล้วเนื้อเรื่องที่เล่า จะเหลืออะไรให้เราอ่านกันล่ะ?
สิ่งที่เรารออ่านก็คือ แต่ละคนเป็นใคร เกี่ยวข้องกันยังไง
และทำอะไรมา ทำไมจะต้องมาตายที่เกาะแห่งนี้
และคำถามที่สำคัญที่สุดคือ แล้วใครล่ะเป็นฆาตกร
จะมีคนเดียวหรือหลายคน ฯลฯ
แม้จะรู้บางอย่าง แต่ก็มีอีกหลายอย่างที่ทำให้เราตั้งคำถาม

ผ่านพ้นการแนะนำตัวละครทั้ง 10 มาได้
จวบจนกระทั่งมีศพแรก บรรยากาศของเรื่องก็เริ่มคึกคักขึ้น

ผู้เขียนไล่กราฟความรู้สึกได้ดี ทั้งของคนอ่านและของตัวละคร
ที่ตอนแรกมากันแบบงงๆ ยังไม่มีใครอยากจะทำความรู้จักกับใคร
แต่พอเวลาผ่านไป เหตุการณ์เริ่มขมวดเครียด
ตัวละครก็ค่อยๆ จับกลุ่ม ทั้งๆ ที่ก็ระแวงกันเอง
เริ่มหาทาง หาวิธีเพื่อที่จะอยู่รอด
ยิ่งคนเหลือน้อย ก็ยิ่งลุ้นระทึก

เราว่า วิธีจะอ่านเล่มนี้ให้สนุก คือต้องคิดตาม
ต้องจำ (เอาจริงๆ คือเราจดเลย)
ทั้งชื่อและบทบาทของตัวละครทั้ง 10 คนนี้ให้ได้
แล้วก็คอยคิดตาม คอยเดาว่าใครจะตายคนแรก คนต่อมา ..
และใครน่าจะเหลือรอดเป็นคนสุดท้าย
ใครน่าจะเป็นฆาตกร ฆาตกรมีคนเดียวหรือเปล่า
ฆาตกรอยู่ในหมู่พวกเราหรือเปล่า หรือเป็นคนนอก
ฆาตกรใช้วิธีอะไรในการฆ่าแต่ละครั้ง ฯลฯ
ถ้าแบบนั้นแล้วจะอ่านสนุกมากเลยล่ะ
ยิ่งจำนวนคนเหลือน้อยลง เนื้อเรื่องก็ยิ่งเข้มข้น
อารมณ์คนอ่านก็ยิ่งถูกเร้า หัวใจเต้นระทึก

ตอนที่อ่าน เราไม่ได้เดาจากความน่าจะเป็น
ว่าใครมีโอกาสในการฆ่า หรือน่าจะมีแรงบันดาลใจในการฆ่า
แต่เราเดาจากพล็อต
เดาว่า คนที่ผู้เขียนเปิดเผยข้อมูลน้อยที่สุด น่าจะอยู่นานหน่อย
คนที่มีประโยชน์น้อย (ต่อเนื้อเรื่อง)
หรือมีเรื่องราวธรรมดาเกินไป ไม่มีลับลมคมนัย ก็น่าจะเป็นคนแรกๆ ที่ตาย
อ่านเล่มนี้แล้วระแวงไปหมดเลยค่ะ คิดทุกมุม
ทุกนิยายสืบสวนที่เคยอ่านมา ยำกันอยู่ในหัว
เลือกมาทุกประเด็นที่น่าจะเป็นไปได้ คิดเยอะไปไหนก็ไม่รู้
แต่มันทำให้อ่านสนุกขึ้นจริงๆ นะ

อันที่จริง เรื่องนี้มีความไม่สมจริงเยอะพอประมาณ
แต่เพราะเป็นนิยาย เราจึงอภัยให้กับความไม่สมเหตุสมผลเหล่านั้น
เราคิดว่า สถานการณ์ทุกอย่างเข้าข้างฆาตกรเกินไป
จริงๆ มีอะไรอีกหลายอย่างที่อยากเล่าถึง
แต่เราไม่อยากให้รีวิวของเรามีสปอยล์
เท่านี้ ก็นับว่าเยอะเกินไปแล้ว

อย่าหาสปอยล์ที่ไหนอ่านอีกเลยค่ะ
ไปหาหนังสือมาอ่านเลยดีกว่า
สำหรับเรา เล่มนี้สนุกที่สุดในอกาธาทุกเล่มที่อ่านมาเลยล่ะ
ถ้าใครยังกล้าๆ กลัวๆ อยู่ละก็ แนะนำให้เริ่มที่เล่มนี้เลยค่ะ ^^