เรื่อง โทรศัพท์สลับมิติ
ผู้แต่ง โอตสึ อิจิ
ผู้แปล สุดารัตน์ นิยมพานิชพัฒนา
สำนักพิมพ์ JBOOK
(สำนักพิมพ์ในเครือ bliss)
ราคา 130 บาท

โทรศัพท์สลับมิติเล่มนี้ ยังคงเป็นรวมเรื่องสั้นของโอตสิ อิจิเช่นเคย
แต่ถ้าเทียบกับหนังสือเล่มแรกของเขา เล่มนี้ซอล์ฟลงมากว่าเล่มแรกเยอะ
มีความอ่อนโยน ละมุน ปะปนอยู่ในเนื้อเรื่องทั้งสามเรื่องในเล่ม

โทรศัพท์สลับมิติ เรื่องสั้นเรื่องแรกที่มีชื่อเดียวกับชื่อหนังสือ
สะท้อนสภาพสังคมญี่ปุ่น เรื่องราวของกลุ่มคนที่เงียบเหงา แปลกแยกจากสังคมส่วนใหญ่

ในยุคสมัยที่โทรศัพท์เคลื่อนที่กำลังเป็นแฟชั่นสุดฮิตในโรงเรียนมัธยมนั้น
เด็กผู้หญิงซึ่งไม่มีเพื่อนคนหนึ่งก็อยากจะมีมือถือเป็นของตัวเอง
หรือพูดให้ถูกก็คือ เธออยากจะมีใครสักคนให้โทรศัพท์ไปหาบ้างสักคน
แต่ในเมื่อไม่มีคนคนนั้น เธอจึงไม่รู้จะมีโทรศัพท์มือถือเอาไว้คุยกับใคร

และแล้ว ในช่วงพักกลางวันที่น่าเบื่อเหมือนทุกๆ วัน
เด็กหญิงก็เริ่มจินตนาการถึงโทรศัพท์มือถือของตัวเอง
เธอคิดถึงมันอย่างละเอียด ทั้งสี รูปร่าง และการตั้งค่าใช้งานต่างๆ
ยิ่งคิดเจ้ามือถือเครื่องนี้ก็ยิ่งสมจริงและมีตัวตนมากขึ้นทุกที
และแล้ววันหนึ่ง โทรศัพท์ในจินตนาการของเธอเครื่องนั้นก็มีเสียงดังขึ้น
ใครบางคนกำลังโทรเข้ามายังจินตนการของเธอ!

หลังจากได้คุยโทรศัพท์ในจินตนาการกับใครสักคนในครั้งนั้น
เธอก็ได้เรียนรู้ว่า ไม่ใช่เธอคนเดียวที่เป็นเช่นนี้
จากคนแรก เธอเริ่มต่อโทรศัพท์หาคนอื่น .. และเธอก็ได้พบ
คนแบบเดียวที่หากันพบผ่านทางโทรศัพท์มือถือที่มองไม่เห็น
เป็นการพบกันในแบบที่เป็นพรหมลิขิตโดยแท้
เมื่อยิ่งคุยกันหลายหนเข้า เธอและเขาก็เริ่มสนิทสนมกับมากขึ้น
มิตรภาพค่อยๆ ก่อกำเนิดขึ้นระหว่างคนที่ไม่เคยเห็นหน้ากัน
ทั้งสองคุยกันได้สนิทใจมากกว่าคนที่อยู่รอบๆ กายของตัวเองเสียอีก

โอตสึ อิจิ เริ่มต้นเรื่องราวด้วยความน่าทึ่งของไอเดียบรรเจิดของเขา
แล้วจบมันลงด้วยความเศร้า ซึ้ง ตรึงใจ
เราเรื่องนี้ชอบมากๆ ค่ะ ^^

บาดแผล เรื่องสั้นเรื่องต่อมาในเล่มนี้
เรื่องนี้เนื้อหาก็ซึ้งค่ะ เป็นเรื่องแรกซึ้ง เศร้า แต่รู้สึกด้านบวก
ในขณะที่เรื่องที่สองมันซึ่งแบบหม่นๆ ลบๆ ไปหน่อย
แต่ก็น่าจะเป็นความจงใจของผู้เขียนที่จะสื่อถึงเด็กๆ ในมุมมืดของญี่ปุ่น
ความรู้สึกของเด็กๆ ที่ถูกทอดทิ้ง เด็กที่ไม่เป็นที่ต้องการในบ้านเขา
อย่างที่บอกค่ะ มันหม่นจริงๆ
(แต่ไม่ dark เท่าเล่มแรก ฤดูร้อน ดอกไม้ไฟ และร่างไร้วิญญาณของฉัน นะ)

ในความคิดของเด็กดีสองคนที่ถูกกระทำจากครอบครัวของพวกเขาเอง
บางที โลกก็ไม่ยุติธรรม ..
หรือบางที ความยุติธรรมก็ไม่ใช่สิ่งที่เราจะดูกัน ณ จุดเวลาใดเวลาหนึ่ง เราต้องดูกันไปนานๆ

บทเพลงดอกไม้
เรื่องราวของหญิงสาวที่มาอยู่รวมกันในโรงพยาบาลห้องรวม
ในบรรยากาศของความเจ็บป่วย เศร้าหมอง หดหู่ ชวนให้เกิดความท้อแท้ที่จะดำรงชีวิต
ในเวลานั้นเอง  “ฉัน” ก็ได้พบกับสิ่งมหัศจรรย์
สิ่งนั้นคือ .. ดอกไม้ที่ร้องเพลงได้!
ดอกไม้ที่เปลี่ยนบรรยากาศภายในห้องที่แสนเศร้านั้น และเปลี่ยนความตั้งใจของใครบางคน

เรื่องนี้อบอุ่น น่ารัก และแสนเศร้าค่ะ