เรื่อง เจ้าสาวของอานนท์
ผู้แต่ง ว. ณ ประมวญมารค
สำนักพิมพ์ บรรณกิจ
ราคา 40 บาท

อานนท์เป็นผู้ที่มีชีวิตเต็มไปด้วยผู้หญิงมากมาย
ดังนั้น เมื่อนายอานนท์จะมีเจ้าสาวเป็นของตนเอง
มันจึงมีเรื่องยาวพอที่จะเอามาเล่าสนุกๆ ได้เล่มหนึ่ง

เจ้าสาวของอานนท์ เปิดเรื่องด้วยความกะล่อน เจ้าชู้
และไม่เอาจริงเอาจังในเรื่องความรักของพระเอกผู้เป็นเจ้าของชื่อเรื่องนี่ล่ะ
อานนท์ผู้นี้รักผู้หญิงทุกคนที่สวยและน่ารัก
เคยเผลอไปจีบปริศนาเข้าหนหนึ่ง (ในเรื่องปริศนา) แต่ตอนนี้กลายเป็นสหายสนิทแทน

ตอนอ่านปริศนา เราไม่ได้รัก สงสาร เอาใจช่วยเชียร์อานนท์ไปมากกว่าท่านชายพจน์เลย
เพราะท่านชายพจน์ท่านเหนือกว่าทุกคนในเรื่องนั้น
ดังนั้น เมื่ออานนท์มาเป็นพระเอกเสียเอง เราเลยออกจะเฉยๆ (ในตอนเริ่มอ่าน)
ไม่มีแรงดึงดูดให้ติดใจพระเอกคนนี้เท่าไร

ในตอนต้นเรื่อง ผู้เขียนลงน้ำหนักความสำคัญของเรื่องเอาไว้ที่บ้านคุณลุงคนหนึ่งของปริศนา
คุณลุงผู้นี้มีนามว่าพระยาสุทธาเทพวิสุทธิ์ มีภรรยาคือคุณหญิงเจริญ
มีบุตรชายคนหนึ่งชื่อไพจิตร บุตรสาวสองคนคือสวนิตและนิศา
พระยาสุทธาฯ ผู้นี้เป็นบุคคลที่เงียบขรึม ชอบเก็บตัวอยู่เงียบๆ ในที่ส่วนตัวในบ้าน
ในขณะที่คุณหญิงเจริญ ภรรยา เป็นผู้ที่มีความฉลาดน้อยที่สุด
ถึงกระนั้นก็ยังเชื่อตนเองอย่างที่สุดด้วย คุณหญิงได้เชื่ออะไรผิดๆ เอาไว้หลายอย่าง
ทำให้เกิดความวุ่นวายและไม่ยุติธรรมต่อคนต่างๆ ในครอบครัวมากมาย

สวนิต เป็นบุตรสาวคนโตที่สวยมาก และนั่นเป็นข้อดีข้อเดียวที่เธอมี
สวนิตเป็นผู้มีต่อมมโนเป็นเลิศ เจ้าเล่ห์หลอกลวง ขี้ปด ขี้เกียจ เพ้อฝัน ฯลฯ
ในขณะที่ไพจิตรนั้นโตขึ้นในบ้านของคุณย่า เป็นชายหนุ่มที่ขี้ตกใจจนดูคล้ายคนไม่เต็ม
บุตรคนเดียวที่ดูท่าว่าจะดีที่สุดในบ้านนี้ก็คือนิศา หรือตุ๊
เธอตรงกันข้ามกับสวนิตทุกอย่างคือไม่สวย แต่ขยัน เรียนดี และพูดคำไหนเป็นคำนั้น
ถึงกระนั้น เธอก็ยังได้รับอยุติธรรมต่างๆ จากพี่สาวและมารดาผู้มีตรรกะประหลาดมนุษย์

อ่านแล้วก็นับว่าเป็นการเปิดเรื่องที่ชวนให้หงุดหงิดรำคาญครอบครัวนี้ไม่น้อยเลย
เป็นการมะรุมมะตุ้มอีรุงตุงนังที่น่าเบื่อเอาจริงๆ

เรื่องราวมาเริ่มสนุกเอาตอนที่อานนท์ได้เจอว่าที่เจ้าสาวของเขานี่เอง
เธอผู้นี้มีนามว่าสุ เป็นน้องของโส และเป็นบุตรของนายตวัน (ผู้เป็นมารดา!)
เป็นสาวชาวสวนที่มีลักษณะทอมบอยให้อานนท์เห็นเกือบตลอดทั้งเรื่อง
ถึงจะเป็นครอบครัวชาวสวน แต่ครอบครัวของนายตวัน โส และสุ นี้ ก็นับเป็นชาวสวนมีของ
คือนอกจากร่ำรวยราวผ้าขี้ริ้วห่อทองแล้ว
ทั้งโสและสุต่างก็เคยไปเรียนที่ต่างประเทศกันมาแล้วทั้งคู่
มีความรู้ ความคิดอ่านฉลาดเฉลียว พูดจาดี และหมั่นหาความรู้เพิ่มเติมเสมอๆ
ไม่ได้เป็นชาวสวนกระจอกๆ เลยแม้แต่น้อย

นอกจากเรื่องราวของอานนท์แล้ว
ในเล่มนี้ยังเล่าไปถึงความรักของสิรี (พี่สาวปริศนาผู้อกหักช้ำรักในเรื่องปริศนาด้วย)
นอกจากนี้ยังมีความรักของนงลักษณ์ เพื่อนของสิรีผู้เปิดร้านตัดเสื้อให้สิรีเป็นช่างเสื้อนี่เอง
ความรักของอาตระกลผู้เคยหลงรักปริศนา หลานของตนเอง .. โดยที่ไม่รู้ว่าเป็นหลาน
ส่วนปริศนา มีบทให้โผล่ออกมานิดๆ หน่อยๆ แต่ก็เป็นตัวการสำคัญที่ช่วยคลี่คลายบางปริศนา
(ตอนนั้นกำลังตั้งครรภ์ลูกแฝดเสียด้วย) เสียดายที่มีแต่ปริศนา
ส่วนท่านชายพจนปรีชานั้น มีเพียงแต่เล่าถึงเท่านั้น ไม่มีบทใดๆ เลย
แต่เท่านี้ก็สนุกเพียงพอแล้ว
ตัวละครทั้งหลายเหล่านี้ ช่วยให้เราหายคิดถึง และเห็นชีวิตที่ต่อเนื่องมาจากเดิมดีค่ะ

ข้อความข้างล่างต่อจากนี้ถ้าอ่านดีๆ จะ สปอยล์ เนื้อเรื่องตอนท้ายนิดหน่อยนะคะ
ถ้ายังไม่อยากรู้ก็จบเลยก็ได้ ^^”

เรื่องนี้ ในสายตาเรามองว่ามีคู่เอกถึงสองรุ่น คือรุ่นพ่อ .. เจ้าคุณสุทธาฯ คุณหญิงเจริญ และนายตวัน
กับรุ่นลูก คือนายอานนท์เจ้าของเรื่อง กับเจ้าสาวและบรรดาสาวๆ ของเขา
ผู้เขียนไปปูพื้นเล่าเรื่องครอบครัวของเจ้าคุณสุทธาฯ เสียนาน
ซึ่งล้วนแล้วแต่เต็มไปด้วยความน่าเบื่อ และไม่น่ารักของตัวละคร
อย่างคุณหญิงเจริญ และสวนิต ลูกสาวคนโตของทั้งคู่
อันที่จริง ช่วงแรกๆ ออกจะเบื่อนิศา ลูกสาวคนรองด้วยเหมือนกัน
เพิ่งมาเห็นความน่ารักของเธอเอาตอนใกล้ๆ จะจบนี้เอง
เราอ่านเบื่อๆ ไปได้เกือบครึ่งเล่ม เมื่อพระเอกนางเอกได้พบได้รู้จักกันก็เริ่มสนุกขึ้นมาหน่อย
มาสนุกเอามากๆ ตอนใกล้จบนี่เอง
เสียดายที่ตอนสนุก กลับรวบรัดขมวดปมไปเสียทุกเรื่อง จบเร็วไปหน่อย
หรือบางทีอาจเป็นเพราะสนุกให้ต้องติดตามจนอ่านวางไปลง เลยจบเร็วนั่นแหละ
ช่วงท้ายๆ ปริศนามีบทให้หายคิดถึงความน่ารักของเธออยู่หลายช่วง
ปริศนาเป็นตัวการสำคัญทีเดียวที่ทำให้เรื่องราวทั้งหลายจบลงด้วยดี

หลังจากที่เริ่มต้นด้วยความเบื่อๆ
สุดท้าย เจ้าสาวของอานนท์ก็จบลงด้วยความสนุก และทำให้นอนฟินไปได้อีกสักพัก
ตอนนี้ก็ได้แต่หวังว่าละครเวอร์ชั่น 2558 นี้จะสนุกและเคารพบทประพันธ์ที่แสนสนุกนี้ค่ะ
รอดูด้วยกันนะคะ ^^