เรื่อง หมู่บ้านแปดหลุมศพ
เรื่อง โยโคมิโซะ เซชิ
ผู้แปล ทินภาส พาหะนิชย์
สำนักพิมพ์ ปริซึม
เลขมาตรฐานหนังสือ 9786161864590

เปิดเรื่องได้ดีเลย เล่าเรื่องสนุก ดึงดูด
ผู้เขียนค่อยๆ พาเราเข้าไปในหมู่บ้านแปดหลุมศพ
เรารู้จักหมู่บ้านแห่งนี้เป็นศูนย์เท่าๆ กับ เทราดะ ทัตสึยะ
และได้ทำความรู้จักหมู่บ้านและเรื่องราวของมันไปพร้อมๆ กับเขา
แปลกใจ สับสน งุนงง ตื่นเต้น ลุ้น ไปพร้อมกับเขา

หนังสือถูกเล่าด้วยสำนวนการเขียนสมุดบันทึก
ของชายที่เพิ่งผ่านเหตุการณ์สุดระทึกมากที่สุดในชีวิตเหตุการณ์หนึ่ง
เหตุการณ์ที่ว่านั้น เกิดขึ้นที่ หมู่บ้านแปดหลุมศพ ตามชื่อเรื่องนั่นเอง
เหตุการณ์ทั้งหมดเกิดขึ้นเพียงสิบวัน
เป็นสิบวันที่ฉูดฉาดที่สุดในชีวิตสีจืดๆ ของทัตสึยะ

หมู่บ้านแปดหลุมศพ เป็นหมู่บ้านที่มีเรื่องเล่าต่อกันมายาวนานนับร้อยปี
ย้อนไปถึงยุคซามูไร
การสู้รบ การหลบหนี และการหักหลังของคนในหมู่บ้าน
อันเป็นต้นกำเนิดของหลุมศพทั้งแปดตามชื่อหมู่บ้าน
นอกจากนี้ยังมีตำนานของขุมทรัพย์ทองคำที่ถูกขโมยมา พร้อมลายแทง

ในวันหนึ่งของชีวิตธรรมดาๆ
เทราดะ ทัตสึยะ ก็ถูกประกาศตามตัวในสื่อวิทยุ
เพื่อกลับมารับมรดกมหาศาลที่หมู่บ้านแปดหลุมศพ
เป็นมรดกจากครอบครัวที่เขาไม่เคยรู้มาก่อนเลยว่ามี
นับจากรู้ข่าว ผู้คนรอบๆ ตัวเขาก็ค่อยๆ ล้มตายเป็นใบไม้ร่วง
นับตั้งแต่ก่อนออกเดินทางไปยังหมู่บ้านกันเลยทีเดียว

ที่หมู่บ้าน เขาได้รับการต้อนรับอย่างอบอุ่นที่บ้าน
แต่นอกจากนั้น ไม่มีใครอยากในเขากลับมา
เขามีสายเลือดของคนที่เป็นตำนาน
เป็นลูกหลานของบรรพบุรุษที่เคยก่อคดีหฤโหดฆ่าหลายศพ
และเหตุการณ์เช่นนี้เกิดขึ้นหลายรุ่น
เขามีเลือดของฆาตกรต่อเนื่องไหลเวียนอยู่ในตัว
และทุกคนหวาดกลัวว่าเหตุการณ์เช่นนั้นจะเกิดซ้ำรอย

เล่มนี้แปลกดี ตอนอ่านก็รู้สึกสนุกดี
แต่พออ่านจบแล้วนึกย้อนกลับไป กลับไม่รู้สึกว่ามันสนุกเท่าที่คิด
อาจเป็นเพราะวิธีเล่าเรื่องที่ไม่คม
เรื่องนี้ถูกเล่าผ่านตัวละครที่ไม่ใช่นักสืบ
เรื่องไม่ได้เล่าผ่านคินดะอิจิ
แต่ถูกเล่าผ่านตัวละครตัวหนึ่งที่เป็นศูนย์กลางของเรื่องทั้งหมด
นิยายสืบสวนที่เป็นซีรีส์
หากใช้วิธีเล่าแบบนี้ เรื่องมักจะดร็อปลงจากเรื่องอื่นในชุดทุกที
แต่เรื่องนี้ต่างออกไป
เพราะพล็อตของเรื่องแข็งแรงพอที่จะแบกทุกสิ่ง

ช่วงท้ายของรีวิว ขอระบาย (ติดสปอยล์นิดนึงนะคะ)
เราไม่ค่อยอินกับนางเอกของเรื่องล่ะ
ไม่ค่อยเชื่อบุคลิกของนาง คิดว่าเฟคอยู่ตลอด
อ่านไปก็คอยจับผิดว่าจะหลุดตอนไหน จะมีพิรุธตอนไหน
เอาจริงๆ เราระแวงผู้หญิงเกือบทั้งเรื่องเลย
โดยเฉพาะผู้หญิงในบ้านทาจิมิ
แม้ว่ารูปคดีจะปูไปให้ผู้ชายก็เถอะ
แต่สุดท้าย เราก็เดาตัวฆาตกรไม่ถูก
หนำซ้ำ ยังไม่ฟินกับตอนจบ
เราว่าผู้เขียนเฉลยปมได้ยืดเยื้อ และไม่ค่อยตื่นเต้นเท่าไร
พอรู้ตัวคนร้าย ก็ตัดจบ แล้วมาเล่าย้อนหลังเอา
มันไม่มีฉากที่คนร้ายสารภาพ บอกเล่าแรงจูงใจ ฯลฯ
ทุกอย่าง เป็นเรื่องเล่าสรุปจบในวงประชุมจืดๆ
มันทำให้ตอนจบถูกลดระดับลงไปจากทั้งหมดของเรื่อง
เสียดายนิดหน่อยค่ะ