เรื่อง ฟ้ากระจ่างดาว
ผู้แต่ง กิ่งฉัตร
สำนักพิมพ์ อรุณ
(สนพ. ในเครือ สนพ.อมรินทร์)
ราคา 245 บาท
(พิมพ์ครั้งที่ 2 เมื่อปีพ.ศ. 2547)

 

ผู้ชายสองคนที่เข้ามาในชีวิตมีคณาพร้อมๆ กัน
ชายคนหนึ่งเป็นชายหนุ่มอารมณ์ดีวัยไล่เลี่ยกับหญิงสาว
ส่วนชายอีกคน เป็นเด็กชายอารมณ์ร้ายสุดเฮี้ยว
แม้จะต่างวัยกัน แต่ผู้ชายทั้งสองคน
ต่างก็เข้ามาทำให้ชีวิตที่เงียบเหงา เศร้าหมองของมีคณาเปลี่ยนแปลงไปจนหมด

เรื่องราวฟ้ากระจ่างดาวของนักข่าวสาวมีคณา เป็นนิยายเรื่องสุดท้ายของแก๊งสามทหารเสือสาว
ซึ่งกิ่งฉัตรได้เขียนออกมาหลังจากทิ้งช่วงจากมายาตวัน (เรื่องแรก) ไปนานร่วมสิบปี
การรอคอยที่ยาวนาน พ่วงเอาความคาดหวังเข้าไปด้วย และยิ่งทวีคูณเพิ่มขึ้นตามวันเวลาแห่งการรอคอย
เพราะอย่างนี้ ตอนที่เราอ่านฟ้ากระจ่างดาวเป็นครั้งแรก
เราจึงชอบนิยายเล่มนี้น้อยที่สุดในชุดสามทหารเสือสาว

แต่ที่แปลกกว่านั้นคือ เมื่อวันเวลาผ่านไป และเราได้หยิบฟ้ากระจ่างดาวมาอ่านบ่อยขึ้น
เรื่องราวที่ไม่สนุกเท่าไรเมื่อตอนแรกอ่าน กลับค่อยๆ สนุกมากขึ้นทุกที ทุกที

ฟ้ากระจ่างดาว เป็นนิยายที่ “หนัก” ที่สุดในชุดสามทหารเสือสาว
ดังนั้นเราในช่วงวัยรุ่น เลยรู้สึกว่ามันไม่สนุกกุ๊กกิ๊กเท่าสองเรื่องแรก
แต่พอมาได้ละเลียดอ่านในวัยที่โตขึ้นทุกครั้งที่อ่านแล้ว
ฟ้ากระจ่างดาวเป็นนิยายที่สนุกแบบลุ่มลึกจริงๆ

ทั้งมนต์จันทราและมายาตวัน เปิดเรื่องด้วยความหวือหวา ท้าทาย
งานที่สองนางเอกสาวมัทนา และสาระวารี
ได้รับมอบหมายล้วนเป็นงานที่ท้าทายความสามารถด้วยกันทั้งคู่
ในขณะที่ฟ้ากระจ่างดาวเปิดเรื่องด้วยงานแฟนชั่นโชว์การกุศลที่สุดแสนจะธรรมดาของมีคณา
แต่สิ่งหนึ่งที่เหมือนกันในงานชิ้นเปิดเรื่องของชุดสามทหารเสือสาวก็คือ
นักข่าวสาวทั้งสามคน ต่างก็ไม่ชอบงานชิ้นที่ตัวเองได้รับมอบหมายเลยซ๊ากกกะคนนี่สิ!!
และเช่นเคย บก.ไชยวัฒน์จึงเป็นคนที่ชี้มุมมองอีกด้านของข่าวให้กับนักข่าวสาวทั้งสามได้มองเห็น

“ถึงข่าวสังคมจะเป็นแค่ไม้ประดับ แต่ไม้บางชนิดก็มีคุณค่านะมี่
เรื่องอย่างนี้มันอยู่ที่มุมมองและการนำเสนอ ถ้านักข่าวคิดเสียตั้งแต่ต้นว่าไม่มีอะไร …
มันก็คงมีอะไรขึ้นมาไม่ได้ เปิดใจให้กว้างไว้มี่ … มองหาในสิ่งที่คุณไม่อยากมอง ไม่อยากสนใจ
บางที … มันอาจจะมีอะไรก็ได้!”

ถึงแม้นิยายเรื่องนี้จะ “หนัก” กว่าสองเรื่องแรกอย่างที่บอก
แต่ฟ้ากระจ่างดาวก็ไม่ขาดฉากกุ๊กกิ๊กอย่างที่คิดค่ะ
โดยเฉพาะฉากพบกันสามครั้งแรกในวันเดียวกันของมีคณากับสารวัตรหิรัณย์นั้น
ถ้าไม่ใช่พระพรหมลิขิต ก็คงจะมีแต่นักเขียนนิยายนี่แหละที่ทำได้ ;P

ชีวิตของมีคณา เริ่มต้นวัยเด็กด้วยเรื่องราวใกล้เคียงกับนิยายน้ำเน่าเหม็นคลุ้ง
ผิดแต่เพียงกิ่งฉัตรเขียนเรื่องนี้ขึ้นบนพื้นฐานของเรื่องราวที่เกิดขึ้นจริงในสังคม
(จากประสบการณ์นักข่าว)
ทำให้เนื้อหาที่ดูน้ำเน่า กลับดูเศร้าซึมและน่าหดหู่
ความสงสัยตะหงิดๆ ที่ติดปลายความทรงจำเมื่อครั้งอ่านมนต์จันทรากับมายาตวัน
ถึงสาเหตุที่ทำให้มีคณาดูลึกลับกว่านางเอกอีกสองคนแรก
ก็ได้กระจ่างชัดเจนตอนที่ได้อ่านเรื่องราววัยเด็กของเธอในเล่มนี้นี่เอง

ท่ามกลางความหนักหนาสาหัสในชีวิตนางเอก
กิ่งฉัตรได้ส่งพระเอกผู้มีอารมณ์ขันเป็นนิจมาช่วยบรรเทาความหนักของเนื้อเรื่อง
สารวัติหิรัณย์ เป็นตำรวจที่น่ารัก อบอุ่น เป็นมิตร และยิ้มง่าย
ทุกครั้งที่มีบทของสารวัตรหิรัณย์
บรรยากาศของเนื้อเรื่องก็จะเบาๆ ลง พอจะเรียกรอยยิ้มจากคนอ่านได้บ้าง
คล้ายๆ เป็นช่วงพักเบรคจากความรู้สึกหน่วงๆ ในอกเวลาที่อ่านคำบรรยายลักษณะงานอันน่าหดหู่ของนางเอก
จึงไม่แปลกเลยที่มีคณา (จริงๆ แล้วคือกิ่งฉัตรต่างหาก ;P) จะตั้งฉายาลับหลังเขาว่า “สารวัตรขยันยิ้ม”

ตัวละครสำคัญอีกตัวในเรื่อง จะเป็นใครไปไม่ได้เลยค่ะ
ถ้าไม่ใช่หลานชายจอมแสบของป้ามีคณา (ใจยักษ์)
สมัยแรกๆ ที่อ่านฟ้ากระจ่างดาวนั้น สันติเป็นตัวละครที่รางเลือนมาก
เพิ่งมามีความรู้สึกจัดๆ กับสันติก็ตอนที่เราล่วงเข้าวัยป้ากับเขาบ้างนี่เอง
(สงสัยฮอร์โมนความเป็นแม่เพิ่งจะเริ่มทำงาน)

เรื่องราวอันหนักหน่วงทั้งด้านการงานและครอบครัวของมีคณา
ยิ่งทำให้ความสัมพันธ์ระหว่างป้ากับหลานแย่ลงทุกครั้งที่พูดคุยกัน
อคติที่มีคณามีต่อปู่และพ่อของสันติ ทำให้เธอตัดสินหลานชายในแง่ลบเสมอๆ โดยไม่เคยถามเหตุผล

ชีวิตคู่ของป้าหลานคู่นี้คงจะจบลงไม่สวยแน่ๆ ถ้าไม่ได้ตำรวจขี่ม้าขาวเข้ามาช่วยได้ถูกเวลา

สารวัตรหิรัณย์ นอกจากจะเข้ามาช่วยเหลือเป็แหล่งข่ายให้นักข่าวสาวแล้ว
เมื่อสนิทกันมากขึ้น เขาก็เริ่มมีส่วน (อย่างมาก)
ในการช่วยเหลือพัฒนาความสัมพันธ์ของป้ากับหลานคู่นี้ด้วย
สารวัตรหิรัณย์ เป็นต้นแบบที่ดี เป็นตัวอย่างของผู้ชายที่เป็นผู้นำของบ้าน
สามารถปกป้องและดูแลครอบครัวได้ ให้กับสันติ

“พอโตขึ้นมาผมถึงรู้ว่าความโก้เก๋ของตำรวจไม่ได้อยู่ที่เครื่องแบบ
แต่อยู่ที่หน้าที่ของเราต่างหาก ตอนนี้ถึงไม่ได้แต่งเครื่องแบบ
แต่ได้ทำงานที่รู้ว่ามีประโยชน์ต่อสังคม ต่อคนอื่น เท่านี้ก็รู้สึกโก้อยู่ในใจแล้วครับ”

จริงๆ แล้ว ไม่ใช่แค่ตัวของสารวัตรหิรัณย์ที่ช่วยกระชับความสัมพันธ์ของป้ามีคณากับหลานสันติ
แต่ครอบครัวของเขา โดยเฉพาะกัลยาแม่ของสารวัตร หญิงสูงวัยที่เป็นตัวแทนของย่าที่สันติคิดถึง
ความกลมเกลียวของสมาชิกในครอบครัวของเขา
ก็เป็นความสัมพันธ์อีกแบบที่สันติไม่เคยเห็น ไม่เคยรู้จัก

สารวัตรหิรัณย์ไม่ได้เข้ามาเปลี่ยนมุมมองความคิดของสันติเพียงคนเดียว
แต่ทัศนคติของมีคณาก็เริ่มจะเปิดใจยอมรับตัวตนของตัวเอง และเปิดใจยอมรับหลานชายคนนี้ด้วย

“… เคยได้ยินไหมว่า บางทีอะไรๆ ก็ไม่ได้เป็นอย่างที่เราคิดหรือหวังไว้ …
เรื่องความสัมพันธ์ของคนก็เหมือนกัน ตอนแรกเราอาจจะคิดว่าไม่สามารถทนอยู่ร่วมบ้านกับใครได้
แต่เมื่อจำเป็นต้องอยู่ … อยู่ๆ ไป กลับรู้สึกผูกพัน และคิดได้ว่า …
บางทีเราอาจด่วนตัดสินคนอื่นมากไป
บางที … คนที่เราตั้งท่าจะชังอาจไม่เป็นอย่างที่เราคิด เขาอาจมีความน่ารัก …
มีอะไรบางอย่างที่ทำให้เรายอมรับได้ และอาจจะรักได้ในที่สุด”

ความรักของหญิงสาวที่มีปัญหาชีวิตทับซ้อนกันมาตั้งแต่เด็ก กับตำรวจหนุ่มที่มองโลกในแง่บวก
เป็นอีกคู่จิ๊กซอว์ของกิ่งฉัตรที่สวมต่อกันได้พอดี
(และเผิ่อที่เอาไว้สำหรับจิ๊กซอว์ชิ้นเล็กๆ อย่างสันติด้วย ^^)
แต่กว่าจะผ่านมาจนถึงตอนจบได้ ทั้งสามคนก็ต้องปรับตัว ปรับใจหลายอย่าง
กว่านิยายเรื่องนี้จะจบลงด้วยดี คนอ่านก็น้ำตาซึมไปหลายต่อหลายรอบ
จากวัยเด็ก (ของคนอ่าน) มาจนถึงวันนี้
จากนิยายเรื่องที่ไม่ค่อยชอบ กลายเป็นนิยายที่รักมาก
จึงอยากจะแนะนำนิยายดีๆ แบบนี้ ให้เป็นนิยายที่รักแก่คนอ่านคนอื่นๆ ต่อๆ ไป
ลองอ่าน และมารักนิยายเรื่องเดียวกันดูนะคะ ^^

 

ปล. 1

เมื่อฟ้ากระจ่างดาวถูกนำมาทำเป็นละครยกชุดพ่วงไปกับเรื่องราวของสองทหารเสือสาวที่เหลือ
แม้กระแสความดังจะเริ่มแผ่วปลาย แต่สำหรับเรา …
เรากลับคิดว่าละครเรื่องฟ้ากระจ่างดาว
เป็นละครที่ดีที่สุด และเคารพบทประพันธ์มากที่สุดในทั้งสามเรื่อง
ละคร “ฟ้ากระจ่างดาว” ในเวอร์ชั่นนี้ น้ำดีไม่แพ้ฉบับนิยายเลยค่ะ

 

ปล. 2

และเพราะกิ่งฉัตรชอบจับตัวละครประกอบอื่นๆ ในนิยาย ไปเปิดตัวเป็นพระเอกนางเอกในเรื่องใหม่เสมอๆ
คนอ่านเลยชักจะนิสัยเสีย คอยจะเดาอยู่เรื่อยว่า
ตัวละครใดในเรื่องนี้ จะเด่นพอที่กิ่งฉัตรจะจับไปเป็นตัวเอกในเรื่องถัดไปบ้าง
สันติ ตัวละครสุดเฮี้ยวเจ้าปัญหา หลานชายสุดชัง (ของคนอ่าน) ของมีคณาก็เป็นหนึ่งในข่ายนี้

สันติที่มีแม่ขายตัว มีพ่อพิการนิสัยเสีย ถูกเลี้ยงดูเติบโตมากับป้ามีคณาใจยักษ์ (ในความคิดของสันติ)
ผ่านประสบการณ์เลวร้ายในชีวิตมาหลายอย่าง เพิ่งจะมีท่าทางดีขึ้นเอาตอนใกล้จะจบเรื่องคนนี้
เมื่อเติบโตขึ้นมาถึงวัยพอจะเป็นพระเอกได้บ้างนั้น จะมีบุคลิก ลักษณะนิสัยอย่างไร
จะมีเรื่องราวชีวิตแบบใดเกิดขึ้นกับเขาบ้าง มันชวนให้คิดตะหงิดๆ จริงๆ ค่ะ
บอกแล้วว่าคนอ่านนิสัยเสียจริงๆ ชักจะเอาแต่ใจขึ้นทุกวัน (ถ้ากิ่งฉัตรจะเมตตานะคะ ;P)

 

ปล. 3

มีอีกคนหนึ่งที่คนอ่านไม่ต้องลุ้นแล้ว .. นั่นก็คือ “ผู้หมวดดาว” ค่ะ
กิ่งฉัตรจับผู้หมวดดาวมาเป็นนางเอกตั้งแต่ก่อนที่จะเขียนฟ้ากระจ่างดาวเสียอีก
(แต่เราจะเอามารีวิวทีหลัง 555)
สัญญาว่า รีวิวเรื่องต่อไป ต้องเป็นเรื่องของผู้หมวดดาวอย่างแน่นอนค่ะ ^^

 

ลิงค์ที่เกี่ยวข้อง : มนต์จันทรา มายาตวัน รหัสหัวใจ ตามรักคืนใจ บ่วงหงส์