เรื่อง ปืนกับช็อกโกแลต
ผู้แต่ง โอตสึ อิจิ
ผู้แปล สุริยงวรวุฒิ สิริวิวัฒน์กุล
สำนักพิมพ์ ส.ส.ท. เยาวชน
เลขมาตรฐานหนังสือ 9786169001355

ไม่รู้เพราะมีคำว่าช็อกโกแลตหรือเปล่า
จึงทำให้ตอนที่เราอ่านเล่มนี้แล้วคิดถึงโรอัลด์ ดาห์ล
แต่ความตื่นเต้นเร้าใจยังน้อยกว่างานของโรอัลด์ ดาห์ลอยู่นะ

ปืนกับช็อกโกแลต เปิดเรื่องมาแบบอ่านง่ายนะ เนื้อเรื่องดำเนินไปเรื่อยๆ
น่าเสียดายว่ามันไม่มีจุดพีค จุดดึงดูดความสนใจมากพอ
มีเพียงความสงสัยตะหงิดๆ ให้พออ่านไปได้เรื่อยๆ

เรื่องราวในเมืองสมมติ (แต่ก็ไม่ได้แฟนตาซี)
เล่าถึงเด็กชายลินดท์ (ตัวละครส่วนมากมีชื่อเป็นช็อกโกแลตนะ)
เด็กชายจากครอบครัวที่เป็นชนชั้นล่างของสังคม
ฐานะยากจนลงหลังจากที่พ่อป่วยตายไป แม่ต้องทำงานหนัก
มีเพื่อนสนิทสองคนชื่อดีนกับเดลูกา
มีรุ่นพี่จอมโกงชื่อเดอไบเยิล

ในเมืองที่เด็กชายอยู่ กำลังมีข่าวที่เป็นฮือฮาครึกโครมอยู่ว่า
มีจอมโจรคนหนึ่ง นามว่าจอมโจรโกดิวา (GODIVA)
ได้ทำการลักขโมยสิ่งของสำคัญๆ จากเศรษฐีหลายคนในเมือง
เป็นการขโมยอย่างต่อเนื่องติดต่อกันมา 21 ครั้งแล้ว และยังไม่มีใครรู้เบาะแสของมัน
นักสืบชื่อดังที่สืบค้นคดีนี้ได้กลายเป็นวีรบุรุษ .. เขาคือคุณรอยซ์
มีคู่หูชื่อบราวนี่

ลินดท์ได้รับแผนที่ประหลาดมาอย่างบังเอิญ
เขาค้นพบในภายหลังว่า มันอาจจะเป็นแผนที่ซ่อนสมบัติของจอมโจรคนนี้
การสืบสวนและการผจญภัยจึงเริ่มต้นขึ้น

หนังสือเล่มนี้ของโอตสึ อิจิ เหมือนวรรณกรรมเยาวชนมากกว่าเรื่องอื่นๆ
แต่ช่วงหลังๆ ก็มีฉากโหดฮาร์ดคอร์เกินกว่าจะเป็นวรรณกรรมสำหรับเด็กนะ
แต่แบบนั้นค่อยกลับมาดูเหมือนงานของโอตสึ อิจิ ขึ้นมาอีกหน่อย
มันเป็นนิยายเชิงสืบสวนที่มีพล็อตเก่าๆ มุกพื้นๆ
เคยเห็น เคยอ่าน เคยดู มาแล้วจากหลายเรื่อง
ไม่ใหม่ ไม่เจ๋ง ไม่ว้าว ไม่เซอร์ไพร้ส์ใดๆ

ตัวละครส่วนมากก็ไม่ได้ฉลาดนัก
พลาดอะไรในเรื่องง่ายๆ บ่อยๆ
แต่แปลกดีที่อะไรๆ ก็ไม่ลงตัวแบบนั้น
กลับดึงดูดให้เราอ่านพรวดๆ รวดเดียวจบ

เนื้อเรื่อง ดูจะน่าขัดอกขัดใจอยู่สักหน่อย
ที่ตัวละครตัวหนึ่งจะเลวสุด แต่กลับได้รับความไว้วางใจให้อยู่ในกลุ่ม
ไม่มีตัวละครเลวใดที่ได้รับผลกรรมเลย
มันเข้าใจได้ยาก ที่คนที่ชอบแกล้ง เกเร ก้าวร้าว ปากเสีย
ขี้โกง ฆ่าคน หักหลังเพื่อนยังไง ก็ไม่ถูกโกรธ
ยังได้รับโอกาส ได้รับการยกโทษซ้ำแล้วซ้ำเล่า

โดยสรุปมันก็เป็นหนังสือที่อ่านง่าย จบเร็ว
มีเรื่องให้น่าติดตามบ้าง สนุกพอประมาณ แต่ไม่ค่อยชอบอ่ะ .. จบค่ะ