นายแพทย์รังสฤษฎ์ กาญจนะวณิชย์
คุณธัญลักษณ์ สุนทรมัฏฐ์
คุณสมิทธิ์ สุติบุตร์
คุณกุลพัฒน์ ศรลัมภ์
ดร.เอกลักษณ์ คันศร
คุณจอม ปัทมคันธิน
คุณอายุวัต เจียรวัฒนานกนก

เนื่องจากช่วงนี้ลูกสาวมีภารกิจรัดตัวค่ะ หาเวลาว่างได้ยากเย็นเหลือเกิน
แม่ที่แสนดีอย่างเราจึงจำใจต้องหนีมาเที่ยวคนเดียว ;P
เดี๋ยวจะเที่ยวเผื่อนะจ๊ะ เจ้าลูกสาว

เราออกเดินทางจากบ้านแต่เช้า เดินทางมาถึงโชว์รูมมิตซูบิชิ ปากซอยสุขุทวิท 87
โชว์รูมที่ว่านี้อยู่ริมถนนเลยค่ะ หาไม่ยาก
ถ้ามาจากอโศก เลยสถานีรถไฟฟ้า (BTS) อ่่อนนุช ไปไม่ไกลค่ะ
(ติดกับโรงเรียนนานาชาติเวลลส์ ป้ายโรงเรียนสีเหลือง เห็นชัดเจนมาก)

เดินเข้าไปในโชว์รูม ถามประชาสัมพันธ์ ได้ความว่าหอศิลป์ตาดูฯ อยู่ข้างบนค่ะ
เดินงงๆ ตรงไปชั้น 2 (ไม่มีป้ายบอกทางค่ะ)
แต่มองไปปุ๊บต้องรู้ปั๊บแน่ๆ ว่าบริเวณนี้มีความอาร์ตซ่อนอยู่

โชว์รูปเปิดแต่เช้าค่ะ ประมาณ 8 โมง หรือ 8 โมงครึ่งนี่แหละ
เราไปถึงตอน 9 โมงนิดๆ  บริเวณนี้เงียบเชียบมาก
ได้แต่เดินเจี๋ยมเจี้ยมไปนั่งรอที่เก้าอี้สีแดง เปิดโบรชัวร์อ่านเพลินๆ ค่ะ

สอดส่ายสายตาแลซ้ายแลขวา หาจุดที่น่าจะเป็นโซนแสดงงาน
เห็นประตูกระจกซ่อนอยู่ มีป้ายที่ประตูติดเอาไว้ค่ะ หอศิลป์ฯ เปิดตอน 10 โมงนี่เอง
(แอบสังเกตเห็นว่า เวลาปิดหอศิลป์คือ 18.00 น.
แต่คุ้นๆ เหมือนจะเห็บแวบๆ ว่าโชว์รูมข้างล่างปิดตอน 5 โมงเย็น หรือ 5 โมงครึ่งนี่ล่ะค่ะ ไม่แน่ใจ
ทางที่ดีไม่ควรมาเย็นมากเกินนะคะ กันพลาด)

นั่งรอชิลด์ๆ อยู่สักพักก็มีคุณป้าแม่บ้านเดินเข้ามาทำความสะอาดค่ะ
คุณป้าอัธยาศัยดีมาก กล่าวทักทายกันนิดนึง
แล้วแจ้งเราว่าคุณ (จำชื่อไม่ได้ค่ะ แต่คาดว่าเป็นผู้ดูแลหอศิลป์ฯ) น่าจะไม่เข้าวันนี้
ถ้าจะชมแกลอรี่ เข้าไปชมได้เลยค่ะ แล้วคุณป้าก็เปิดห้องให้เราเลยค่ะ
อิอิ ได้เข้าก่อนเวลาเนียนๆ ขอบคุณคุณป้าค่ะ

เดินชมแกลอรี่แบบเขินๆ อยู่คนเดียว ^^”

ส่วนแรกที่จัดแสดงค่ะ
ไม่ทราบจริงๆ ว่าเป็นภาพของใคร ไม่มีรายละเอียดเจ้าของสมุดบันทึกบอกไว้ค่ะ
แต่น่าจะเป็นของหนึ่งในเจ็ดท่านข้างบนที่ได้ข้อมูลมากจาเฟสบุ๊คนั่นแหละ

ส่วนต่อมาค่ะ ไม่มีชื่อเจ้าของสมุดบันทึกบอกไว้เหมือนกัน
แต่พอลองอ่านดูแล้วพบว่าเขาได้พูดถึงหนังสือเล่มหนึ่งที่ชื่อ “ลมหายใจแห่งธรรมชาติ”
กลับมาลองเสิร์ชดูถึงพบว่า เจ้าของผลงานคือ คุณสมิทธิ์ สุติบุตร์ นี่เองค่ะ

เป็นบันทึกที่สวยมาก จัดหน้าอย่างดีอย่างกับภาพประกอบในหนังสือจริงๆ

เนื้อเรื่องที่บันทึกเอาไว้ก็น่ารักมากๆ ค่ะ
อย่าภาพนี้ เล่าเรื่องตอนที่คุณสมิทธิ์ได้พบกับโขลงช้างป่าโดยบังเอิญ

เรื่องราวน่ารักๆ ของ “กบคู่” ที่เคยเห็นบ่อยๆ (ตอนเราเด็กๆ)
เด็กเดี๋ยวนี้น่าจะไม่เคยเห็นกันแล้ว

เพิ่งรู้ว่าปลาตีนมีหลายชนิดค่ะ
เห็นหน้ากันทีไร เราก็เหมาว่าเป็นปลาตีนตลอด ^^

เจ้าของสมุดบันทึกท่านที่ 3 คุณจอม สมหวัง ปัทมคันธิน แฟนพันธุ์แท้หอยค่ะ
จำได้ว่ายังเคยนั่งเชียร์คุณจอมผ่านหน้าจอโทรทัศน์ในยุคที่รายการแฟนพันธุ์แท้กำลังรุ่งโรจน์

ไม่เคยรู้เลยว่าคุณจอมวาดภาพสวยขนาดนี้

เป็นหนึ่งสมุดบันทึกที่มีการจัดแสดงได้สวยงามค่ะ

บางภาพสวย คมชัดอย่างกับภาพพิมพ์ในหนังสือ

ภาพ anatomy ก็มีค่ะ

คุณจอมเล่าความเป็นมาของตนเอง
“อะไร” ที่ทำให้คนคนหนึ่งผูกพันกับเรื่องราว
รูปร่าง และลวดลายของเปลือกหอยได้มากขนาดนี้

หนึ่งในส่วนงานแสดงที่เปิดดูได้
เคยเห็นหนังสือเล่มนี้แวบๆ ในงานหนังสือหลายปีมาแล้ว เสียดายที่ไม่ได้ซื้อมากค่ะ

มาวันนี้ หยิบมาเปิดดูแล้วได้แต่เสียดาย ไม่แน่ใจว่ายังหาซื้อได้อยู่หรือเปล่า

สมุดบันทึกของท่านต่อมาค่ะ อันนี้ก็ไม่ทราบเช่นกันว่าเป็นของใคร
เราไม่แน่ใจว่างานแสดงยังจัดไม่เสร็จหรือเปล่านะคะ
แต่ถ้าเสร็จแล้ว นี่ก็นับว่าเป็นข้อด้อยของนิทรรศการนี้เลยค่ะ
คือไม่มีรายละเอียด ประวัติ หรือแม้แต่ชื่อของเจ้าของผลงานติดไว้เลย
(ไอ่เราก็ไม่มีความรู้ด้านนี้เท่าไรด้วย ไม่สามารถบอกได้จริงๆ ค่ะ)

เจ้าของสมุดบันทึกท่านนี้ ก็วาดภาพได้สวยไม่ด้อยไปกว่าท่านอื่นๆ เลยค่ะ

บางส่วนก็เป็นการจดบันทึกเรื่องราวที่พบในชีวิตประจำวันทั่วๆ ไป

แต่บางภาพ ก็เป็นการบันทึกช่วยจำ
วาดภาพนกตระกูลเดียวกันมาแบบยกครัวในหน้าเดียว เทียบความแตกต่างให้เห็นกันจะๆ เลยค่ะ

ตะบูนดำภาพนี้สวยมาก เหมือนภาพประกอบในนิทานเลย
(เสียดายที่หนีลูกสาวมาดูคนเดียวค่ะ ถ้ามาดูด้วยกันคงสนุกไปอีกแบบ)

มาถึงภาพจากสมุดบันทึกของท่านต่อไปค่ะ
ท่านนี้ไม่ได้นำของจริงมาจัดแสดง แต่เป็นภาพจากโปสการ์ดค่ะ

อีกท่านนึงค่ะ บางภาพแยกส่วนกันจัดแสดง แต่ฝีมือคล้ายๆ กัน
บางทีเราก็แยกไม่ออกว่า เอ๊ะ หรือจะเป็นของคนคนเดียวกัน
แต่นับไปนับมา ก็ไม่ลงตัวที่ 7 ท่านสักที งงเบาๆ ค่ะ ^^”

สำหรับท่านนี้ เป็นโปสการ์ดเช่นกันค่ะ

ท่านต่อมา ภาพวาดอ่อนหวานมาก
(แอบคิดเอาเองว่าเจ้าของสมุดบันทึกน่าจะเป็นผู้หญิง .. หรือเปล่า?)

ย้อนกลับมาที่ส่วนจัดแสดงสุดท้ายสำหรับเรา
แต่วนเป็นวงกลมมาที่งานเปลือกหอยใกล้ๆ ผลงานของคุณจอมอีกครั้งค่ะ
คงเป็นภาพของคุณจอมเช่นกัน แต่จัดแสดงแยกกัน (เดานะคะ)

แปลกดีค่ะ เราไม่เคยคิดเลยว่าเปลือกหอยหน้าตาเหมือนๆ กันพวกนี้มีรายละเอียดที่แตกต่างกัน
ถ้าเจ้าของผลงานชิ้นนี้ไม่นำมาวาดขยายรายละเอียด เราก็คงยังไม่สังเกตอยู่ดี

เก็บรายละเอียดและดึงจุดเด่นของมันออกมาชัดเจนและสวยงามค่ะ

แม้นิทรรศการจะยังไม่สมบูรณ์ร้อยเปอร์เซ็นต์
แต่นิทรรศการงานนี้ก็สร้างแรงบันดาลใจให้เราไม่น้อยค่ะ
(และคาดว่าจะสร้างแรงบันดาลใจให้ผู้ชมท่านอื่นด้วยเช่นกัน)

เราไม่แน่ใจว่า เหล่านักบันทึกเหล่านี้ชอบภาพวาดก่อน หรือชอบธรรมชาติก่อนกันแน่
แต่ที่แน่ๆ ทั้งสองอย่างส่งเสริมกันและกัน
และเป็นตัวอย่างอันดีให้กับเด็กๆ ที่บ้านของเราค่ะ
ไม่ว่าเขาจะชอบวาดภาพ ชอบดูนก ดูปลา ดูไส้เดือน เล่นดินทราย ดูต้นไม้ หรือเด็ดดอกไม้ใบไม้เอามาเล่นขายของ ฯลฯ
ก็นับว่าเป็นโอกาสอันดีให้ผู้ใหญ่อย่างเรา สนับสนุนและต่อยอดสิ่งเหล่านั้น
ปลูกฝังความรักในสิ่งใดสิ่งหนึ่ง สอนให้เขาจดจำ จดบันทึก ศึกษา ค้นคว้าเกี่ยวกับสิ่งๆ นั้น
เมื่อเด็กรู้ เขาจะรัก และรักษา
การสอนให้เด็กรักธรรมชาติ ก็เป็นแค่เรื่องธรรมชาติๆ ที่ไม่ต้องเขียนโครงการล้านแปดให้ยุ่งยากวุ่นวายเลย
แค่เริ่มง่ายๆ ที่บ้านของเรา

ถ้ายังคิดอะไรไม่ออก ลองไปชมนิทรรศการกันดูก่อนนะคะ

หอศิลป์ตาดูจัดนิทรรศการ “สมุดบันทึกธรรมชาติ” (nature diaries)
ตั้งแต่ 18 พ.ย – 27 ธ.ค. 2556  เวลา 10.00 – 18.00 น.

ที่ตั้ง และแผนที่ไปหอศิลป์ตาดูค่ะ
ชั้น 2 ภายในโชว์รูมรถมิตซูบิชิ ปากซอยสุขุมวิท87
2225 อาคารไทยยานยนตร์ สุขุมวิท 87 พระโขนง กทม. 10260

EDIT : เพิ่มเติมข้อมูลอีกนิดค่ะ
ในวันเสาร์ที่ 21 ธันวาคม 2556 เวลา 13.00 – 16.00 น.
ที่หอศิลป์ตาดูฯ จัดกิจกรรม artists # talk ค่ะ
นอกจากจะได้ชมสมุดบันทึกแบบที่เราไปชมมาแล้ว
(และมีข้อมูลโดยละเอียดขึ้นค่ะ ทางหอศิลป์ฯ แจ้งว่าวันที่เราไปยังจัดข้อมูลไม่ครบถ้วนจริงๆ ด้วยค่ะ) ^^
เรายังได้พบปะเจ้าของสมุดบันทึกแต่ละท่านตัวเป็นๆ อีกด้วย
แต่ละท่านจะมาพร้อมเรื่องราวภายในสมุดบันทึกเหล่านั้น และเบื้องหลังที่แค่คิดก็สนุกจะฟังแล้วล่ะค่ะ
ถ้ามีโอกาส ขอเชิญแวะไปชมงานกันนะคะ ^^

ลิงค์ที่เกี่ยวข้อง : กลับมาเยือนนิทรรศกาลสมุดบันทึกธรรมชาติอีกครั้ง