เรื่อง จิตา
ผู้แต่ง ทมยันตี
สำนักพิมพ์ ณ บ้านวรรณกรรม
ราคา (เล่มละ) 380 บาท (2 เล่มจบ)

ตอนที่อ่านเรื่องนี้เป็นครั้งแรก ยังอยู่ในวัยเรียนอยู่เลยค่ะ
อ่านจบแล้วชอบมาก
ผู้เขียนเปิดเรื่องได้ดึงดูดความสนใจมาตั้งแต่ต้น
เมื่อเด็กหญิงเล็กๆ ที่เพิ่งพ้นวัยทารกมาไม่นานคนหนึ่ง
แสดงออกถึงการมีอำนาจทางจิต สามารถเคลื่อนย้ายของเล่นที่ต้องการมาสู่ตนเองได้!

ความมหัศจรรย์ของจิตา ค่อยๆ เริ่มปรากฏและเพิ่มมากขึ้นเรื่อยๆ
ทมยันตีใช้ความน่าตื่นตาตื่นใจของอภินิหาร
มาดึงเราผู้อ่านเข้าสู่การเรียนรู้เกี่ยวกับความรู้ทางพุทธศาสนา
เรื่องราวของสมาธิ พลังทางจิต และโลกหน้า

จารวีและทศพร แม่และพ่อของจิตา
เป็นตัวแทนของคนไทยพุทธยุคนี้ ที่เป็นชาวพุทธโดยมรดก เป็นพุทธเพียงนาม
หากแต่รู้เรื่องราวแก่นแท้ของพุทธศาสนาน้อยมาก
ต่อเมื่อลูกสาวผิดปกติ แบบที่ไม่มีใครสามารถหาคำมาอธิบายได้
เมื่อนั้น จิตใจของทั้งสองคนจึงเริ่มเปิดรับพุทธศาสนา ..
เปิดรับความมหัศจรรย์ในทางพุทธศาสนา .. เพื่อหาคำตอบในสิ่งที่ลูกเป็น

นัยยะสำคัญที่ซ่อนไว้ภายใน
มีแก่นของเรื่องไม่ต่างไปจากนวนิยายหลายๆ เรื่องของผู้เขียน
ซึ่งล้วนพูดถึงบุญกรรมที่เคยทำมาแต่ชาติก่อน หรือชีวิตหลังความตาย
เป็นเส้นแห่งไทม์ไลน์ยาวๆ หลายชั่วชีวิตของตัวเราเอง
เกิดดับ เกิดดับ สร้างกรรม รับผลกรรม เวียนว่ายวนเวียนไม่จบสิ้น

มีตัวละครที่เป็นตัวอย่างของมนุษย์หลายๆ แบบ
มนุษย์ที่เชื่อในพุทธศาสนา และปฏิบัติตามหลักแห่งพุทธะ
มนุษย์ผู้ปฏิบัติธรรมมาโดยตลอด แต่หัวใจเพิ่งเริ่มรับรู้ธรรมที่แท้จริงเมื่อทุกข์กระทบ
มนุษย์ผู้ทำบุญ แต่ไม่รู้จักบุญ
มนุษย์ที่นับถือพุทธศาสนา แต่ไม่รู้อะไรเกี่ยวกับศาสนาพุทธเลย
มนุษย์ที่นับถือพุทธศาสนา แต่รับความเชื่อแบบงมงายมาเต็ม
และมนุษย์ที่นับถือพระ ไหว้พระ และขอพระ โดยที่ไม่ลงมือปฏิบัติ ฯลฯ
มนุษย์แต่ละแบบ แตกต่างกันไปตามบัวหลากเหล่า
เมื่อมีเหตุเกิดแก่ตน มนุษย์แต่ละแบบถูกน้อมนำ และเลือกหนทางปฏิบัติ
แม้บัวปริ่มน้ำ ก็ยังเปิดรับพุทธศาสนาได้ .. บ้าง .. เบาบาง .. แต่ก็นับว่ายังได้เริ่มต้น 

แม้เนื้อหาของเรื่อง ผู้เขียนจะตั้งใจสอดแทรกธรรมะเข้ามาอย่างเข้มข้น
แต่จิตาก็ไม่ใช่หนังสือธรรมะที่อ่านยาก
ออกจะเป็นหนังสือที่อ่านได้สนุกเสียด้วยซ้ำ
ตัวละครในเรื่อง แม้จะมีดีเลวปะปนอย่างมนุษย์ปุถุชน
หากแต่เมื่อได้รับการสั่งสอน (ทางธรรม) ได้เรียนรู้ มนุษย์ก็มีพัฒนาการ
ต่อให้เป็นคนที่โง่ที่สุด หรือกิเลสหนาที่สุด (ในเรื่อง)
ก็ยังได้เรียนรู้ ได้เริ่มต้นหนทางแห่งพุทธะ
แม้หนังสือจะเปิดมาแบบมีตัวกึ่งร้ายกึ่งดี แต่ในตอนท้าย ผลที่เกิดขึ้นก็ทำให้ชื่นใจ
จำได้ว่าตอนอ่านครั้งแรกๆ เสียน้ำตาให้กับตอนจบของจิตาหลายหน
แต่มาจนถึงครั้งนี้ มีเพียงแค่น้ำตาคลอๆ กึ่งเศร้า กึ่งปีติ

แม้จะเคยอ่านจิตามาหลายหนแล้ว แต่นานๆ หยิบมาอ่านเสียอีกที
ก็ปลุกสำนึกอยากทำความดีในตัวขึ้นมาทุกครั้ง
อ่าน เพื่อเอาไว้กล่อมเกลาจิตใจ เวลาที่หลงๆ ลืมๆ ธรรมะไปบ้าง
จิตา เป็นหนังสือที่เกี่ยวกับสมาธิ พลังจิต และพลังในทางพุทธศาสนา
ที่สนุกที่สุดของทมยันตี (ในทัศนคติของเราค่ะ)