หนังสือชุด ๑๐๐ ปีขุนวิจิตรมาตราเรื่อง กรุงเทพฯ เมื่อวานนี้ผู้แต่ง กาญจนาคพันธุ์สำนักพิมพ์ สารคดีเลขมาตรฐานหนังสือ 9744840064 นับได้ กรุงเทพฯ เมื่อวานนี้ ว่าเป็นภาคต่อของหนังสือ เด็กคลองบางหลวงคือผู้เขียนกำลังจะเข้าโรงเรียน จึงได้ย้ายมาอยู่กับอาผัน อาแท้ๆ ของผู้เขียนผู้ซึ่งมีอาชีพเป็นช่างทำฟันมีชื่อเสียงบนถนนแพร่งนรา(ในเล่มจึงมีการเล่าเรื่องร้านหมอฟันและการทำฟันสมัยเมื่อร้อยกว่าปีก่อนด้วย)เมื่อผู้เขียนย้ายมาอยู่กับอา ก็ได้เที่ยวเล่นอยู่ในย่านนั้นเป็นเวลาหลายปีจึงได้รื้อความทรงจำนำเรื่องย่านต่างๆ ในเขตพระนครไม่ว่าจะเป็นย่านสามแพร่ง ถนนตีทอง ถนนเฟื่องนคร ถนนอัษฎางค์ ถนนราชินีถนนตะนาว ถนนดินสอ ถนนมหาราช ถนนสนามไชย ถนนมหาไชยถนนหน้าพระลาน ถนนท้ายวัง ถนนหน้าพระธาตุ ถนนราชดำเนินนอกถนนราชดำเนินกลาง ถนนราชดำเนินใน ถนนเจริญกรุง ถนนบ้านหม้อถนนราชวงศ์ ถนนบำรุงเมือง ฯลฯ ในช่วงปลายรัชกาลที่ 5 ต่อเนื่องมาเรื่อยๆ(ราวร้อยปีก่อน) มาเล่าให้เราฟังรวมไว้ในเล่มนี้ ซึ่งที่ผู้เขียนเล่านี้ ยอมรับว่าบางเราเรื่องก็นึกตามได้ยากเหมือนกันเนื่องด้วยว่ายุคสมัยต่างกันมากและภาพของสถานที่ต่างๆ ที่ผู้เขียนเล่าถึง เราก็ยังไม่แม่นพอบางครั้งผู้เขียนบอกเส้นทางวนไปมากลับมาที่เดิมอีกครั้งอ่านผ่านๆ ก็ทำให้เบลอได้ บางครั้งเมื่อถึงสี่แยก ผู้เขียนพูดถึงฝั่งตรงข้ามก็นึกตามไม่ถูกว่าฝั่งไหนมัวแต่งงๆ ความสนุกเลยลดลงไปอย่างน่าเสียดายแต่ผู้เขียนก็ได้ย้อนกลับมาเล่าซ้ำถึงบางสถานที่บ้าง เพราะถนนทอดตัดกันไปมาเมื่อเล่าถึงเส้นถนนที่เคยเล่าแล้วก็มีการเท้าความให้พอจำได้พออ่านซ้ำๆ เข้าก็เริ่มมีภาพในหัว ช่วยให้พอนึกตามได้บ้างและอ่านไปก็ต้องคอยเปิดแผนที่ประกอบไปด้วย การอ่านหนังสือประวัติศาสตร์ เล่าเรื่องสมัยก่อนเราพบว่าหนังสือที่อ่านไปหลายเล่มเล่าเรื่องในยุคเดียวกันบางครั้งก็เล่าเรื่องเดียวกันอย่างเรื่องสนามน้ำจืด ซึ่งเป็นประปาแห่งแรกของเมืองไทยหรือเรื่องท่าช้างที่มีการพาช้างหลวงไปอาบน้ำเรื่องถนนสายเก่าอย่างเจริญกรุง บำรุงเมือง[…]

เรื่อง ข้างหลังภาพ ผู้แต่ง ศรีบูรพา สำนักพิมพ์ ดอกหญ้า ราคา 95 บาท หนังสือเล่มนี้ไม่ใช่ของเราแต่แรกหรอกค่ะ เล่มของเราหายสาบสูญไปแล้ว เล่มนี้ไปซื้อของเก่ามือสองมาเนียน ;P ข้างหลังภาพ เป็นอีกหนึ่งหนังสือที่เริ่มต้นด้วยความน่าเบื่อ (น้อยกว่าเวลาหน่อยนึง) ถูกบังคับอ่านเพราะเป็นหนังสือนอกเวลาเหมือนกัน แถมยังหลงรักหลังมันหลังอ่านจบเหมือนกันด้วย!! เล่มนี้โชคดีกว่าหน่อยนึงค่ะ ตรงที่ในช่วงที่ครูให้อ่าน .. ห้องสมุดโรงเรียนจัดฉายภาพยนตร์เรื่องนี้พอดี เป็นเวอร์ชั่นของพี่หนุ่ย อำพล กับนาถยา แดงบุหงา แต่ขอบอก หนังก็เนิบนาบน่าเบื่อ และใช้ภาษาโบราณพอกัน โชคดีที่มันจบภายในสองชั่วโมง และนั่นก็เปลี่ยนความรู้สึกของเราที่มีต่อหนังสือเล่มนี้ทันที (อันที่จริงแล้วก็จำไม่ได้เหมือนกันว่า ตกลงแล้วอ่านจบก่อนหรือดูหนังจบก่อนกันแน่) ผ่านเวลาล่วงเลยมาหลายปี หยิบข้างหลังภาพมาอ่านอีกครั้ง ระหว่างอ่านหนนี้ ไม่นึกอิ่มเอมเหมือนที่เคยเป็น วันเวลาเปลี่ยน ค่านิยมเปลี่ยน อ่านแล้วก็ค้านความรู้สึกจนต้องคอยบอกตัวเองว่า .. อ่านอย่างเป็นวรรณกรรมเถิด อย่าอ่านด้วยคำตัดสิน อย่าเอาค่านิยมยุคนี้ไปตัดสินคนยุคก่อนเลย ก็ค่อยยังชั่วขึ้นมาหน่อย แต่ถ้าถามว่า แล้วรักหนังสือเล่มนี้น้อยลงหรือ ก็คงต้องตอบว่าเปล่าเลย ในการอ่านครั้งนี้ เรายังรักในความเฉลียวฉลาดของคุณหญิงกีรติ[…]