อ่านแล้วเล่า

โลกนี้มันช่างยุสต์

เรื่อง โลกนี้มันช่างยุสต์
ผู้แต่ง แทนไท ประเสริฐกุล
สำนักพิมพ์ ระหว่างบรรทัด
เลขมาตรฐานหนังสือ 9786169002154

มันเป็นส่วนเชื่อมต่อระหว่าง โลกนี้มันช่างยีสต์
กับ mimic ผ่านทาง open และ โลกจิต ผ่านทาง aday
มันช่วยเติมเต็มส่วนที่ขาดหายไป
เป็นยุคเชื่อมต่อระหว่างยุคสิ้นสุดของไดอารีออนไลน์
และการถือกำเนิดของโซเชียลเน็ตเวิร์คอื่นๆ ที่ตามมาอย่างไม่ขาดสาย

เป็นภาคจบของโลกนี้มันช่างยีสต์
(ที่แทนไทเคยเปรยว่าอาจจะมีโลกนี้มันช่างยัสต์ต่อ .. แต่ก็เงียบหายไป T—T)
และก็เป็นทั้งภาคจบของหน้าที่อาจารย์พิเศษสุดยีสต์แห่ง รร มัธยมแห่งหนึ่งด้วยเช่นกัน
เป็นตอนจบที่สุดยี สุดยีสต์ ในขณะเดียวกันก็สุดซึ้งด้วย
แทนไทมีพรสวรรค์ในการเขียน
เรื่องที่เขาเล่าดึงอารมณ์ร่วมของเราไปได้ทั้งหมด
ไม่ว่าจะเป็นอารมณ์โกรธหรืออารมณ์ซึ้ง
เขาได้แปรความซีเรียสอย่างที่สุด ให้เบาบางลงได้ด้วยความบ้าบอ

เป็นเล่มที่พอจะจัดเข้าหมวดหมู่คัมมิ่งเอจ
(แบบที่หลายเว็บกำลังนิยมจัดอยู่ในช่วงนี้) ได้เหมือนกัน
เพียงแต่การคัมมิ่งเอจ หรือการเติบโตขึ้นของตัวละครในเล่มนี้ (ซึ่งก็คือแทนไท)
เขาได้ละทิ้งความกล้าบ้าบิ่นของวัยเยาว์ ที่จะต้องสู้กับความไม่ถูกต้อง
ให้กลายเป็นความกลมกลืนกับสังคม ‘แบบนี้’ นั้น ..
มันคือ ‘การเติบโตขึ้น’ จริงๆ หรือ?

แทนไทเว้นว่างจากการออกหนังสือมาเนิ่นนานหลายปีแล้ว
อ่านเล่มนี้จบ ก็อดคิดถึงสำนวนแบบนี้ ด้วยเรื่องราวที่ปัจจุบันขึ้นมาบ้าง
คิดถึงตัวหนังสือของแทนไท คิดถึงความคิดของแทนไท
(เพื่อนทาง goodread แนะนำให้ไปฟัง witcast แก้คิดถึงได้อยู่ค่ะ)
แต่ก็ยังรอคอยจะอ่านผลงานเขียนใหม่ๆ ของเขานะคะ
ด้วยรักและรอคอย 🙂

Comments are closed.