เรื่อง โตเกียวไม่มีขา
ผู้แต่ง นิ้วกลม
สำนักพิมพ์ สำนักหนังสือนม
(ในเครือสำนักพิมพ์วงกลม)
ราคา 250 บาท

ถ้าจำไม่ผิด เราเคยอ่านหนังสือของนิ้วกลมอยู่เรื่องเดียวคือนั่งรถไฟไปตู้เย็น
ตอนนั้น ชื่อเสียงของเขาเริ่มขจรขจายได้ระยะหนึ่งแล้ว เราจึงคาดหวังกับงานเขียนของเขามากๆ
พออ่านนั่งรถไฟไปตู้เย็นจบ เลยถึงกับผิดหวัง .. นี่น่ะหรือ นักเขียนที่เป็นคลื่นลูกใหม่ผู้โด่งดัง?

หลังจากนั้นประมาณนึง จึงได้ติดตามเสาะหารีวิวและคำแนะนำอื่นๆ เกี่ยวกับของสือของเขา
เผื่อว่าจะมีใครคิดเหมือนเราบ้างไหม ..
ณ ตอนนั้นเองที่เราได้รู้จักกับโตเกียวไม่มีขา และเนปาลประมาณสะดือ
ซึ่งก็เป็นเรื่องที่น่าเศร้า ที่ตอนนั้นหนังสือสองเล่มนั้นกลายเป็นแรร์ไอเทมไปเสียแล้ว

ผ่านวันเวลาต่อมาอีกเนิ่นนาน .. นานจนหายอยาก
สำนักหนังสือนมก็จับหนังสือสองเล่มนี้กลับมาพิมพ์ใหม่
ความสนใจยังคงอยู่ แต่ความอยากอ่านหายไปหมดแล้ว
เจ้าสองเล่มนี้จึงมีโอกาสได้มาอยู่บ้านเรา แต่ก็ค้างเติ่งอยู่บนชั้นไม่ได้แตะจนลืม

เพราะโจทย์ reading bingo แท้ๆ ที่ทำให้หันกลับมามองเจ้าสองเล่มนี้
โจทย์หนึ่งคือ นักเขียนที่มีนามปากกา 2 พยางค์ แต่อีกโจทย์นี่สิ!!
ถ้าไม่มีโจทย์ “นักเขียนอายุน้อยกว่า 40” เราคงไม่สังเกต
นักเขียนในสต็อคของเรา ช่างมีแต่นักเขียนสว. (สูงวัย) ทั้งนั้น .. อืม ..
นิ้วกลมตอบโจทย์ได้แบบไม่ตั้งใจ .. ทั้งสองเล่ม
นั่นจึงเป็นที่มาที่เราจะได้อ่านหนังสือที่บ่มเพาะมาเนิ่นนาน .. หวังว่ามันจะรสดี

ตัวหนังสือของนิ้วกลมช่างเต็มไปด้วยคารมคมคาย
อาจเพราะเป็นผลงานชิ้นแรก หลายสิ่งที่สั่งสมอัดอั้นอยู่ภายในจึงพรั่งพรูลงมาในงานชิ้นนี้จนหมด
โตเกียวไม่มีขา สะดุดตากันตั้งแต่คำนำเลยทีเดียว

โตเกียวไม่มีขา คือเรื่องราวของชายหนุ่มหน้ามน ที่ดั้นด้นจะแบ็คแพ็คไปโตเกียว
โดยจุดเริ่มต้นของเขา เป็นศูนย์เท่าๆ กับเราๆ ท่านๆ ที่นึกๆ คิดๆ อยากไปเที่ยวญี่ปุ่น
โตเกียวไม่มีขา จึงเป็นเสมือนเครื่องบินและรถไฟให้เราโดยสารติดกระเป๋าเดินทางตามเขาไปด้วย
ตามติดนับตั้งแต่ค้นข้อมูลกันเลยทีเดียว
ที่เจ๋งกว่านั้นคือ จุดเริ่มต้นของการเดินทาง เริ่มต้นด้วยคำว่า “ราคาถูก”
แหม่ .. มันช่างเหมาะเหม็งกับนักเดินทางกระเป๋าแบนอย่างเราๆ ท่านๆ จริงๆ เลย

แผนการท่องเที่ยวของนิ้วกลมนั้น เป็นแผนหลวมๆ ยืดหยุ่นที่สุด
พร้อมที่จะออกนอกลู่นอกทางได้ทุกเมื่อ
สถานที่เที่ยว ก็เป็นสถานที่ทั่วๆ ไป ที่ดูเหมือนไม่มีอะไรน่าสนใจ
แต่จุดขายของเขาอยู่ที่มุมมองต่างหาก
สถานที่แห่งหนึ่งหากมองว่ามันไม่มีอะไร มันก็ไม่มีน่ะแหละ
แต่ถ้าเราลองมองในมุมที่ต่างออกไป นิ้วกลมมักจะหาแนวคิดดีๆ ที่ซ่อนอยู่ในนั้นได้บ่อยๆ

เมื่ออ่านจนถึงหน้าสุดท้าย ภาพนิ้วกลมในสายตาเราดูดีขึ้นอีกหน่อยค่ะ
อย่างน้อย ตัวหนังสือของเขาก็อ่านสนุกกว่าที่คาดหวัง
แล้วก็เริ่มมองๆ หางานชิ้นอื่นของเขามาลองชิมต่อจากสองเล่มนี้
(เนปาลประมาณสะดืออีกเล่ม ซื้อมาไล่ๆ กัน และกำลังจะหยิบมาอ่านถัดไปค่ะ ^^)
หวังว่าจะไม่ทำให้เราผิดหวังนะ

ผู้คนในเรื่องเล่า น่ารักหรือก็เพราะตัวอักษรของผู้เล่า
และเมืองในเรื่องเล่า ก็มักจะน่ารักตามภาษาของคนเล่าด้วยเช่นกัน
ส่วนแท้จริงแล้ว เมืองนั้นจะน่ารักตามภาษาที่เราอ่านที่เขาเล่าจริงหรือเปล่า
อันนี้ก็ต้องพิสูจน์แบบตัวใครตัวมันแล้วล่ะค่ะ
โตเกียวของใครก็ของคนนั้น .. เนอะ