อ่านแล้วเล่า

เนปาลประมาณสะดือ

118 เนปาลประมาณสะดือ

เรื่อง เนปาลประมาณสะดือ
ผู้แต่ง นิ้วกลม
สำนักพิมพ์ สำนักหนังสือนม
(ในเครือสำนักพิมพ์วงกลม)
ราคา 270 บาท

กระโดดข้ามกัมพูชาพริบตาเดียวมาที่เล่มที่สามของผู้ชายคนนี้เลย
จากโตเกียว กัมพูชา เล่มนี้นิ้วกลมอาจหาญจะไปให้ไกลถึงสะดือ .. เอ๊ย เนปาลเลยทีเดียว

ถ้าโตเกียวคือความธรรมดา เนปาลคือความตื่นตาตื่นใจ

บางที การที่หนังสือจะสนุกหรือไม่ อาจจะอยู่ที่ความหลงใหลในจุดหมายปลายทางของคนอ่าน
แต่ในกรณีนี้ ทั้งโตเกียวและเนปาลอยู่ในความสนใจของเราในระดับที่พอๆ กัน
ดังนั้น ความสนุกทั้งหมดทั้งมวลนี้ คงขึ้นกับคนเล่าเรื่องเต็มๆ แล้วล่ะ

ในช่วงต้นๆ การเดินทางของพวกเขายังคล้ายการพักผ่อน
สถานที่เที่ยวแนวฟรีสไตล์ของเขา เน้นไปในทางเดียวกันกับหนุ่มฉกรรจ์ทั่วไป .. ซึ่งเราไม่อิน
ประมาณว่า .. โห่ .. มาตั้งไกล มาไกล มานั่งร้านเหล้าเคล้าดนตรีเหมือนข้าวสารเนี่ยะนะ

จะว่านิ้วกลมอายุน้อยก็ไม่น่าจะใช่
(เพราะไปแอบดูปีเกิดมาแล้ว อายุก็ไล่เลี่ยนกับข้าพเจ้านี่แหละ)
(ถ้าสงสัยว่าอ่านหนังสือนี่ต้องรู้อายุนักเขียนด้วยหรือ .. น่านน่ะสิ -*- .. แบบว่าทำโจทย์บิงโกค่ะ 555)

เอาใหม่ .. จะว่านิ้วกลมอายุน้อยก็ไม่น่าจะใช่
หรือไม่อีกทีก็อาจเป็นเพราะหนังสือเล่มนี้ถูกเขียนมาตั้งแต่เขายังเป็นวัยรุ่นอยู่
แต่บางที สไตล์การเที่ยวมันก็ไม่เกี่ยวกับอายุ
หรือ .. ก็คงเป็นแค่ .. แนวการท่องเที่ยวของเขาช่างคนละแนวกันกับเรา
แม้ตัวหนังสือของเขาจะอ่านสนุก แต่พอเที่ยวไม่เหมือนกัน ความน่าสนใจก็เริ่มลดลง
ในกรณีนี้ ทั้งแนวการท่องเที่ยวและตัวหนังสือ ขอยกให้ก้อง ทรงกลดเหนือกว่าค่ะ
ซึ่งก็คงต้องไปพิสูจน์กันอีกทีในหน่อไม้ .. หนังสือที่ทั้งสองคนร่วมกันเขียน
(แล้วก็รวมคุณทรงศีลเอาไว้อีกคนด้วย)

ก่อนจะไปหน่อไม้ .. มาว่าเรื่องของเนปาลกันต่อ
ในช่วงครึ่งเล่มหลัง พอนิ้วกลมและเหล่าเพื่อนเริ่มภารกิจปีนเขา และย่างเข้าสู่ความลำบาก
อาห์ .. ตรงนี้ค่อยอ่านสนุกหน่อย .. (หึมม์ ซาดิสก์ใช่ไหม?)

118-3 เนปาลประมาณสะดือ

ความสนุกมันอยู่ตรงที่ เราได้เที่ยวไปกับเขาด้วย แต่ไม่ต้องเหนื่อย ไม่ต้องลำบากเหมือนเขา
หรือจริงๆ แล้วไม่ใช่ความลำบากของเขาหรอก ที่ทำให้เราอ่านหนังสือเล่มนี้ได้สนุกขึ้น
แต่มันเป็นเพราะความพยายามของพวกเขาต่างหาก ที่ทำให้เรามีอารมณ์ร่วม
เอาใจช่วย ช่วยลุ้น ช่วยผลัก ช่วยดัน ให้เขาไปถึงเป้าหมายให้ได้

118-2 เนปาลประมาณสะดือ

เวลาที่คนเราได้ใช้ความพยายามอย่างเต็มที่เพื่อทำอะไรสักอย่างเนี่ยะ
ไม่ว่ามันจะประสบความสำเร็จหรือไม่ แค่ติดตามเรื่องเล่าของเขาก็สนุกและทึ่งแล้วนะ

118-4 เนปาลประมาณสะดือ

อ่านจบก็ชักจะคันเท้าตะหงิดๆ
อยากจะไปลองเดินทนที่ภูกระดึงดูบ้าง ..
แม้จะไม่เทียบเอเวอร์เรสต์ แต่ก็คงพอจะเป็นหลานคนเล็กสุดของเอเวอร์เรสต์ได้อยู่นะ

อ่านเล่มนี้จบ ชักอยากจะกลับไปคุ้ย “นั่งรถไฟไปตู้เย็น” มาอ่านใหม่อีกรอบ
อยากจะรู้ว่าความรู้สึกไม่สนุกที่อ่านในคราแรกนั้นมันเป็นของจริงหรือความฝันกันแน่

Comments are closed.