เรื่อง เธอและแมวตัวนั้น
เรื่องต้นฉบับ Makoto Shinkai
เรื่อง Naruki Nagakawa
ผู้แปล ธีราภา ธีรรัตนสถิต
สำนักพิมพ์ Maxx Publishing
เลขมาตรฐานหนังสือ 9786163711250

เธอและแมวตัวนั้น เป็นหนังสือรวมเรื่องสั้น 4 เรื่อง
ที่ถูกเขียนขึ้นมาจากอนิเมะของมาโคโตะ ชินไค
(ไปแอบดูอนิเมะมาแล้ว มันไม่ค่อยเหมือนกันเท่าไรนะ)
เนื้อหาในเล่มนี้เป็นเรื่องราวเดียวกันกับการ์ตูนที่เราเคยรีวิวไปก่อนหน้า
เธอและแมวของเธอ

เรื่องนี้ ตอนอ่านการ์ตูน เราไม่ค่อยประทับใจเท่าไรนะ
พอมาได้อ่านหนังสือ ก็รู้สึกว่าดีขึ้นนิดหน่อย
ตัวหนังสือให้อารมณ์และความรู้สึกแบบที่การ์ตูนทำไม่ได้เลย
ตอนอ่านการ์ตูน เราไม่อินเลย
แต่พอเป็นหนังสือ กลับชอบมันได้มากกว่า
คือถ้าให้เรียงตามความชอบ คือชอบเวอร์ชั่นอนิเมะที่สุด
รองลงมาคือหนังสือเล่มนี้ และก็เล่มที่เป็นการ์ตูนเป็นลำดับสุดท้าย

ตอนที่เริ่มอ่านเรื่องสั้นเรื่องแรก เราชอบวิธีเล่าเรื่องนะ
ชอบการส่งผ่านเรื่องราวผ่านตัวละครสองตัว คือเธอกับแมว
ผู้เขียนดำเนินเรื่องไปข้างหน้า
โดยเล่าผ่านสายตาแมวและเธอสลับกัน

สำหรับพล็อต เริ่มต้นคล้ายๆ จะว่างเปล่าและไม่มีอะไร
เป็นชีวิตประจำวันของผู้หญิงธรรมดาๆ คนหนึ่ง
เนื้อเรื่องราบเรียบ มีเพียงมวลความรู้สึกเบาๆ

จนกระทั่งผู้เขียนเริ่มเล่าเรื่องสั้นเรื่องที่สอง ก็เริ่มมีความน่าสนใจขึ้นมานิดหน่อย
เพราะมันมีส่วนเชื่อมต่อกับเรื่องแรกอยู่
แมวและเธอจากทั้งสองเรื่อง อยู่ในสิ่งแวดล้อมเดียวกัน เมืองเดียวกัน
มวลอารมณ์จากเรื่องนี้จึงหนักแน่นขึ้นนิดหน่อย
เมื่อผนวกรวมความรู้สึกจากเรื่องแรก ทับถมลงไป
ก็เริ่มเข้าใจวิถีวิธีของผู้เล่า และเริ่มชอบมันมากขึ้น

ในแต่ละเรื่องสั้น .. ในระหว่างที่ชีวิตของเธอๆ ทั้งหลายดำเนินไป
สังคมแมวขนาดย่อมๆ ก็ดำเนินไปด้วยเช่นกัน
ผู้เขียนดำเนินเรื่องจากมนุษย์ส่งผ่านไปยังแมว
หรือบางครั้งก็มีแมวเป็นตัวเชื่อมเหตุการณ์ระหว่างบทตอน
ความสัมพันธ์ระหว่างมนุษย์ด้วยกัน ระหว่างมนุษย์กับแมว
และความสัมพันธ์ระหว่างแมวกับแมว ผลักดันให้เนื้อเรื่องดำเนินไป

ในตอนที่เริ่มอ่าน เรามีส่วนที่ขัดใจอยู่นิดหน่อย
คือมุมมองของแมวไม่สมกับเป็นแมว
ความคิดคำนึงของแมวดูเป็นมนุษย์เกินไป รู้มากเกินไป
ไม่ชวนให้เราเชื่อได้ว่าแมวมันคิดแบบนั้นจริงๆ
แต่พออ่านไปเรื่อยๆ ก็ค่อยๆ ชินกับตรรกะแบบนี้ของผู้เขียน
ก็จริงๆ แล้ว ใครจะไปรู้ว่าแมวรู้สึกนึกคิดยังไงเล่า?

คนเลี้ยงแมว .. แต่แมวต่างหากที่เยียวยาจิตใจของคน
วันเวลาผ่าน แมวและคนก็ได้ข้ามผ่านเหตุการณ์ต่างๆ และเติบโตขึ้น
นั่นคงจะเป็นบางถ้อยคำที่ผู้เขียนต้องการจะบอก ..
ซึ่งมันก็โอเคนะ .. แต่โดยรวม เราว่ามันเบาไปหน่อย
ผู้เขียนดึงความรู้สึกของคนอ่านออกมาไม่ได้มากพอ
เป็นเรื่องราวจางๆ ที่คงจะผ่านมาแล้วก็ผ่านไป
ถึงไม่อ่าน ก็คงไม่รู้สึกว่าพลาดอะไรไป