อ่านแล้วเล่า

หลับฝันดีนะแม่จ๋า

เรื่อง หลับฝันดีนะแม่จ๋า
ผู้แต่ง ซอมีแอ
ผู้แปล วิทิยา จันทร์พันธ์
สำนักพิมพ์ แพรวสำนักพิมพ์
เลขมาตรฐานหนังสือ 9786161837532

ความทรงจำแรกสุดของคุณคืออะไร?
ครั้งหนึ่งที่ร่วมกิจกรรม Quiet Book Club กับเพจ nananatte
สมาชิกคนหนึ่งนำหนังสือเล่มนี้มาอ่าน
นอกจากอ่าน เธอยังเป็นผู้แปลหนังสือเล่มนี้ด้วย ..
ในวันนั้น .. คุณจ๋าถามเราด้วยคำถามข้างต้น
มันเป็นคำถามที่ตัวละครหลักในเรื่องให้ความสำคัญ
เขาเชื่อว่า ความทรงจำแรกที่เกิดขึ้น กำหนดชีวิตในอนาคตของคนคนนั้น

มาวันนี้ .. ตอนที่เริ่มอ่านหนังสือเล่มนี้
คำถามเดียวกัน ก็หวนกลับมาในห้วงความคิดอีกครั้ง

ตัวละครหลักของเรื่องนี้มี 3 คน
คือ ยูนฮายอง เด็กหญิงวัย 11 ขวบ ที่พ่อแม่หย่าร้าง
แม่เพิ่งตายลงได้ไม่นาน และบ้านที่อยู่กับตายายไฟไหม้
ซอนกยอง เจ้าหน้าที่สาว ที่ทำงานเกี่ยวกับด้านอาชญาวิทยา
และ เจซอง คุณหมอพ่อหม้ายที่เพิ่งแต่งงานใหม่

อันที่จริงยังมีฆาตกรต่อเนื่องอีกหนึ่งคน ชื่อ อีบยองโด
เป็นอีกหนึ่งตัวละครสำคัญของเรื่อง

เมื่อแรกอ่าน ผู้เขียนใช้วิธีการเล่าสลับไปสลับมา
เปลี่ยนฉาก เปลี่ยนตัวละคร เปลี่ยนผู้เล่า

ทำให้เราไม่สามารถจับทางได้ว่า
ตัวละครที่มีปมวัยเด็กที่โผล่ออกมาบ่อยๆ นี้คือใครกับแน่

แต่ก็เริ่มมองเห็นความเชื่อมโยงทีละน้อย เมื่ออ่านผ่านไปในแต่ละบท
เรื่องนี้เล่นกับอารมณ์คนอ่านโดยตลอด มีช่วงที่ทำให้ลุ้นได้เรื่อยๆ
อ่านไปก็ได้แต่ลุ้นไปว่า นางเอกของเรื่องจะถูกใครสักคนฆ่า ในสักฉากของเรื่อง

การตัดสลับไปมา พร้อมกับการคืบคลานเข้าใกล้ไคลแมกซ์ของเรื่อง
สร้างความระทึกชวนติดตาม ความตื่นเต้นค่อยๆ เพิ่มขึ้นทีละน้อย
ต้องคอยเตือนใจไม่สปอยล์ตัวเอง ด้วยการแอบพลิกไปอ่านช่วงหลังๆ ก่อน >,<

ซอนกยอง เป็นผู้เชี่ยวชาญด้านอาชญาวิทยา
เธอได้รับการติดต่อจากนักโทษประหาร ผู้เป็นฆาตกรต่อเนื่องนาม อีบยองโด
เขาต้องการพบเธอ ..
คำขอของนักโทษที่ไม่รู้จักเป็นการส่วนตัว
ปลุกความอยากรู้อยากเห็น ความต้องการเรียนรู้
และความต้องการข้อมูลที่ไม่อาจหาได้จากที่ไหน
แล้วเธอก็ตัดสินใจลงเล่มเกมของเขา ..

ในวันแรกที่เธอได้พบกับอีบยองโด
เย็นวันเดียวกันนั้น เธอได้พบกับลูกสาววัย 11 ขวบ ของสามี
ฮายอง เป็นลูกติดของสามีกับภรรยาเก่าที่เสียชีวิตไปแล้ว
และเช้าวันนี้เอง ตาและยายของเด็กก็เพิ่งเสียชีวิตในกองเพลิง
เด็กหญิงจะได้มาอยู่ร่วมบ้านกับเธอ นับจากวันนี้

ระหว่างการเข้าไปสัมภาษณ์นักโทษประหารในเรื่องจำ
กับชีวิตครอบครัว ที่อยู่ๆ ก็มีเด็กมีปัญหาอันดำมืดเข้ามาอยู่ร่วมบ้าน
ซอนกยองจะต้องรักษาสมดุลนี้ เพื่อให้ชีวิตดำเนินไป

แม้ว่าหนังสือจะน่ากลัวและชวนระทึก
แต่ก็มีแง่มุมที่อ่อนโยน
ความรู้สึกของฆาตกรที่ค่อยๆ ถูกเปิดเผยออกมาทีละน้อย
ทำให้เราเข้าใจได้ว่า
ภายในตัวตนของฆาตกร มีคนธรรมดาสามัญซ่อนอยู่
และบางที ภายในคนธรรมดาที่เราพบปะอยู่ทุกวัน
ก็อาจมีเศษเสี้ยวของฆาตกรซ่อนอยู่เช่นกัน
มีเพียงบางอย่างที่เสริมเติมองค์ประกอบในตัวเรา
เปลี่ยนคนหนึ่งให้กลายเป็นอีกคน

ยูนฮายอง ทำให้เรานึกถึง ยูกิโฮะ จาก พระอาทิตย์เที่ยงคืน
เธอทั้งสองคน มีแผลทางใจในเกิดขึ้นในช่วงวัยไล่เลี่ยกัน
เกิดจากบุคคลประเภทเดียวกัน
และทำให้พวกเธอเติบโตขึ้นมาคล้ายกัน
มันรู้สึกเย็นยะเยือกในอก ..
ไม่รู้ว่าในโลกแห่งความจริง มีเด็กแบบนี้อีกจำนวนเท่าไร
และพวกเขาจะวิวัฒนาการกลายเป็นปีศาจจำนวนเท่าไร

มนุษย์เราพบเจอกัน รักกัน เกลียดกัน
สร้างบาดแผลให้แก่กัน เยียวยากัน
ฆ่ากัน และตายจากกัน เท่าไรต่อเท่าไร ..
โลกใบนี้มีคนปกติอยู่เท่าไร ..
และมีคนไม่ปกติอยู่เท่าไร ..
เราแค่อยู่ปะปนกัน ท่ามกลางกันและกัน

Comments are closed.