อ่านแล้วเล่า

สมการเปื้อนเลือด

เรื่อง สมการเปื้อนเลือด
ผู้แต่ง ฮิงาชิโนะ เคโงะ
ผู้แปล พัชราพร แก้วกฤษฎางค์
สำนักพิมพ์ Talent 1
เลขมาตรฐานหนังสือ 9786169114161

โอย .. จบดีจัง
ชีวิตมนุษย์ มันก็เป็นแบบนี้แหละ
บางที .. คำตอบของบางคำถามในชีวิตเราก็ต้องใช้เวลาค่อยๆ ครุ่นคิด
และบางครั้ง คำตอบนั้นอาจทำให้เราปวดใจมากๆ .. >,<

อ่า .. เราไม่ได้สปอยล์อะไรไปตั้งแต่บรรทัดแรกใช่มั๊ย?
เชื่อได้ค่ะว่า อ่านแค่นั้นไม่มีทางรู้ตอนจบแน่นอน
แต่เราจะได้รับความรู้สึกประมาณนั้นแหละ .. ตอนที่อ่านมันจบ

สำหรับเรื่องนี้ มันต่างไปจากเรื่องอื่นๆ นิดหน่อย
ตรงที่ผู้เขียนไม่ได้เปิดเผยตัวฆาตกรตั้งแต่แรก
ซึ่งทำให้วิธีเล่าเรื่องดูปกติขึ้นมาหน่อย ถูกขนบตรงกับความเคยชินของเรา
และทำให้เราอดคิดไม่ได้ว่า .. เรื่องนี้สนุกกว่าเรื่องที่ผ่านๆ มาขึ้นอีกหน่อย

สมการเปื้อนเลือด เป็นนิยายสืบสวนภาคต่อของนิยายชุดกาลิเลโอ
อันมีตัวเอกเป็นอาจารย์มหาวิทยาลัย และมีความถนัดด้านฟิสิกส์ (ที่เราเกลียดมาก 555)
ซึ่งสำนักพิมพ์ในบ้านเราก็พิมพ์ไม่เรียงเล่มหรอก
สำหรับเล่มนี้น่าจะเป็นเล่มที่ 6 ในชุด
ซึ่งการอ่านแบบไม่เรียงจะทำให้เสียอรรถรสอะไรไปบ้างมั๊ยนั้น .. ไม่แน่ใจ
แต่ที่แน่ๆ คือ อ่านได้รู้เรื่องดีค่ะ

และจนถึงตอนนี้ หนังสือชุดนี้ก็ยังตีพิมพ์ไม่ครบชุดนะ
แต่จากการไปงานเสวนาครั้งล่าสุด
สำนักพิมพ์ (ไดฟุกุ) ยืนยันแล้วค่ะว่าได้ลิขสิทธิ์มาครบชุด
และจะตีพิมพ์ครบภายในปีหน้าแน่ๆ

สำหรับเรื่องนี้ .. เหตุเกิดนอกโตเกียวค่ะ
เรื่องเริ่มต้นขึ้นบนรถไฟชินคันเซน
จากโตเกียวไปยังเมืองชายทะเลอันแสนสวยแต่ซบเซา .. ฮาริงาอุระ
ผู้เขียนเปิดตัวละคร เอซากิ เดียวเฮ .. ซึ่งเป็นเด็กชายวัย ป.5
นั่งรถไฟคนเดียวเพื่อไปพักที่บ้านญาติชั่วคราว
โชคดีที่เด็กชายคนนี้ฉลาดและรู้เรื่องเกินวัย
ทำให้ทั้งคนอ่านนิยายผู้ไม่ค่อยรักเด็ก
และทั้งนักสืบผู้เกลียดเด็กในเรื่องนี้ .. ผ่านมันไปอย่างราบรื่นดี ;P
แม้ว่ายุคาวะจะเกลียดเด็ก
แต่สำหรับในเล่มนี้ เขาเข้ากับเด็กได้ดีเหลือเกิน
เป็นธรรมชาติมาก ไม่เห็นจะผื่นขึ้นตรงไหน
แต่ก็เพราะด้วยเหตุนี้ด้วยแหละ ที่ทำให้หนังสือเรื่องนี้สนุกและตราตรึงมากยิ่งขึ้นไปอีก

บ้านญาติที่เด็กชายไปพักอยู่ด้วยเปิดเป็นโรงแรมท้องถิ่น
ยุคาวะตัดสินใจไปพักโรงแรมเดียวกันนั้นด้วย ..
และนั่นเป็นต้นเหตุที่ทำให้เขาเข้าไปพัวพันกับการตายของอดีตตำรวจจากโตเกียวคนหนึ่ง
เรื่องราวในตอนนี้ซับซ้อน
มีการแยกกันสืบทั้งตำรวจท้องที่ และตำรวจตัวละครหลักจากโตเกียว
ตัวละครที่เป็นตำรวจค่อนข้างเยอะ อ่านแล้วก็จะมึนๆ กับชื่อตัวละครหน่อยค่ะ
แต่ถ้าอ่านต่อกันไปรวดเดียวจบก็จะไม่เป็นปัญหาเท่าไร
นอกเหนือจากปัญหาชื่อเฉพาะต่างๆ ที่ต้องตั้งใจอ่านหน่อย
นอกนั้นก็ไม่มีอะไรน่าห่วงค่ะ เนื้อเรื่องอ่านเพลินสนุกดีไม่มีจุดให้เบื่อ
โดยเฉพาะอย่างยิ่งตอนใกล้จบ ตอนที่เรารู้ทุกอย่างแล้วราว 70 หน้าสุดท้าย
เหตุผลและที่มาที่ไปที่ค่อยๆ เปิดเผยออกมา คือทีเด็ดของผู้เขียนคนนี้
เขายังคงทิ้งเราไว้กับความทึ่งในตอนจบเช่นเคย
แต่นอกจากความทึ่ง เล่มนี้ยังมีความรู้สึกอึนๆ ค้างคาเอาไว้อีกด้วย
จะว่าสุดยอดก็ใช่ แต่ก็อดเคืองไม่ได้ที่ทำให้เรารู้สึกแบบนี้อีกแล้ว

เนื้อหาในเรื่องนี้ ผู้เขียนสอดแทรกแนวคิดเกี่ยวกับการอนุรักษ์ทะเล
ควบคู่ไปกับการพัฒนาทางวิยาศาสตร์
การอ่านนิยายญี่ปุ่น โดยเฉพาะผลงานของเคโงะ
เรามักจะได้รับความรู้เกี่ยวกับวิทยาศาสตร์อย่างลงลึกถึงรายละเอียดควบคู่ไปด้วยเสมอๆ
มันถูกสอดแทรกเข้ามาอย่างเป็นธรรมชาติ ไม่ยัดเยียด
บางครั้งก็เป็นวิทยาศาสตร์บริสุทธิ์
และบางครั้งก็เป็นวิทยาศาสตร์ประยุกต์
มันกลมกลืนอยู่กับวิถีชีวิตของคนญี่ปุ่นเป็นอันหนึ่งอันเดียวกัน
และสำหรับในเรื่องนี้ .. แม้ผู้เขียนจะไม่ได้สรุปอะไรชัดเจน
แต่เราก็แอบเห็นว่าเขาเอนเอียงเข้าข้างวิทยาการสมัยใหม่อยู่นะ

โดยสรุป เล่มนี้เนื้อหาสนุกดี แต่ปกไม่ช่วยส่งเสริมการขายเลย
เราเห็นหน้าปกมาตั้งแต่มันถูกตีพิมพ์ใหม่ๆ แล้ว แต่ไม่เคยสนใจเลย
ตัดสินไปว่ามันเป็นวรรณกรรมกิ๊กก๊อก 
ประเภทพล็อตอ่อน เนื้อเรื่องซ้ำๆ โหลๆ
นึกว่าเป็นนิยายนักสืบที่เขียนขึ้นตามเทรนด์ (ที่ฮิตมาก) ในยุคหนึ่งเมื่อไม่นานมานี้
ไม่ใช่คนอ่านทุกคนจะรู้จักเคโงะ และไม่ใช่ทุกคนที่รู้จักจะตามอ่านงานของเขาทุกเรื่อง
สำนักพิมพ์พลาดมากที่ทำปกออกมาแบบนี้ เพราะเนื้อเรื่องสนุกกว่าหน้าปกหลายเท่านัก
ไม่อยากบอกว่าอย่าตัดสินหน้าสือที่หน้าปก เพราะเราเองก็เป็นแบบนั้น 5555
แต่ถ้าคิดเหมือนเราว่าหนังสือเล่มนี้ไม่น่าสนุกเพราะปกไม่สวย
คุณกำลังจะพลาด (เหมือนเรา) ค่ะ 🙂

Comments are closed.