อ่านแล้วเล่า

ศีรษะมาร

เรื่อง ศีรษะมาร
ผู้แต่ง จินตวีร์ วิวัธน์
สำนักพิมพ์ กรู๊ฟ พับลิชชิ่ง
เลขมาตรฐานหนังสือ 9786167735252 (เล่ม 1)
เลขมาตรฐานหนังสือ 9786167735269 (เล่ม 2)

ศีรษะมาร เคยตีพิมพ์เป็นตอน ลงในนิตยสารบางกอก
ในช่วงปี พ.ศ. 2529 – 2530
และถูกรวมเล่มครั้งแรกในช่วงกลางปี พ.ศ. 2531

ศีรษะมาร เป็นนิยายเรื่องสุดท้ายของคุณจินตวีร์ วิวัธน์ที่มีในบ้านเราแล้ว
เรื่องนี้เคยเป็นละครโด่งดังแห่งยุค 80 90 มาก่อน
แต่นอกจากที่รู้ว่าตัวละครหลักชื่อ “ปี๋” และมีหัวลอยไปลอยมาแล้ว
อย่างอื่น เราก็ไม่รู้อะไร ไม่เคยอ่าน ไม่เคยดูเลย

เพราะความไม่เคยอ่านนี่แหละ
ทีแรกเราเลยเข้าใจว่าปี๋ หรือปิลันธา นี่คือนางเอก
แต่จริงๆ แล้ว คือร้าย มาในรูปแบบเดียวกันกับ สาบนรสิงห์ เลย
คือเป็นเจ้าของชื่อเรื่อง แต่ไม่จำเป็นต้องเป็นพระเอกนางเอก
เรื่องนี้ก็จะออกแนวไซไฟ มีทั้งความลึกลับ พลังจิต
แล้วก็วิทยาศาสตร์ (ที่ดูไม่ค่อยเป็นวิทยาศาสตร์เท่าไร)

ตัวละครหลักของเรื่อง เริ่มต้นที่ 3 คน
คือ ปี๋ หรือ ปิลันธา เจ้าของศีรษะที่เป็นชื่อเรื่อง
ศาสตราจารย์ นพ.ปีติ เป็นแพทย์ และเป็นนักวิทยาศาสตร์ฝีมือฉมังด้วย
มีศักดิ์เป็นลุงของปิลันธา
คนที่ 3 คือคนเลี้ยงเก่าแก่ที่ชื่อว่าลุงพร

ในตอนเปิดเรื่อง ศัลยแพทย์ ปีติ กำลังทดลองเพาะเลี้ยงเนื้อเยื่อที่ตายแล้ว
เขาคิดค้นน้ำยาพิเศษชนิดหนึ่ง ร่วมกับการใช้กระแสไฟฟ้าช่วยกระตุ้น
สามารถหล่อเลี้ยงเนื้อเยื่อให้กลับมีชีวิต ไม่ตาย
การทดลองเป็นไปด้วยดี จากการทดลองกับเนื้อเยื่อที่ตายแล้ว
พัฒนาขึ้นมาทดลองกับสัตว์ตายขนาดเล็ก และสัตว์ตายขนาดใหญ่
ซึ่งผลการทดลองก็เป็นไปด้วยดี

จนกระทั่งวันนึง ปิลันธา เกิดอุบัติเหตุทางรถยนต์ ทำให้ศีรษะกระเด็นขาด
ปิลันธาเป็นคนมีจิตใจเข้มแข็ง มีพลังจิตสูง
และกำลังฝึกฝนพลังจิตในหลายๆ ด้านอยู่
พอเกิดอุบัติเหตุนี่ เจ้าตัวก็ตั้งใจเอาไว้ว่าจะไม่ยอมตาย
ร่างก็เดินถือหัวตัวเองกลับมาบ้าน มาเคาะประตูให้ผู้เป็นลุงช่วย

และนั่นก็คือจุดกำเนิดของศีรษะมาร หัวผีที่ลอยไปลอยมา
หลอกหลอน และทำร้ายผู้คนในยามราตรี

ในตอนที่เรื่องดำเนินมาระยะหนึ่ง
ผู้เขียนก็เปิดตัวละครอีกหนึ่งชุดใหญ่
เป็นชุดซูเปอร์ฮีโร่ ที่จะมาช่วยไขความลับของปิลันธา
พระเอกนางเอกตัวจริง จึงถูกเปิดตัวหลังตัวละครสำคัญอย่างปิลันธา

แมวเหมียว หรือ วิฬารี เป็นหลานน้า ของ นพ.ปีติ
ดร.สักการ คู่หมั้นของวิฬารี
เขาเป็นนักเรียนนอกที่เพิ่งจะกลับมาเป็นอาจารย์มหาวิทยาลัย
นอกจากนี้ยังมีผองเพื่อนของสักการ
ที่เป็นหมอ เป็นตำรวจ และเป็นนักหนังสือพิมพ์
ซึ่งล้วนแล้วแต่เป็นตัวละครสำคัญ
ที่มีส่วนในการไขความลับของศรีษะมาร

จุดเด่นงานเขียนของจินตวีร์ วิวัธน์
นอกจากความเป็นนิยายลึกลับ สยองขวัญ
สิ่งที่เราพบได้ในทุกเรื่องเลยคือ ชื่อของตัวละครเพราะมาก
แม้จะผ่านเวลามาหลายสิบปี ก็ยังไม่เก่า ไม่เชย
และตัวละครสำคัญทุกตัว มีชื่อมีนามสกุลครบถ้วน
เราว่าการคิดชื่อ – นามสกุล ของตัวละคร
น่าจะเป็นความสุขอย่างหนึ่งของผู้เขียน 🙂

นอกจากนี้ การเฉลยตอนจบอย่างหมดจด เคลียร์ทุกประเด็น
ก็เป็นอีกหนึ่งจุดเด่นของวิธีเล่าแบบจินตวีร์ วิวัธน์

เรื่องศีรษะมารนี่ออกจะพิเศษกว่าเรื่องอื่นหน่อยตรงความสยองขวัญ
สำหรับเรา เรื่องนี้น่ากลัวที่สุด สูสีกับสาบนรสิงห์
(ขึ้นอยู่กับว่าแหวะอะไรมากกว่ากัน
ระหว่างการฉีกอกควักหัวใจออกมาสดๆ
หรือหัวผีที่มีเข็มดูดเลือดเจาะกลางกระหม่อม)

แต่ความสนุกก็สูสีกันเช่นกัน
ถ้าชอบสาบนรสิงห์ ก็น่าจะชอบเล่มนี้
และถ้าชอบเล่มนี้ ก็น่าจะชอบสาบนรสิงห์ค่ะ

Comments are closed.