อ่านแล้วเล่า

พาราไซต์ อีฟ สายพันธุ์สังหาร

เรื่อง พาราไซต์ อีฟ สายพันธุ์สังหาร
ผู้แต่ง เซนะ ฮิเดอากิ
ผู้แปล น้ำทิพย์ – อัษฎา เมธเศรษฐ
สำนักพิมพ์ JBOOK
(สำนักพิมพ์ในเครือ bliss)
เลขมาตรฐานหนังสือ 9749114345

เปิดเรื่องด้วยภาษาเฉพาะเยอะมาก
ขนาดเราเรียนสายวิทย์มา ยังคิดเลยว่ามันเยอะเกินไป ..
มันจำเป็นต้องใช้ภาษาทางชีววิทยาเยอะขนาดนี้เลยหรือ
มันมีส่วนจำเป็นกับเนื้อเรื่องขนาดนั้นเลยหรือ?

แต่บางช่วงการบรรยายวิธีทางการแพทย์ก็ชวนระทึกเหมือนกัน
กลั้นหายใจอ่านโดยไม่รู้ตัวบ่อยมาก
ปกติเราจะกลัวการเจาะ ผ่า เฉือนมนุษย์อยู่แล้วนะ
ถ้าเป็นภาพยนตร์ก็ยังพอจะปิดตาดู ฟังแต่เสียงได้บ้าง
แต่พอเป็นหนังสือนี่จนใจจริงๆ ต้องรีบๆ อ่านให้มันผ่านไปไวๆ >,<

เรื่องราวมันเริ่มต้นด้วยฉากการตายของมนุษย์คนหนึ่ง ..
นางาชิมะ คืโยมิ
เกิดภาพหลอนขณะขับรถ ทำให้เกิดอุบัติเหตุรถชน
หลังจากถูกส่ง รพ เธอถูกวินิจฉัยว่าสมองตาย ซึ่งเท่ากับเธอตายแล้ว
เมื่อใดก็ตามที่ถอดเครื่องช่วยหายใจออก ร่างกายของเธอก็จะหยุดทำงาน .. หยุดหายใจ

ก่อนเกิดอุบัติเหตุ คิโยมิได้แสดงความจำนงว่า
ต้องการบริจาคไตให้กับผู้ป่วยโรคไต หากตนเสียชีวิตลง
ในขั้นตอนการบริจาคไตนี้เอง
นางาชิมะ โทชิอากิ สามีของเธอ ผู้ช่วยอาจารย์ในสาขาเภสัชศาสตร์ชีวภาพ
ได้ลักลอบนำเนื้อเยื่อตับของคิโยมิออกมาด้วย
เขาต้องการนำไปเพาะเลี้ยงเนื้อเยื่อ ..
ส่วนหนึ่งของคิโยมิจะอยู่กับเขาตลอดไป!
แหม่ .. หลอนดีจริงๆ

ในตอนนี้เราชอบวิธีบรรยายฉากการ (ค่อยๆ) ตายของคิโยมิ
หลังจากถอดเครื่องช่วยชีวิตออกแล้วมากเลย
มันเป็นขั้นเป็นตอน รู้สึกได้ถึงชีวิตมนุษย์คนนึงกำลังค่อยๆ จบลง
ชัดเจน หดหู่ และชวนสิ้นหวังจริงๆ

ตอนที่อ่านหนังสือเล่มนี้
เรามีความรู้สึกทั้งอยากอ่านและไม่อยากอ่านปะปนตีกันยุ่งเหยิง
อยากอ่าน เพราะว่าอยากรู้เรื่องราวต่อจากนี้ว่ามันเป็นยังไง
แต่ก็ต้องทนอ่านกระบวนการทางการแพทย์
ประเภทกรีด ผ่า แหวก เนื้อหนังมนุษย์ ที่บรรยายมาซะเห็นภาพ
เป็นความสุขปนๆ ไปกับความทรมานยังไงไม่รู้
ไม่เคยหายใจได้ทั่วท้องเลย >,<
แต่ก็อ่าน เพราะอยากรู้ไง .. ผู้เขียนเล่าได้น่าติดตามมาก
น่าสงสัยมากว่าเจ้าสายพันธุ์สยองที่ว่านี้มันคืออะไร และมันทำแบบนี้ทำไม

ในเรื่อง ผู้เขียนบรรยายเจตจำนงของเจ้าปริสิตนี้เสมือนเป็นมนุษย์ผู้หญิงคนหนึ่ง
เขาใช้คำเรียกมันว่า ‘หล่อน’ ที่คอยแสดงตัวแทรกเข้ามาในเรื่องเป็นระยะ
และการทำให้เรารู้ความรู้สึกนึกคิดของปริสิตสายพันธุ์ประหลาดนี้
ก็ทำให้เรื่องสยองเพิ่มขึ้นไปอีกระดับ

ตัวละครสำคัญอีกตัวหนึ่งคือ อันไซ มาริโกะ นักเรียนมัธยมที่เป็นผู้ป่วยโรคไต
เธอคือผู้ที่มีรายชื่อรับบริจาคไตเป็นลำดับแรก และจะได้รับไตข้างหนึ่งจากคิโยมิ ..
ใครจะคิดว่า การผ่าตัดปลูกถ่ายอวัยวะธรรมดา
จะเป็นหนึ่งในเจตจำนงของเจ้าปรสิต!!

เข้าใจเลยว่าทำไมเรื่องนี้ถึงถูกโปรโมทด้วยการเทียบเคียงกับ ริง คำสาปมรณะ
เพราะทั้งสองเรื่องมีโครงเรื่องที่คล้ายคลึงกัน
ว่าด้วยเรื่องของสายพันธ์ประหลาดที่เข้าครอบงำดีเอ็นเอของมนุษย์
สำหรับเรา ในแง่ของการวางพล็อต
เราว่าเดอะริงทำได้ดีกว่า ซับซ้อนกว่า เหตุผลรองรับน่าเชื่อถือกว่า
แต่ก็นะ เดอะริงมันขึ้นหิ้งนิยายสยองขวัญลำดับต้นๆ ไปแล้ว
ในขณะที่เล่มนี้ การกระทำของตัวละครเกิดจากเพียงการชักจูงของเจ้าปริสิตนี้เท่านั้น
มันทำหน้าที่เป็นดังพรหมลิขิต แต่ในขณะเดียวกันก็เป็นมัจจุราชด้วย
ซึ่งทั้งหมดทั้งมวลนี้มันทำเพื่อเหตุผลหนึ่ง .. ซึ่งก็จะไปรู้ และเริ่มลุ้นเอาตอนบทที่ 3
(หนังสือเรื่องนี้มี 3 บท  กับบทส่งท้ายอีกหนึ่งบท!)

ถึงแม้ว่าการผูกเรื่องของพาราไซต์อีฟจะด้อยกว่าเดอะริงนิดหน่อย (ในความคิดเรานะ)
แต่ผู้เขียนก็ทำให้มันน่าติดตามด้วยความลึกลับซับซ้อนของเรื่อง
อ่านไปก็ลุ้นไป จดจ่ออยู่กับคำตอบที่ว่า จริงๆ แล้วเจ้าเซลล์อีฟนี้ต้องการอะไรกันแน่
สำหรับระดับความสยอง .. 
นอกจากความหยึยๆ ในทางการแพทย์แล้ว
ความสยองขวัญแบบหนังผีนั้น เราว่าไม่มีนะ
หรือถ้ามี ก็คือมันไม่ได้น่ากลัวเท่าไร (มาน่ากลัวหน่อยก็ตรงท้ายๆ บทที่ 3 น่ะแหละ)
ถึงตอนนั้น มันก็ดูจะ
ไม่ใช่ปรสิตธรรมดาแล้ว
เป็นปรสิตที่โรคจิตมาก ฉากใกล้จบชวนแหวะมาก

โดยรวมๆ สำหรับ พาราไซต์ อีฟ สายพันธุสังหาร
ในช่วงต้นเรื่อง ผู้เขียนดำเนินเรื่องด้วยความกระชับ ระทึก น่าสนใจมาก
แต่พอถึงตอนช่วงกลางเรื่อง กลับเนิบนาบไปนิด
เล่าซ้ำๆ ย้ำคิดย้ำทำอยู่หลายจุด
มาสนุกเอาในช่วงท้ายๆ เล่มเข้าไคลแมกซ์
แล้วก็ปิดด้วยวิชาการตึงๆ ในบทส่งท้าย ..
เราคิดว่าถ้าตัดน้ำและบทบรรยายทางการแพทย์และชีววิทยาหนักๆ ออกไปบ้าง
นิยายเล่มนี้คงบางลงได้อีกเกือบครึ่งเล่ม และคงจะระทึก ตื่นเต้นกว่านี้อีก

 

Comments are closed.