เรื่อง บันทายฉมาร์และเดียงพลาโต
ผู้แต่ง นิพัทธ์พร เพ็งแก้ว
สำนักพิมพ์ แพรวสำนักพิมพ์
เลขมาตรฐานหนังสือ 9748428362

บันทายฉมาร์และเดียงพลาโต เล่มนี้
ไม่ได้เล่าเพียงเรื่องราวของปราสาทขอมอย่างที่เราเข้าใจ
มีเพียงบันทายฉมาร์ ที่เป็นปราสาทหินในกัมพูชา
แม้แต่เดียงพลาโตเองก็ไม่ใช่นามปราสาทขอมอย่างที่เรานึกไว้
เดียงคือหมู่ปราสาทหินจริง หากแต่ตั้งอยู่ในประเทศอินโดนีเซีย
เดียงเกิดขึ้นเมื่อครั้งหนึ่ง .. ที่อินโดนีเซียยังมีศรัทธาในพราหมณ์ – ฮินดู
ยังนับถือไศวนิกาย (บูชาพระศิวะ)

ทั้งบันทายฉมาร์และเดียงพลาโตเป็นเพียงส่วนสองในห้าบทจากหนังสือทั้งเล่ม
แต่ละบทแบ่งแยกกันไปเล่าถึงสถานที่ประทับใจในการเดินทางของผู้เขียน
อย่างบทแรก เล่าถึงกรากาตัว ภูเขาไฟที่ยังมีลมหายใจอยู่ในอินโดนีเซีย

การอ่านเรื่อราวของกรากาตัวในครั้งนี้ นับเป็นรอบที่สองของปี
หลังจากที่เราเพิ่งได้ยินเรื่องเล่าของมันมาจาก ภูมีศาสตร์
ที่คุณบินหลาฯ เล่าถึงเมื่อไม่นานมานี้
กรากาตัวที่ได้พบในครั้งนี้
ใกล้ชิดสนิทเท้ามากกว่าครั้งที่อ่านผ่านเรื่องเล่าของคุณบินหลาฯ มาก
เพราะคุณผู้เขียพาเราย่ำเท้าไต่ภูเขาไฟกรุ่นๆ กันเลยทีเดียว
อ่านไปก็พลอยรู้สึกร้อนระอุที่เท้าตัวเองไปด้วย
เป็นการเปิดเล่มที่ระทึกใจชวนให้วางไม่ลงทีเดียว

บทต่อมาที่ผู้เขียนเล่าถึง เป็นบทที่ว่าด้วยเดียงและบันทายฉมาร์ตามชื่อเรื่อง
ต่อด้วยหลวงพระบาง และปิดท้ายที่เกาได๋ อันหมายถึงวัดของลัทธิหนึ่ง
วัดที่เปิดรับและปกป้องคุ้มครองผู้คนที่ต่อต้านคอมมิวนิสต์ในเวียดนาม
ส่วนลัทธิที่ว่า เป็นลัทธิที่ได้ผนึกรวมพุทธศาสนาและคริสตศาสนาไว้รวมกัน!!

ทั้งห้าเรื่องใน บันทายฉมาร์และเดียงพลาโต
ล้วนแล้วแต่เป็นเรื่องราวที่เต็มไปด้วยพลัง
ดึงดูดให้เราอยากวาร์ปไปยืนอยู่ข้างๆ ผู้เขียน
ได้เห็นในสิ่งที่ผู้เขียนกำลังเห็น กำลังสัมผัส กำลังรู้สึก
ผ่านมุมมองมุมเดียวกัน

ผู้เขียนเล่าเรื่องสถานที่ เล่าเรื่องผู้คน ด้วยมุมมองที่ละเอียดอ่อน มีชีวิต
ระหว่างอ่าน เราโลดแล่นโผขึ้นดิ่งลงไปตามจังหวะการเล่าของผู้เขียน
เพลินมาก อ่านรวดเดียวจบด้วยเวลาที่ไม่นานเลย (หนังสือไม่หนาด้วยแหละ)
อ่านจบก็พบว่า ตัวเองมีหนังสือให้ตกหลงรักเข้าเต็มเปาอีกเล่มหนึ่งแล้วสินะ