อ่านแล้วเล่า

น้ำใสใจจริง

เรื่อง น้ำใสใจจริง
ผู้แต่ง ว.วินิจฉัยกุล
สำนักพิมพ์ ดอกหญ้า
เลขมาตรฐานหนังสือ 9746019023

น้ำใสใจจริง เป็นนิยายที่อ่านแล้วชวนให้คิดถึง ของขวัญวันวาน
ต่างกันแต่เพียงว่า น้ำใสใจจริง ให้กลิ่นอาย ให้อารมณ์ที่เป็นไทยๆ มากกว่า
มันเป็นนิยายเรื่องแรกๆ ที่เราตามอ่านในสกุลไทยทุกสัปดาห์
ได้รู้จักความทรมานของการรอคอย (ที่จะอ่านเรื่องโปรด) ก็ตอนนั้นนั่นเอง
และก็ยังยินดีที่จะทรมานรอต่อมาอีกหลายต่อหลายเรื่อง นับกันไม่ไหว
ได้รู้จักกิ่งฉัตร ก็จากการอ่านทีละตอนแบบนี้ ..
เป็นชีวิตที่มีความสุข (บนความทุกข์) ไปอีกแบบ (ฮา)

น้ำใสใจจริง เป็นเรื่องราวของเด็กนักเรียนที่เพิ่งจบมัธยมวัยใส
กลายเป็นน้องใหม่นักศึกษารุ่นบุกเบิก
ของวิทยาเขตมหาวิทยาลัยในจังหวัดแห่งหนึ่ง

เล่ากันว่านวนิยายเรื่องนี้ถูกเขียนขึ้น
จากประสบการณ์จริงของอาจารย์วินิตา ผู้เขียน
ผู้ซึ่งเคยเป็นอาจารย์ (รุ่นแรก) ของคณะอักษรศาสตร์
มหาวิทยาลัยศิลปากร วิทยาเขตพระราชวังสนามจันทร์ (ทับแก้ว)

มหาวิทยาลัยที่เพิ่งสร้างใหม่ในยุคนั้น
แม้จะอยู่ในจังหวัดที่ไม่ไกลจากเมืองหลวงของประเทศสักเท่าไร
แต่ก็กันดารเหลือใจ น้ำประปาไม่มี มีแต่น้ำบาดาล
ไฟฟ้าก็พร้อมจะดับได้ทุกเมื่อ และมันก็ดับจริงๆ เกือบจะวันเว้นวัน
มหาวิทยาลัยที่มีเพียงอาคารหอพักแยกชายหญิงสองอาคาร
อาคารเรียนที่แทบจะไม่พอใช้ และโรงอาหารใต้ถุนตึกพร้อมอาหารสามมื้อ
นอกเหนือจากนั้นแล้ว มหาวิทยาลัยเป็นเพียงพื้นที่ว่างที่เต็มไปด้วยดงหญ้าเป็นป่าละเมาะ
และสรรพสัตว์อย่างหมา ควาย และตัวเงินตัวทอง
ชีวิตใหม่ของเด็กหนุ่มสาวกลุ่มหนึ่ง .. ทัดภูมิ โจม แคน โหม่ง ป๊อ
มหาบุญโปรย อ้อม ครีม หนิง กิ๊ก รุ้ง ฯลฯ เริ่มต้นขึ้นที่นี่

ชีวิตเด็กมหา’ลัย ที่ไม่เหมือนมหาวิทยาลัยแห่งไหน
มีความความลำบากและความสนุก
ความที่ต้องอยู่ด้วยกันเกือบตลอดเวลา ทั้งนักศึกษา อาจารย์ และคนงาน
ร่วมทุกข์ร่วมสุข ร่วมตกระกำลำบากกับความไม่พร้อมต่างๆ
ทำให้ตัวละครทั้งหลายในเรื่องนี้เป็นอันหนึ่งอันเดียวกัน
แม้จะทะเลาะกันบ้าง แกล้งกันบ้าง จีบกันบ้าง ฯลฯ
แต่ทุกคนก็ยังมีมิตรภาพที่ดีต่อกัน

วัยแห่งความฝัน ความหวัง และความสุข
กับฉากมหาวิทยาลัยตั้งใหม่ ณ เมืองผ่านเมืองเล็กๆ ที่ไม่สลักสำคัญ
ในพอศอสองพันห้าร้อยต้นๆ
บวกกับสำนวนเล่าเชิงสนุกสนานแทรกอารมณ์ขัน
แทรกความรักความหลังแบบที่เราทุกคนต่างมี
ทั้งหมดนี้ได้กลายมาเป็นหนังสือเล่มที่เรารักมากเมื่อเยาว์วัย
และมีความสุขเมื่อได้อ่านซ้ำในทุกครั้ง ..
หวังว่าใครก็ตามที่ตัดสินใจหยิบเล่มนี้มาอ่าน
จะได้รับความรู้สึกเช่นเดียวกันนี้ค่ะ 🙂

Comments are closed.