เรื่อง เซียนโปสการ์ด
ผู้แต่ง เพลงดาบแม่น้ำร้อยสาย
สำนักพิมพ์ วงกลม
ราคา 280 บาท

ถ้าจะบอกว่า ฉากรัก ภาพประกอบเรื่องสวยแล้ว .. มาเจอเซียนโปสการ์ด เตรียมตัวปาดน้ำลายกันได้เลย

เซียนโปสการ์ดนี้ นอกจากจะมีภาพสวยอย่างที่โฆษณาไปแล้วนั้น
เนื้อหาก็น่ารัก กุ๊กกิ๊ก เรียกยิ้มได้เกือบทุกหน้าด้วย
ภาพสวยๆ กับเรื่องราวยิ้มๆ เป็นเล่มที่อ่านแล้วใจเบิกบานจริงๆ ^^

บางเรื่อง บางตอน เพลงดาบฯ ฉายซ้ำกับเล่มก่อนๆ
และบางเรื่อง เคยอ่านมาแล้วจากหนังสือของบินหลา (สันกาลาคีรี)
แต่เนื้อหาเดิมที่ประกอบด้วยภาพโปสการ์ดและแสตมป์ชัดๆ สีเน้นๆ มันอิ่มอารมณ์กว่ากันเยอะเลย

ที่สำคัญ ในเล่มนี้ สีมือสีน้ำของเพลงดาบฯ เนี้ยบขึ้นกว่า “ฉากรัก” หลายเท่า

สิ่งที่ถูกใจเราอีกอย่างนึงในเล่มนี้ก็คือ
เพลงดาบฯ ยกเซ็ตโปสการ์ดจากบินหลา (สันกาลาคีรี) มา 1 บทใหญ่ๆ
อ่านโปสการ์ดบินหลา เหมือนแอบอ่านจดหมายจากนักเขียนคนโปรดที่หนึ่งเขียนถึงนักเขียนคนโปรดที่สอง
เหมือนนั่งฟังสองนั่งเขียนโปรดคุยกัน
คุ้มเสียยิ่งกว่าคุ้ม!!

โปสการ์ดที่ส่งเฉพาะเจาะจงถึงใครคนหนึ่งนี่
จะว่าส่วนตัวก็ส่วนตัว แต่จะว่าเปิดเผยก็เปิดเพ้ยยยเปิดเผยยยย เนอะ!
เรียกว่าคนอ่านข้อความของเราจะมีตั้งแต่บุรุษไปรษณีย์ (ต้นทาง)
จนถึงบุรุษไปรษณีย์ (ปลายทาง) เลยทีเดียว
ถ้าจะนับให้มากเข้าไปอีก ก็เพื่อนพ้องพี่น้องที่ปลายทาง ผู้อยู่ร่วมบ้าน ร่วมหอพัก ร่วมที่ทำงาน ฯลฯ
อันเป็นปลายทางของโปสการ์ดนั่นไง
นึกถึงโปสการ์ด มักจะนึกถึงข่าวดีๆ เรื่องราวสนุกๆ
คนส่งโปสการ์ด (รวมไปถึงจดหมายและนานาพัสดุ) ก็คือๆ กันกับผู้ส่งมอบความสุขได้อยู่
ผู้มอบความสุขให้คนอื่น ก็น่าจะมีความสุข (ตามอุดมคติ) เนอะ
ไม่เข้าใจจริงๆ ว่าทำไมบุรุษไปรษณีย์บ้านเรา ถึงดูห่างไกลจากความสุขนัก?
(แนะนำหนังสือมาดีๆ ไหงวกมาจิกไปรษณีย์ตอนจบงี้ก็ไม่รู้ ;P)