อ่านแล้วเล่า

อยากให้ลมหนาวหวนมาอีกครั้ง

17 อยากให้ลมหนาวหวนมาอีกครั้ง

เรื่อง อยากให้ลมหนาวหวนมาอีกครั้ง
ผู้แต่ง อภิชาติ เพชรลีลา
สำนักพิมพ์ นกดวงจันทร์
ราคา 225 บาท

ผู้เขียนคงมีก้อนความทรงจำแน่นหนักก้อนใหญ่
ที่ไม่อาจปัดออกไปจากหัวใจเป็นวัตถุดิบสำคัญ
งานเขียนของเราจึงคละเคล้าไปด้วยความเหงาและอบอุ่น ..

อยากให้ลมหนาวหวนมาอีกครั้ง เล่าเรื่องของธันวา นักศึกษามหาวิทยาลัยเชียงใหม่หมาดๆ
รวมกับผองเพื่อน กลาง ด้วง ต้าร์ โส่ย โอ๊ก ชาน ฯลฯ
ด้วยภาษาเล่าที่สละสลวย อบอุ่น ใจดี ทำให้ ..
แม้ว่าเราจะไม่เคยไปเชียงใหม่ (ในระยะที่จำความได้)
มช. นี่ยิ่งแล้วใหญ่ .. แต่สถานที่ต่างๆ ใน มช. รวมไปถึงสถานที่ใกล้เคียงต่างคุ้นหู
เผลอๆ จะพานคุ้นตาจากภาพในใจที่ผู้เขียนวาดให้
นึกภาพออกราวกับเคยอยู่ที่นั่นกับเขาด้วย
ก็ด้วยอานิสสงส์ของกล่องไปรษณีย์สีแดง และอยากให้ลมหนาวหวนมาอีกครั้งเล่มนี้แท้ๆ

เมื่อนักศึกษาใหม่หลงเข้าไปอยู่ท่ามกลางระบบโซตัส
หัวหมุนวนเวียนอยู่อย่างห่างไกลครอบครัว
เช้าเข้าเรียนหนังสือ บ่ายยันค่ำโดนว๊าก หมดวันก็เข้านอน
เรียนรู้วิชาความรู้ในตอนกลางวัน และเรียนรู้ชีวิตและสังคมอีกแบบในตอนเย็นย่ำ
ผ่านผันวันเวลาเนิ่นนานจนลืมคิดถึงบ้าน ลืมเหงา มีแต่เหนื่อยกับเหนื่อย
รู้สึกตัวอีกที ก็คุ้นเคยกับที่นี่ราวกับบ้านหลังใหม่

มหาวิทยาลัยคือทางข้ามผ่านจากเด็กมัธยมไปเป็นผู้ใหญ่วัยทำงาน
เป็นประตูวาร์ปที่ใช้เวลาข้ามผ่านสี่ปีโดยประมาณ
เราเรียกพวกเขาว่าวัยหนุ่มสาว
วัยหนุ่มสาวเป็นวัยแห่งการเติบโต เป็นวัยแห่งการเรียนรู้
เป็นวัยที่เรานึกถึงบางวลีของก้อง ทรงกลด “นายเท้าซ้าย เด็กชายเท้าขวา”

วัยที่เต็มไปด้วยความฝัน ความหวัง พลัง และอารมณ์
ชีวิตสดใหม่ สดใส สนุกสนาน
เหตุเพราะ มช. เป็นมหาวิทยาลัยใหญ่ที่อยู่ห่างไกลจากเมืองหลวง
นักศึกษาส่วนหนึ่งจึงไม่ได้มีภูมิลำเนาอยู่ที่นี่มาแต่อ้อนแต่ออก
มนุษย์วัยคาบลูกคาบดอกที่ต้องรวมกลุ่มกันปกครองตนเอง ..
จึงรุ่มรวยไปด้วยประเพณี พิธีกรรม วัฒนธรรม .. อารยธรรมด้วยเอ้า!!

17-3 อยากให้ลมหนาวหวนมาอีกครั้ง

ความกำกวมของความรัก สายฝน ลมหนาว ธรรมชาติ
และไม้ดอกที่แปรเปลี่ยนไปตามฤดูกาล คือเอกลักษณ์ของอภิชาติ
เรื่องเล่าของเขาจะต้องพ่วงเจ้าดอกกาสะลองคำ โมกหลวง ศรีตรัง ลมแล้ง ..
คำมอกหลวง หรือทองกาวสีแสด ฯลฯ เอาไว้ในฉากเสมอๆ

17-2 อยากให้ลมหนาวหวนมาอีกครั้ง

อยากให้ลมหนาวหวนมาอีกครั้ง เป็นเรื่องราวเพียงสี่ปีที่จบในหนึ่งเล่ม
แต่ก็เป็นสี่ปีที่ยาวนาน ..
เหตุการณ์มากมายเกิดขึ้น แปรผัน บ้างดี และบ้างก็ชวนเศร้า
อภิชาติมีวิธีการเล่าเรื่องที่เป็นภาพจำสำหรับเรา เล่าเรื่องเรื่อยๆ เนิบๆ
แต่มีจุดพลิกผลันสั่นคลอนหัวใจ เหมือนที่เคยจบไว้กับไข่ย้อยและดากานดา
หนังสือของเขาจะต้องมีสักสิ่งอย่างที่ทำให้เราจดจำ และหลงรักมัน

Comments are closed.