อ่านแล้วเล่า

ลับลวงใจ

39 ลับลวงใจ

เรื่อง ลับลวงใจ
ผู้แต่ง กิ่งฉัตร
สำนักพิมพ์ อรุณ
(สนพ. ในเครือ สนพ.อมรินทร์)
ราคา 349 บาท
(พิมพ์ครั้งที่ 1 เมื่อปีพ.ศ. 2554)

ลับลวงใจ เป็นนิยายเล่มเดียวของกิ่งฉัตรที่เราไม่เคยอ่านจนจบเล่ม
นับรอบนี้ได้เป็นรอบแรก ซึ่งพอมาคิดๆ ดู ก็ไม่แปลกเท่าไร
เพราะลับลวงใจเปิดเรื่องแบบเนิบๆ ด้วยบทบรรยายเป็นส่วนมาก
แนะนำตัวละครครอบครัวใหญ่ (มากกกก)
นับไปนับมาพอครบทั้งเรื่อง ตัวละครปาเข้าไปได้สักครึ่งร้อยชีวิตได้
อ่านทีแรก จับต้นชนปลายแทบไม่ถูกว่าใครเป็นใคร มึน เบลอ ตึ๊บ ลืมสนุกไปเลย

นิยายเรื่องนี้ของกิ่งฉัตรแหวกแนวกว่านิยายปกติเรื่องอื่นๆ ของพี่ปุ้ย
คือเน้นหนักไปที่ครอบครัวและความรักล้วนๆ
ไม่มีปมปัญหาลึกลับใดๆ ให้ต้องสืบหาความจริง

พล็อตต้นเรื่องเป็นความรักระหว่างเราสามคน .. แฟนกับเพื่อนสนิท ..
ซึ่งถ้าเป็นสมัยก่อนคงช็อคอารมณ์คนอ่านมากกว่านี้
แต่ในยุคที่มีพี่อ้อยพี่ฉอดคอยเป็นโทรโข่งความรักที่ผิดหวังนานาประเภททุกอาทิตย์
เหตุการณ์ความรักระหว่างหมอดีกับคุณโจ้เลยออกจะธรรมดาไปหน่อย
อ่านแล้วไม่ค่อยรู้สึกโทษมือที่สามและฝ่ายชายเท่าที่พี่ปุ้ยบิ้วท์
เพราะเกิดเหตุแบบนี้ ยังดีกว่าสถานการณ์ร้ายๆ ในคลับฟรายเดย์อีกหลายเรื่องนัก
ถือว่าเป็นทางออกที่ดี ที่นางเอกอย่างหนูดีจะได้พบคนที่ดีกว่า

ผู้ชายเจ้าชู้คนหนึ่งอาจจะไม่คิดอะไรมากเวลาที่เขาเปลี่ยนผู้หญิงเป็นว่าเล่นตามใจชอบ
แต่กิ่งฉัตรชี้ให้เห็นผลกระทบที่เกิดขึ้นได้จริง
แม้ชายต้นเรื่องจะไม่ได้ตั้งใจให้เกิดขึ้น แต่ก็เช่นกัน เขาไม่ตั้งใจที่จะรับผิดชอบด้วย

ผู้หญิง 4 คน (ที่เอ่ยถึงในเรื่อง) ต่างก็ถูกกระทำจากจริณธรอย่างเดียวกัน
(ต่างรายละเอียดกันนิดหน่อย)
แต่ภูมิคุ้มกันที่ต่างกันก็ทำให้ผลที่ออกมาต่างกันไปคนละทิศคนละทาง

ไม่ว่าเรื่องร้ายใดๆ ที่เกิดขึ้นกับคนคนหนึ่ง ครอบครัวและเพื่อนก็เป็นสิ่งสำคัญ
แต่ที่สำคัญเหนือสิ่งอื่นใดคือ สติและทัศนคติของการใช้ชีวิตของเขาคนนั้นต่างหาก

สิ่งหนึ่งที่ชวนให้ฉุกใจคิดก็คือ
ตัวละครหลายๆ ตัวในเรื่องนี้ คล้ายกับคนหลายๆ คนในประเทศนี้ ในโลกนี้
คือ .. บางครั้งเราไม่ได้คิดจะทำผิด ไม่ได้ตั้งใจจะทำผิด
เพียงแต่ว่า .. บางครั้งโอกาสมันเอื้ออำนวยเหลือเกิน
เราก็แค่ทำตัวไหลไปตามน้ำ ไปตามครรลองของมัน
กว่าจะรู้ตัวอีกที เหตุการณ์ก็ถลำลึกไปจนเกินที่เราจะแก้ไข

นี่เอง .. มนุษย์จึงควรมีความยับยั้งชั่งใจ!
มีความละอายและเกรงกลัวต่อบาป ทั้งต่อหน้าและลับหลังผู้อื่น
ซึ่งความรู้สึกผิดชอบชั่วดีเหล่านี้ กลับลดน้อยถอยลงไปเหลือเกินในสังคมบ้านเรา

และเสน่ห์ของตัวละครในนิยายกิ่งฉัตรที่พบบ่อยๆ
โดยเฉพาะเรื่องที่ตัวละครเยอะเป็นทศกัณฐ์ออกรบอย่างนี้ ต้องมีหยอดมาสักหนึ่งคู่ก็คือ ..
ตัวละครปากเปราะที่เป็นคู่กัดกัน ปากดีทันกันทุกเรื่องแบบคู่ของนลวุธกับนริสา
คู่นี้เป็นสีสันที่ทำให้ช่วงเบื่อๆ ของเนื้อเรื่องดูสนุกขึ้นมาได้เยอะทีเดียว

แม้จะรู้เลาๆ จากคำนำ (ถึงไม่มีคำนำก็เดาได้) แล้วว่าในตอนจบ คนเลวก็ได้รับผลตอบแทนที่สาสม
แต่เมื่ออ่านถึงจริงๆ ก็สะใจเกินกว่าที่คาดเดาไว้
กิ่งฉัตรไม่ทิ้งลายการขมวดปมจบเรื่องจริงๆ
ดังนั้น ถึงแม้ว่าเกือบตลอดการอ่าน เราจะติเล็กติน้อยตลอดว่าเรื่องนี้สนุกน้อยกว่าเรื่องอื่นๆ
แต่พออ่านจบจริงๆ แล้ว ก็ต้องยอมรับกับตัวเองว่า …
นิยายของกิ่งฉัตร สนุกทุกเรื่องจริงๆ ^^

Comments are closed.