อ่านแล้วเล่า

พันธุ์หมาบ้า

เรื่อง พันธุ์หมาบ้า
ผู้แต่ง ชาติ กอบจิตติ
สำนักพิมพ์ หอน
เลขมาตรฐานหนังสือ 9786167751191

ช่วงวัยหนึ่งของชีวิต .. ช่วงที่คาบเกี่ยวระหว่างวัยเด็กและวัยผู้ใหญ่
เรียกกันว่าวัยรุ่น เป็นช่วงหัวเลี้ยวหัวต่อ
เป็นช่วงที่เด็กหลายคนจะมีชีวิตที่หักเหออกไปจากครรลองคลองธรรม ก่อนจะเป็นผู้ใหญ่
ช่วงวัยอย่างนี้ ชาติ กอบจิตติ เรียกชีวิตตัวเขาเองและผองเพื่อนว่า .. พันธุ์หมาบ้า

พันธุ์หมาบ้า เล่าเรื่องของเพื่อนกลุ่มหนึ่ง
อ๊อดโต้, ทัย, สำลี, เล็กฮิป, เม็ดขนุน, ชวนชั่ว, จ๋า, นิด, ล้าน, รัตน์ ฯลฯ
ชีวิตของผองเพื่อนกลุ่มนี้ไม่ได้มีแต่เพียงออตโต้กับทัย (ที่เราเข้าใจไปเองในคราแรก)
ทุกคนมีเรื่องราวชีวิต มีสุขทุกข์ของตัวเอง
ต่างคน ต่างที่มา แต่โคจรมาพบกันด้วยหัวใจแบบเดียวกัน
ในช่วงเวลาที่ชีวิตโลดโผน อิสระ เสรี กล้ามากกว่ากลัว
ชีวิตของพวกเขามีเพียงเพื่อนที่พร้อมจะสุขทุกข์ด้วยกัน
มีเพียงเพื่อนที่เข้าใจกัน
เพื่อน คือสิ่งที่พวกเขาแสวงหา
และเมื่อค้นพบ ก็พร้อมที่จะแลกด้วยทุกอย่างเพื่อรักษามิตรภาพนั้นไว้

นอกจากความรักระหว่างเพื่อน
พันธุ์หมาบ้า ยังแสดงให้เราได้เห็นความรักของพ่อแม่ที่มีต่อลูกด้วย
เป็นความรักที่ตัวละครผู้เป็นลูก (ในเรื่อง) ไม่มีโอกาสมองเห็น
เป็นความรักและความห่วงใยบนความไม่เข้าใจ
การแสดงออกของความรักนี้จึงยิ่งถ่างช่องว่างระหว่างวัยให้กว้างขึ้น
และนำพาให้ลูกๆ เหล่านั้นหนีห่างออกไป

ประสบการณ์ของมนุษย์ที่เพิ่งพ้นวัยเด็กมานั้น
ยังไม่สามารถจะสอนสั่งตักเตือนตัวเองได้เท่าไรนักหรอก
ชีวิตของผองเพื่อนเหล่านี้จึงเต็มไปด้วยอบายมุข และบางกลุ่มก็มีการพนันด้วย
เป็นชีวิตที่อยู่กับความสุขสนุกสนานไปวันๆ
ไม่มีสายตาที่จะมองข้ามผ่านวันพรุ่งนี้ไป ..

คิดไปคิดมา เราว่าตัวละครกลุ่มนี้เจ๋งดี
ไม่ได้เจ๋งตรงที่พวกเขากล้าตีรันฟันแทง หรือกล้าลองยาเสพติดต้องห้าม
ความเจ๋งอยู่ตรงที่พวกเขากล้าใช้ชีวิต กล้าเดินไปในหนทางที่ไม่รู้ปลายทาง
กล้าที่จะแลกอนาคตซึ่งอาจจะสิ้นสูญ .. กับอิสระเสรี ไม่กลัวที่จะล้มแล้วลุกใหม่
ใช้ชีวิตแบบที่อยู่กับชีวิตในวันนี้ ไม่มีวันข้างหน้าให้ต้องห่วง ..
แบบคำพูดสวยๆ ที่เราเคยได้ยินกันมาว่า

“ใช้ชีวิตให้เหมือนวันนี้เป็นวันสุดท้ายของชีวิต”

เป็นอิสระชนที่แท้ ผู้ใช้ชีวิตอย่างบุปผาชนมาตั้งแต่วัยหัวเลี้ยวหัวต่อ
ผ่านพ้นมาได้จนถึงวัยผู้ใหญ่ ก่อนความเปลี่ยนแปลงจะค่อยๆ มาเยือน

วัยรุ่นยุคก่อน แม้จะเกเร แต่ชีวิตก็ยังเต็มไปด้วยสาระแห่งชีวิต
นอกจากผิดศีลข้อ 5 พวกเขาก็ไม่ได้ผิดศีลข้ออื่นอีก
ยังเป็นมนุษย์ที่มีความดีพอตัว รักพ่อรักแม่ ไม่ลักขโมย

หนังสือบางเล่มก็เป็นบทเรียนให้เรา
เรียนและรู้โดยไม่ต้องไปทดลองเอง

ชาติ กอบจิตติ บอกเราเอาไว้ตั้งแต่ต้นเรื่องว่า
หนังสือเล่มนี้เขียนขึ้นจากเรื่องจริง
อ๊อดโต้มีตัวตนอยู่จริง และทัยมีตัวตนอยู่จริง
ชวนชั่วนั้นต้องเป็นผู้เขียนไปอย่างไม่ต้องพิสูจน์
ส่วนทัย มีคำบอกกล่าวกันว่าเขาคือ อารักษ์ อาภากาศ
แต่เมื่อเสิร์ชหาข้อมูล ก็มีคำปฏิเสธจากเจ้าตัวออกมาว่าทัยไม่ใช่ตัวเขา
เรื่องมาเฉลยเอาในบทสัมภาษณ์ชวนชั่วและเล็กฮิปในตอนท้ายเล่มนี่เอง ..

 

พันธุ์หมาบ้า เป็นบันทึกส่วนหนึ่งของชีวิตผู้เขียน (ที่เขียนออกมาในรูปแบบของนิยาย)
ไม่มีอะไรที่มากเกินไปกว่าเรื่องในวงเหล้า
เรื่องเล่าชีวิตซ้ำซากของวัยรุ่น
แต่มีเสน่ห์มากมายอยู่ในนั้น
เป็นหนังสือในดวงใจใครหลายๆ คน
และบางตัวละคร ถูกยกให้เป็นฮีโร่ของผู้อ่าน
(แม้ผู้เขียนและตัวละครอื่นๆ ในเล่มจะไม่ค่อยเห็นด้วย)

สำหรับเรา เรานับว่า พันธ์ุหมาบ้า เป็นบันทึกของยุคสมัย
เก็บกักช่วงเวลาและบรรยากาศของสถานที่ริมทะเลอย่างพัทยา และภูเก็ต เอาไว้
ในยุคก่อนที่ความเจริญจะเข้าครอบคลุมจนทุกที่เหมือนกันไปหมด
เป็นภาพจำของบางคนที่เกิดทัน เอาไว้หวนระลึกถึง
เป็นภาพร่างของบางคนที่เกิดไม่ทัน เอาไว้จินตนาการถึง
ไม่ใช่แบบอย่าง ไม่ใช่ไอดอล ..
มันไม่มีอะไรมากไปกว่าหน้าที่ของหนังสือเล่มหนึ่งพึงเป็น
นั่นคือ พันธุ์หมาบ้า เล่มนี้

Comments are closed.