เรื่อง ปราบพยศ
ผู้แต่ง ศรีบูรพา
สำนักพิมพ์ ดอกหญ้า
ราคา 135 บาท

ความรู้สึกแรกพบเมื่อเปิดอ่านหนังสือเล่มนี้คือ ..
ตัวหนังสือตัวโตดีมาก เหมาะกับสายตาของคน (ที่เริ่มจะ) แก่ อย่างข้าพเจ้าจริงๆ 🙂

เป็นเพราะ “ข้างหลังภาพ” แท้ๆ เทียว ที่ทำให้เราคาดหวังกับ “ปราบพยศ” มากไปหน่อย
อันที่จริงแล้ว ปราบพยศเป็นนวนิยายที่ค่อนข้างร่วมสมัย (ในสมัยนั้น)
มีความล้ำหน้า ก๋ากั่นของนางเอก ซึ่งคงจะนับว่าเปรี้ยวจี๊ดจ๊าดน่าดูในสมัยนั้น
(แต่ในสมัยนี้ถือว่าเด็กๆ ไปเลย)

เรื่องของเรื่องก็คือ นางเอกผู้มีชื่อว่า “ยวนใจ” มีความสวยงามเย้ายวนใจสมชื่อ
เธอเป็นที่หมายปองของชายหนุ่มเกือบทั้งพระนคร นางก็เลยเล่นตัวเสียให้สมกับความสวยนั้น
ฝ่ายพระเอก นายกมล ดุสิตสมิตรของเราซึ่งได้จากพระนครไปอยู่ทางใต้เสียนาน
พอกลับมาได้พบ และได้ยินกิตติศัพท์ของแม่ยวนใจเข้า ก็เลยสนใจ และอยากจะลองดี
เรื่องราวของการ “ปราบพยศ” จึงได้เกิดขึ้น

แผนการครั้งนี้ของนายดุสิตสมิตร เริ่มต้นด้วยการเข้าไปสมัครงานในตำแหน่งต่ำต้อยของบริษัทนางเอก
ทำตัวต้อยต่ำกว่า แต่กลับกล้าปะทะคารมจนนางเอกของเราสับสน เสียเซลฟ์

การอ่านนิยายโบราณ ได้อ่านสำนวนเก่าๆ แปลกๆ ย้อนยุค ก็ให้ความบันเทิงไปอีกแบบเหมือนกัน
ได้มองเห็นภาพของสังคม ค่านิยม มุมมองของคนในยุคใกล้เปลี่ยนแปลงการปกครอง
ได้เห็นอะไรแปลกๆ อย่างเช่นเรื่องนี้มีผู้หญิงชื่อ “สมศักดิ์” ด้วย
อ่านทีแรก ศรีบูรพาบรรยายด้วยคำว่า “แม่สมศักดิ์” เล่นเอาเรางงเลย ^^
สรรพนามคำแทนผู้ชายก็ใช้คำว่าเธอ (คงเหมือนที่คนสมัยนี้เรียกผู้ชายว่า “นาง” -*-)
ทั้งศัพท์ ภาษา สำนวน การเปรียบเทียบ รวมถึงคารมจีบสาวอย่างคนยุคโบราณ
อ่านแล้วได้อารมณ์ย้อนยุคดีค่ะ

สำหรับ “ปราบพยศ” เรื่องนี้ มันคงจะเป็นพล็อตที่ทันสมัยเอามากๆ ในยุคนั้น
แต่พอผ่านกาลเวลามาถึงปี 2014 ทำให้เราไม่ค่อยตื่นเต้นกับเหตุการณ์ในเรื่องสักเท่าไร
สงสัยนิยายสมัยนี้คงจะแรงเกินไป จนเราชักจะชินชากับมันเสียแล้ว

ถ้ายวนใจมาเกิดเป็นสาวยุค 2014 ก็คงจะไม่เดือดเนื้อร้อนใจกับคำครหาของบรรดาชายหนุ่มทั้งหลาย
(ต่อให้เธอทำการเช่นนั้นจริงๆ ด้วยซ้ำ)
และนายดุสิตสมิตรของเรา ก็คงจะไม่ได้เป็นพระเอก ด้วยว่านางเอกเธอรับมือข่าวคราว (คาว) ได้สบาย
แต่เนื่องจากเรื่องนี้เกิดขึ้นตั้งแต่ยุคก่อน พ.ศ. 2500
แม่ยวนใจของเราจึงต้องมีพระเอกขี่ม้าขาวมาปกป้องเกียรติศักดิ์นางในตอนจบ

สำหรับเรื่องนี้ สรุปสั้นๆ ว่าอ่านเอาสนุกได้ค่ะ ได้อรรถรสดีด้วย
เพียงแต่ถ้าเปรียบเทียบกับข้างหลังภาพแล้ว เรื่องนี้คงจืดไปเยอะทีเดียว