เรื่อง I hate to cook : บันทึกคนเกลียดครัว
ผู้แต่ง ปราย พันแสง
สำนักพิมพ์ ฟรีฟอร์ม
ราคา 295 บาท

เปลี่ยนจากครัวเกียวโตและครัวสันคะยอมของฮิมิโตะ ณ เกียวโต
มายังครัวของคนที่ (เคย) เกลียดครัวอย่าง ปราย พันแสง บ้างดีกว่า

สิ่งแรกที่เหมือนกันเป๊ะเลยก็คือ
ทั้งฮิมิโตะฯ และปราย พันแสง ต่างออกตัวแบบเดียวกันเปี๊ยบเลยว่า
ตัวเองเป็นพวกที่ขี้เกียจ
อ่านแล้วก็ขอยกมือค้านเบาๆ ว่า ขี้เกียจตัวจริงน่ะเราต่างหาก
อ่านอย่างเดียว ไม่เคยลุกขึ้นมาทำเมนูใดสำเร็จเป็นชิ้นเป็นอันสักที

สิ่งแรกที่แตกต่าง .. ฮิมิโตะฯ ทำอาหารมาตั้งแต่เด็ก
ทำจนสูตรอาหารแทรกซึมกลายเป็นชีวิตประจำวัน
แม้แต่ป่วยไข้ยังลุกขึ้นมาทำกับข้าวแก้ป่วยด้วยตัวเอง
ทำเมนูพิสดารได้สุดลัด (แบบที่คนขี้เกียจถึงจะคิดได้)
มั่วๆ ออกมาแล้วก็ออกมาอร่อยเหาะ (เธอว่าอย่างนั้น)
ในขณะที่ปราย พันแสง ไม่เคยเข้าครัวเลยตั้งแต่เด็ก
อย่างนี้น่ะสิ ถึงเข้าใจตัวเองผิดมาตลอดว่า “เกลียดครัว”
และใครจะคิดว่าเธอจะพบพรสวรรค์ในความเกลียดนั้น
นั่นคือที่มาของ บันทึกคนเกลียดครัว

บันทึกคนเกลียดครัว เป็นหนังสือที่สอนทำครัวโดยคนที่เพิ่งหัดทำครัว
คนทำไม่เป็นเท่านั้นถึงจะเข้าใจหัวอกคนทำไม่เป็นเหมือนกัน
เราจะได้ทริคแบบที่ไม่มีในหนังสือทำกับข้าวแบบคนเก่งสอนคนเก่ง
สอนทีละขั้นตอน สอนวิธีชิมรส วิธีปรุง โดยไม่สักแต่ให้สูตรว่าใส่อะไรเท่าไร
เลิฟอ่ะ >,< (แต่อย่าถามนะ ว่าสุดท้ายแล้วได้ทำไหม)

และถึงจะบอกว่าเป็นหนังสือสำหรับคนหัดทำอาหารเขียนขึ้นมา
แต่เมนูก็ไม่ใช่ไก่กานะคะ
ด้วยเหตุที่ว่าปราย พันแสง รวมบทความการทำอหารเหล่านี้มาจากเพจ “ครัวบ้านๆ”
ซึ่งก็เป็นเมนูที่เธอทำกินเองในแต่ละวัน ที่ปาย แม่ฮ่องสอน
เมนูที่เกิดมาจากมนุษย์สุดครีเอท กับสถานที่อันเต็มไปด้วยวัตถุดิบพื้นเมือง ..
พิกัดที่ก่อกำเนิด ก็เป็นตัวกำหนดเมนูอาหารให้น่าสนใจด้วยเหมือนกัน
เมนูในเล่มจึงประกอบไปด้วยอาหารชื่อประหลาด อาทิเช่นแกงเฮือด,
น้ำพริกคั่วแคบหมู, ยำยอดมะขามปลาป่น, น้ำพริกกุ้งย่างใบตอง,
ยำยอดกระถินอ่อนหมูหลุม, ฟูซิลลีผัดฉ่า, น้ำพริกระกำ ฯลฯ
แค่อ่านชื่อก็น้ำลายไหลแล้ว >,<

นอกจากเมนูสุดเริ่ด
หนังสือเล่มนี้ยังรวบรวมกำลังใจเหล่ามือใหม่หัดเข้าครัวไว้เป็นระยะๆ
คอยยุยงส่งเสริมให้สาวๆ หันมาทำกับข้าวกินเอง (กันเถอะ)
แต่ถึงยังไม่ทำ (อย่างเรา) มันก็เป็นหนังสือทำอาหารที่เอาไว้อ่านเล่นได้
เพราะมันมีอะไรมากกว่าแค่สูตรอาหาร .. จริงๆ นะ

ขึ้นต้นว่าบันทึก .. ครัวในเล่มนี้จึงเป็นครัวแบบมีที่มาที่ไป
กล่าวคือ เล่าตั้งแต่ไปเดินกาด (ตลาด) วันนี้กาดใกล้บ้านมีอะไรน่าสนใจบ้าง
ทำไมวันนี้ถึงทำเมนูนี้ หรือฤดูไหนควรกินอะไร ฯลฯ
ที่มาที่ไปที่ว่านี้ทำให้ i hate to cook เล่มนี้ไม่ได้เป็นเพียงคู่มือสอนทำอาหาร
แต่เป็นบันทึกของเพื่อนที่อ่านเปล่าๆ ก็เพลินไปอีกแบบค่ะ