อ่านแล้วเล่า

นักเล่านิทาน

เรื่อง นักเล่านิทาน
ผู้แต่ง นิพัทธ์พร เพ็งแก้ว
สำนักพิมพ์ แพรวสำนักพิมพ์
เลขมาตรฐานหนังสือ 9789744750006

เรื่องเล่าประสบการณ์เชิงสารคดี
แต่ถึงจะเป็นสารคดี ก็เป็นสารคดีแบบสนุกๆ
มีเกร็ดขำๆ ให้อ่านแล้วนั่งหัวเราะอยู่คนเดียว

ด้วยความที่ผู้เขียน (น่าจะ) เป็นคนคุยสนุก
นอกจากชอบเล่าแล้วยังช่างซัก ชักถาม ช่างจด
เก็บข้อมูลจากคนเฒ่าคนแก่ในทุกที่ที่เธอไป
(ไม่เว้นแต่แต่ขณะเดินทางก็ถามคนขับนี่แหละ)

มันสนุกและตื่นเต้น เวลาที่ผู้เขียนได้ข้อมูลจากที่หนึ่งและอีกที่หนึ่ง
มาผสมรวมกันเป็นคำตอบที่เป็นความลับของประวัติศาสตร์มานานแสนนาน

ด้วยความที่ช่างถาม ช่างเก็บข้อมูล
ทำให้เธอออกจะเป็นนักประวัติศาสตร์เดินได้อยู่เหมือนกันนะ
มีเรื่องเล่าที่น่าฟัง (คือเธอเกริ่นๆ ไว้แต่ยังไม่เล่า) อยู่หลายเรื่องทีเดียว
มีมากเสียจนอยากจะขอให้เธอไม่ต้องทำงานอะไรแล้ว
นั่งเขียนหนังสืออย่างเดียวเถิด 555

เราชอบตอนที่ตรงกับชื่อเรื่องที่สุด
ตอนที่เล่าเรื่องของเล่นก็สนุก
จริงๆ เล่านิทานทั้งเล่มเลยก็น่าจะดี
เสียดายอยู่แต่ว่า ไม่น่าไปมัวเล่าเรื่องผัวๆ เมียๆ ตอนต้นเล่มให้หลุดคอนเซ็ปต์เลย
กลายเป็นหนังสือจัดเรทลำบากไปอีก

เราชอบที่มันเป็นเรื่องโบราณเก่าๆ เกิดทันมั่ง เคยฟังเขาเล่ามาอีกทีบ้าง
พออ่านแล้วก็มีอารมณ์ร่วมว่าเราผ่านยุคเดียวกันมา
อ่านแล้วก็อดนึกไม่ได้ว่าคนไทยเราทุกวันนี้รากมันหดหายไปทุกที
ไม่ต้องไปดูคนอื่นคนไกล ดูที่ตัวเองนี่แหละ
ย้อนนึกไปถึงเรื่องที่แม่คอยเล่า ก็ช่างเลือนรางริบหรี่
ส่วนเรื่องที่เราพบเจอมาด้วยตาตัวเองพอที่จะเล่าต่อให้ลูกหลาน ก็ยิ่งน้อยไปใหญ่
ประกอบกับเด็กสมัยนี้ก็ไม่ค่อยฟังเรื่องเล่ากันเสียแล้ว (โทษเด็กไปอีก)
ศิลปะการเล่าและศิลปะการฟัง ก็ค่อยๆ หดหายไปไล่ๆ กัน
จนทุกวันนี้ ถ้าถามถึงที่มาที่ไปของตัวเอง ก็ตอบกันไม่ค่อยจะถูกเสียแล้ว

อดคิดไปไกลไม่ได้ว่า ถ้ามีหนังสือแนวนี้ออกมาเยอะๆ
เขียนกันเยอะๆ อ่านกันกันเยอะๆ
บางที รากของพวกเราอาจจะเข้มแข็งกันขึ้นมาบ้าง ก็คงจะดีเนอะ

Comments are closed.