อ่านแล้วเล่า

ดาวหลงฟ้า ภูผาสีเงิน

151-1 ดาวหลงฟ้า ภูผาสีเงิน

เรื่อง ดาวหลงฟ้า ภูผาสีเงิน
ผู้แต่ง เอื้องอรุณ สมิตสุวรรณ
สำนักพิมพ์ ดับเบิ้ลนายน์
ราคา 170 บาท

ดาวหลงฟ้า ภูผาสีเงิน นั้นไม่ได้เป็นนิยายอยู่ก่อน แต่เป็นนิยายที่เกิดขึ้นจากละคร
(เช่นเดียวกันกันกับเมืองดาหลา, เก็บแผ่นดิน, เจ้ากรรมนายเวร ฯลฯ)
เราไม่เคยอ่านหนังสือมาก่อน แต่เคยดูละครครั้งที่คุณพลอยไพลิน เจนเซ่น รับบทเจ้าหญิงจัสมิน
จำได้ว่าท่านน่ารักมาก งดงาม สง่า ลงตัว

โดยตัวนิยายเองนั้น ค่อนข้างจะเรียบๆ เบาสมอง
ไม่มีอะไรหวือหวาเกินไปกว่าพล็อตสามัญ
สำนวนเบาๆ อ่านง่าย ไม่มีราชาศัพท์ให้ต้องตกใจ
เป็นหนังสือที่จะว่าอ่านง่ายก็ง่าย แต่จะว่าอ่านยากก็ได้อีก
เพราะไม่มีจุดดึงดูดความสนใจให้ติดตามอ่านอะไรเลย
อ่านตอนแรก ก็แทบจะเดาตอนจบได้ตามสูตร

ดาวหลงฟ้า ภูผาสีเงิน เป็นนิยายทีให้อารมณ์ประมาณ โรมันฮอลิเดย์
เจ้าหญิงจัสมิน เจ้าหญิงรัชทายาทแห่งซามาร์ เจ้าหญิงแก่นเซี้ยวแสนซน สุดแบ๊ว
ที่ออกอาการเบื่อภาระหน้าที่สุดขีด จึงตัดสินใจชวนองครักษ์และคนสนิท
หนีไปกรุงเทพฯ หน้าตาเฉย
ซึ่งการหนีเที่ยวครั้งนี้ของเจ้าหญิงกลับทำให้เหตุการณ์ไปพัวพันกับกลุ่มผู้ก่อการร้ายจีโบ
และผู้ร้ายข้ามชาติ ที่มีเหวยกังเป็นหัวหน้า

เริ่มจากการที่ราชิด หัวหน้ากลุ่มผู้ก่อการร้ายจีโบ ต้องการจับตัวเจ้าหญิงมา
เพื่อเป็นข้อแลกเปลี่ยนในการปล่อยตัวนักโทษคนสำคัญของกลุ่ม
แถมระหว่างที่เจ้าหญิงทรงหนีมาเที่ยวประเทศไทยนั้น
กระเป๋าเดินทางก็เกิดไปสลับกับเจ้าเหวยกัง
ผู้ร้ายข้ามชาติ นักผลิตธนบัตรดอลลาร์ปลอม
ที่หลบหนีตำรวจ ผ่าตัดปลอมหน้ามาในนามของซุนเชิง

ซึ่งในการหนีเที่ยวที่ดูลับๆ ล่อๆ ของเจ้าหญิงแอนด์เดอะแก๊งค์นี้เอง
ทำให้ร้อยตำรวจเอกอริน ตำรวจไทยผู้บ้าระห่ำไม่กลัวตายที่กำลังตามจับเจ้าเหวยกังอยู่
พลอยสงสัยเจ้าหญิงไปด้วยว่ามีส่วนพัวพันกับเจ้าผู้ร้ายพวกนี้

ดาวหลงฟ้าฯ เป็นนิยายแนวมุ้งมิ้งเกี่ยวกับความรักต่างศักดิ์
ระหว่างเจ้าหญิงรัชทายาทกับชายสามัญชน
มีองครักษ์หน่อมแน้ม กับน้องสาวเป็นผู้ช่วยนางเอก (ที่ช่วยอะไรไม่ค่อยได้)
เพราะเจ้าหญิงเองก็แสนซนและเก่งไปเสียหมด ไม่เคยกลัวอันตรายใดๆ
(ต้องบอกว่าไม่รู้จักคิดหน้าคิดหลังใดๆ ถึงจะถูก)

พล็อตของเรื่องอ่อน อ่านแล้วออกอาการเพลียกับการกระทำ การตัดสินใจต่างๆ –
ของตัวละครต่างๆ เป็นระยะ -“-
สำนวนก็เป็นสำนวนแบบเจ้าชายเจ้าหญิงอภินิหารนิทานไทยมาก
พอถึงช่วงกลางๆ เรื่องก็เข้าสู่พล็อตมาตรฐานนิยายน้ำเน่า
เจ้าหญิงผู้เข้มแข็งแกร่งกล้า ก็กลับยอมโดนนางร้ายโขกสับซะอย่างนั้น
ด้วยเหตุผลฟังไม่ขึ้น ผู้เขียนยังโน้มน้าวชวนเชื่อให้เราอินไม่ได้
เป็นนิยายแบบที่เรียกได้ว่าดูถูกคนอ่านสุดๆ
เพราะแม้แต่ตัวละครที่ถูกบรรยายว่าฉลาด ก็ยังไม่ได้แสดงความฉลาดออกมาให้เห็นเลย
ในจุดไคลแมกซ์ก็ยังไม่มีวิธีเล่าที่ทำให้ตื่นเต้น ดูรวบรัดตัดจบเกินไป
คาดว่าพอมาเป็นบทโทรทัศน์แล้วน่าจะดีขึ้น
เรื่องนี้คงเป็นละครเรื่องแรกที่เราเอาใจช่วยคนเขียนบท
ให้เปลี่ยนแปลงบทโทรทัศน์ให้หนีบทประพันธ์ไปไกลๆ
(ซึ่งคนเขียนทั้งบทประพันธ์และบทโทรทัศน์เวอร์ชั่นใหม่นี้อาจจะเป็นคนเดียวกัน?)

สรุปเลยแล้วกันว่า ดาวหลงฟ้าฯ เป็นนิยายที่พล็อตหลักโดยรวมไม่ได้น่าเกลียดอะไร
แต่วิธีบรรยาย และรายละเอียดอื่นๆ ทำให้นิยายชวนเพลียมากค่ะ

Comments are closed.