อ่านแล้วเล่า

ชมรมคนมีสัมผัสพิเศษ ตอน ยับยั้งชั่งใจ

131-1 ชมรมคนมีสัมผัสพิเศษ ตอน ยับยั้งชั่งใจ

เรื่อง ชมรมคนมีสัมผัสพิเศษ ตอน ยับยั้งชั่งใจ
ผู้แต่ง อลินา
สำนักพิมพ์ ลูกองุ่น
ราคา 150 บาท

ในตอนนี้ เพิ่งทำให้เรารู้สึกได้ว่าผีสาวอินทุภาที่ติดหนึบอยู่กับนิทธันต์นั้นน่ารัก
แม้หล่อนจะเหวี่ยงวีน เอาแต่ใจ และดูเหมือนจะแล้งน้ำใจ
แต่เอาเข้าจริงๆ ผีสาวแสนสวยตนนี้ก็เป็นแค่พวกปากไม่ตรงกับใจเท่านั้นเอง
มัวแต่รักษาภาพพจน์ ไม่ใช่นางงาม ไม่รักสัตว์ ไม่รักเด็ก เพื่อไม่ให้เสียฟอร์ม
จวบจนกระทั่งจันท์รัศม์ หรือลูกจัน น้องสาว (ที่ยังมีชีวิตอยู่) ของผีสาวอินทุภา
ได้เปิดเผยตัวตนอีกด้านของพี่สาวให้นิทธันต์ฟัง
เราถึงเพิ่งรู้สึกว่าเธอน่ารัก (ขึ้นมาหน่อย) แต่ยังหมั่นไส้อยู่ (มากหน่อย)

เรื่องราวปมการตายของอินทุภา เป็นเรื่องที่เธอจำไม่ได้
แต่มันกำลังค่อยๆ เปิดเผย .. เหมือนคนความจำเสื่อมที่ความทรงจำค่อยๆ กลับคืนมา
เป็นปมรองของเรื่อง ที่คงต้องติดตามกันต่อไปในระยะยาว
ส่วนเรื่องราวในตอนนี้ ..

ที่ร้านกาแฟตรงข้ามตึกของบริษัทจับฉ่ายจำกัดที่นิทธันต์ทำงานอยู่นั้น
ในช่วงบ่ายๆ เย็นๆ จะมีเด็กหญิงคนหนึ่งมานั่งวาดรูประบายสีรอแม่มารับ
เด็กหญิงมะเหมี่ยวเป็นเด็กหญิงที่ใครๆ ก็มองไม่เห็น
ยกเว้นนิทธันต์กับผีสาวข้างกายเขาเท่านั้น
เด็กหญิงอยู่ในลักษณะตัวเปียกแฉะ มีน้ำหยดจากตัวอยู่ตลอด
จนอินทุภาตั้งฉายาให้ว่ายายหนูแฉะ -*-
ความที่นิทธันต์เป็นผู้มีจิตใจอ่อนไหว และขี้สงสาร
ทำให้เขาต้องเข้าไปเกี่ยวพันกับตัวเด็กหญิงเข้าจนได้

ปวีร์ ว่าที่สมาชิกชมรมฯ คนใหม่
(ตามการหยั่งรู้ของไนยชนและนิชฌาน พ่อและลุงเขาเขา)
หญิงสาวลูกผู้มีอิทธิพลคนนี้ มาขอพบนิทธันต์เพื่อให้ช่วยตามหาคน
เด็กหญิงอายุราว 12 – 13 ขวบ ซึ่งเป็นลูกของเหมียว วลัยภรณ์ น้าสาวของเธอ
ไม่ใช่ความบังเอิญแน่ๆ ที่เด็กหญิงมิรันตาคนนี้
คือมะเหมี่ยว หรือยายหนูแฉะของอินทุภานั่นเอง

อ่านตอนนี้ไปแบบใจระโหยๆ
และเชื่อว่าคนเป็นแม่ทุกคน โดยเฉพาะแม่ของลูกที่อยู่ในวัยเดียวกับเด็กหญิงมิรันตา
จะต้องมีความรู้สึกใจหาย ใจโหวงๆ ไม่น้อย ตลอดระยะเวลาที่อ่าน
แม้จะยังไม่รู้สาเหตุ แต่เรารู้จุดจบแน่นอนอยู่แล้ว เพราะผู้เขียนเปิดเผยตั้งแต่ต้นเรื่อง
ถึงอย่างนั้นก็ยังไม่วายช่วยพ่อแม่ของเด็กหญิงในเรื่องลุ้น
ลุ้น ทั้งๆ ที่รู้ว่าไม่มีหวัง

เป็นอีกคดีที่ยากจะเดาตัวฆาตกรได้ และแม้จะรู้ตัวฆาตกรแล้ว เหตุผลก็ยังมืดมน
สาเหตุของฆาตกรมันเกินจะรับเกินไป
เป็นตอนที่อ่านแล้วเสียน้ำตาให้เลยค่ะ

Comments are closed.