เรื่อง ฆาตกรรมคืนฝนดาวตก
ผู้แต่ง ฮิงาชิโนะ เคโงะ
ผู้แปล อิศเรศ ทองปัสโณว์
สำนักพิมพ์ เนชั่นบุ๊คส์
เลขมาตรฐานหนังสือ 9786165151467

ค่ำคืนที่สามพี่น้องวัยประถมหนีออกจากบ้าน
เพื่อไปดูฝนดาวตกเพอร์ซีอุสด้วยกัน ..
ในค่ำคืนนั้น เป็นคืนเดียวกันกับคืนที่พ่อกับแม่ของพวกเขาถูกฆ่าตาย
การกลับบ้านมาพร้อมๆ กับที่ได้รู้ว่า พวกเขาเหลือกันเพียงสามคนในโลก
มันได้เปลี่ยนชีวิตของพวกเขาไปจากเดิม .. ตลอดกาล

จากครอบครัวเล็กๆ ที่มีกันเพียง 5 คน พ่อแม่ลูก
กลายเป็นเด็กกำพร้าที่ต้องเข้าไปอยู่ในสถานสงเคราะห์
เติบโต และมีชีวิตกันเพียงลำพัง 
ทำให้สามพี่น้อง โคอิจิ, ไทสึเกะ, และชิซึนะ อะริอาเกะ ผูกพันกันมากกว่าใคร

สังคมที่ได้พบเจอ หล่อหลอมให้พวกเขาเติบโตขึ้นเป็นนักต้มตุ๋นมืออาชีพ
สามพี่น้องเปลี่ยนรูปแบบการต้มตุ๋นไปเรื่อยๆ ต่างฝ่ายต่างมีบทบาทที่ชัดเจน
พวกเขาฉลาด อุตสาหะ และเชี่ยวชาญ ..
จนน่าเสียดายว่าน่าจะใช้มันไปเพื่ออาชีพสุจริตสักอย่าง

แต่ก็นั่นแหละ ผู้เขียนมีคำอธิบายที่สมเหตุสมผลเสมอ
คนอ่านจึงได้อ่านกรรมวิธีการตกเหยื่อหลากหลายรูปแบบ
ซึ่งล้วนแล้วแต่น่าทึ่งว่า คุณเคโงะช่างสรรหามาเล่า

ในช่วงต้น เนื้อเรื่องปูมาเพื่ออธิบายเรื่องราวข้างต้น
ก่อนจะพาเราเข้าสู่ช่วงสำคัญของเรื่อง
และตัวละครสำคัญก็ได้เปิดเผยตัว ..

ฆาตกรรมคืนฝนดาวตก ของคุณเคโงะเล่มนี้
มีกลิ่นอายแตกต่างไปจากเล่มอื่นๆ ของเขาอย่างเห็นได้ชัด
ผู้เขียนซ่อนความโรแมนติกเอาไว้อย่างที่ไม่เคยมาก่อน
ถึงอย่างนั้น โทนของเรื่องก็ไม่ได้หวานแหววเช่นเดียวกับนิยายโรแมนติกทั่วไป
ผู้เขียนยังคงให้ความสำคัญกับความสัมพันธ์ระหว่างมนุษย์
ซึ่งในเรื่องนี้เน้นไปที่ความสัมพันธ์ระหว่างพี่น้อง
ยังคงเล่นกับความรู้สึกกดดัน ดราม่า แม้ว่าไม่มากเท่าเล่มอื่น

เราว่าผู้เขียนเข้าถึง และอธิบายความรู้สึกของตัวละครออกมาได้ชัดเจนดีจัง
บางความรู้สึก ถ้าเกิดกับตัวเราเอง บางครั้งเราจะสรุปตัดสินมันไปเลย
โดยที่ไม่ได้คลี่คลายให้เห็นรายละเอียด
แต่ผู้เขียนหยิบมันออกมาตีแผ่ ลึกซึ้ง 

หนังสือเล่มนี้ค่อนข้างหนา (เกือบ 500 หน้า)
แต่สำหรับเรา ถือว่าอ่านได้เพลินๆ ไม่หนืด ไม่เนือยนะ
ระหว่างที่อ่านจนถึงความรู้สึกตอนอ่านจบ เราชอบหนังสือเล่มนี้มาก
แต่พอเวลาผ่านไปไม่นาน (คือเพิ่งอ่านจบเมื่อคืน)
ตอนนี้กลับไม่เหลืออะไรติดค้างสักเท่าไร
เป็นความรู้สึกแบบดอกไม้ไฟ วูบเดียวหาย
มันเป็นหนังสือที่สนุกนะ แต่อาจไม่บีบเค้นความรู้สึกเท่าเล่มอื่นๆ
ซึ่งก็น่าจะดี เพราะเราไม่ชอบอ่านอะไรที่บีบหัวใจเท่าไร
แต่กลายเป็นว่า มันกลับไม่จำฝังใจเท่าเล่มอื่นๆ .. แปลกคน 555